M Ə h ə m m ə d t a ğ I s I d q I 1 5 0 MƏHƏMMƏd tagi siDQİ Ə s ə r L ə r I

çünK İ 
söz  y eri yoxdur.
İ ttif a q  e td i üç  n əfər  əyyar,
M əni b u   növ e td ilə r  naçar.
K eçim i  ə w ə lim c isi  aldı, 
MərKəbimdən İKİmcisi  saldı.
Ü çüm cüsü  salıb  siyəh  çalə, 
E dirəm   in d i  dəmbədəm  nalə.
ÇünKİ  məcmu  libasım ı  götü rd ü, 
Q uyudan  mən  çıxınca о  getdi.
Q alm ışam  in d i belə  sərg ərdan , 
E dirəm   ahü  naləvü  əfqan.
tn d i qorxum  b u d u r  о  üç  əyyar, 
Ö züm ü də  gəlib  oğurlayalar.
*  *  *
Ey u şaq lar,  bu  qissə  oldu tam am , 
tn d i  m ənasm a edin iqdam .
Nə  ü çü n   qaldı о 
Kİşi 
naçar? 
K im dir  aya  görəK  о  üç  əyyar?

N ədir  eşşəK,  n əd ir 
Keçi, 
nədi  çah? 
İn d i  m ən  eyləyim  sizi  agah.
K eçini  oxşadıblar  im ana,
Həm   ulağ  ö m ü rd ü r bu  insana.
P a lta rın   m ənasi  nədir,  aya? 
D övlətü  müİKÜ  m aldır  guya.
О  üç  əyyar  nə  əlam ətdir? 
Ə w əlim ci  onun  cəhalətdir.
İK İm c isi  g ə r d iş i- d ö v r a n , 
Ü ç ü m c ü s ü   d ə r d i-b id ə r m a n .
K i  ölüm dür,  zam an