Koreyashunoslik

1.2. 2-rasm. Mehnat bozorining xususiyatlari¹⁴
Xalqaro mehnat migratsiyasi imkoniyati ish haqidagi milliy farqlar bilan vujudga keladi. Mamlakatdan mamlakatga yollangan ishchi kuchining migratsion harakatlari zarurligini xalqaro maydonda nisbiy ortiqcha aholi shakllanishining notekisligi belgilab beradi. Ishchi kuchi mehnat resurslariga boy mamlakatlardan kapitalga boy mamlakatlarga o‘tadi. Xalqaro migrantlarning yarmidan ko‘pi rivojlanayotgan mamlakatlar, ularning 2/3 qismi sanoat rivojlangan mamlakatlarda. Ushbu mamlakatlarga migrantlarning yangi kontingentlarining oqimi ularning mehnat bozorlaridagi sifatli nomutanosibliklar bilan bog‘liq. Mehnat migratsiyasi oqimlari uzoq vaqt davomida ma’lum o‘zgarishlarga duch keldi. O‘tgan asrda xalqaro migratsiya asosan kapital kambag‘al koloniyalarga va birinchi navbatda Shimoliy Amerika va Avstraliyaga yo‘naltirildi.
Dunyoning ayrim mintaqalaridagi ommaviy immigratsiya bu erga ko‘chirish jamiyatlarining paydo bo‘lishi va rivojlanishiga olib keldi, bu esa jahon iqtisodiy tizimining rivojlanishiga turtki berdi. XIX asrning ikkinchi yarmi va XX asr boshlarida immigrantlar harakati, ishlab chiqarish vositalari va moliyaviy manbalar ta’limga hissa qo‘shdi. Ijtimoiy rivojlanishning asosiy yo‘nalishlari Yevropa kuchlari tomonidan belgilab qo‘yilgan ko‘chirish davlatlari guruhlari. Bu davrda, shuningdek, Xitoy va Hindistondan asosan Janubi-Sharqiy Osiyo va Hind okeaniga qadar aholining sezilarli harakatlari kuzatildi. O‘tgan asrning ikkinchi yarmida muhojirlarni jalb qilishning yangi markazlari shakllandi. Emigratsiya kam rivojlangan mamlakatlardan rivojlangan mamlakatlarga o‘tishni boshladi. G‘arbiy Yevropada eng kuchli diqqatga sazovor joylar rivojlandi, buning natijasida u emigrantlarni yetkazib beruvchidan mehnatni jalb qilish markaziga aylandi. 50-yillarning boshlarida Yevropa Ittifoqi mamlakatlarida 15 millionga yaqin mehnat muhojiri va ularning oilalari bor edi. 70-yillarning o'rtalarida Fors ko‘rfazi mintaqasida yirik immigratsiya markazi rivojlandi va 90-yillarning boshlarida chet elliklar u erda ishchi kuchining 70 foizini tashkil etdi. Isroil muhojirlar uchun o‘ziga xos millatparvarlik markaziga aylandi. Uning aholisi migratsiya oqimlari hisobiga 2/3 ga va Sovet Ittifoqidan kelgan muhojirlar hisobiga (1/3 ga) ko‘paydi. Lotin Amerikasida, Argentina, Braziliya va Venesuela 5 dan 8 milliongacha bo‘lgan muhojirlar soni bilan ishchi kuchini jalb qiluvchi markazlarga aylandi. Afrikada, Janubiy Afrikada va Kot-d'Ivuar mehnatni jalb qilish markazlariga aylandi. Osiyodagi ishchi kuchining asosiy etkazib beruvchilari Yaqin Sharqdagi Hindiston, Pokiston, Filippin, Malayziya va Livan edi. Iordaniya, Turkiya, Afrikada - Marokash, Jazoir, Tunis, Gana, Mali, Chad, Gvineya, Mozambik, Shimoliy Amerikada - Meksika, Yevropada - Polsha, Portugaliya, Italiya, Irlandiya. 90-yillarda Janubiy Yevropa mamlakatlari - Gretsiya, Italiya, Ispaniya aniq migratsiya mamlakatlaridan aniq migratsiya mamlakatlariga aylandi¹⁵.
Chet el ishchi kuchidan foydalanish immigratsiya mamlakatlariga katta foyda keltiradi¹⁶:
Birinchidan, yuqori harakatchanlikga ega bo‘lgan chet ellik ishchilar oqimi tufayli mamlakat iqtisodiyotida tarkibiy (tarmoq va mintaqaviy) o‘zgarishlar osonlashtirilmoqda.
Ikkinchidan, kelayotgan ishchilar va mutaxassislarni o‘qitishda qabul qiluvchi mamlakatlarning mablag‘lari katta ahamiyatga ega.
Uchinchidan, xorijiy malakali ishchilarga milliy ish haqiga nisbatan kam haq to‘lanadi, bu esa firmalarning xarajatlarni tejashiga olib keladi.
To‘rtinchidan, ishchi kuchi tarkibini yoshartirishda immigrantlarning roli katta. Yevropa Kengashi hisobotiga ko‘ra, 1980-yillarda G‘arbiy Yevropaning oltita eng yirik mamlakatlarida 25 yoshgacha bo‘lgan yoshlarning ulushi jami chet el aholisining 37% dan 51%gacha bo‘lgan, mahalliy aholi tarkibidagi yoshlarning ulushi esa 32-38 foizdan oshmagan.
Beshinchidan, immigrantlar ichki tovar bozorlarining imkoniyatlarini kengaytiradilar va ularning hisobvaraqlarida to‘plangan katta miqdordagi pul mablag‘lari qabul qiluvchi mamlakatda qo‘shimcha tejamkorlik manbai sifatida foydalanishlari mumkin.
Oltinchidan, muhojirlarning ish haqining bir qismi o‘z vataniga o‘tkaziladi, bu esa chet elliklar ishlaydigan mamlakatlardan tovarlarni o‘z kelib chiqish mamlakatlariga eksport qilish uchun old shartlarni yaratadi. Masalan, Misrda, Suvaysh kanalining ishlashi 80-yillarning boshlarida 970 million AQSh dollari, turizm - 600 million AQSh dollari va muhojirlarning pul o'tkazmalari - 3,1 milliard AQSh dollari foyda keltirdi. Shu bilan birga, immigratsiya qabul qiluvchi mamlakatda bir qator muammolar va qarama-qarshiliklarni keltirib chiqaradi:

• 
  Milliy mehnat bozoridagi vaziyat keskinlashadi;
  
• 
  Mehnat bozoridagi taklifning o'sishi tufayli ishchi kuchi, shu jumladan milliy narxning pasayishi tendentsiyasi kuchayadi;
  
• 
  Mahalliy aholi va muhojirlar o'rtasida milliy va etnik nizolarni keltirib chiqadi;
  

Migratsiya jarayonlarining emigratsiya mamlakatlari uchun oqibatlari ham noaniq. Yuboruvchi mamlakatlarning ijobiy tomoni, emigratsiya ichki mehnat bozoridagi vaziyatni engillashtiradi. Tayyorlangan, ko‘proq malakali ishchilar chet elda ishlagandan so‘ng mamlakatga qaytib kelishadi. Ko‘pgina emigratsiya mamlakatlari uchun emigrantlarning valyuta mablag‘lari o‘tkazmalari valyutaning muhim manbaiga aylanmoqda. Shu bilan birga, emigratsiya o‘z mamlakatlariga iqtisodiy zarar etkazadi. Mehnatga layoqatli yoshdagi ishchi kuchining bir qismini yo‘qotish aholining yosh tarkibining qarishini keltirib chiqaradi, emigrantlarni umumiy ta’limi va kasb-hunar ta’limi xarajatlari yo‘qoladi. Malakali mutaxassislar va olimlarning chiqib ketishi oqibatlari ayniqsa salbiy. Migratsiya oqimlarining yo‘nalishlari nisbatan barqaror va ko‘pincha ular kesishishadi. Mezbon mamlakatning iqtisodiy imkoniyatlari, zamonaviy dunyodagi vazni, ba’zan esa tarixiy, geografik, etnik ildizlari hal qiluvchi ahamiyatga ega.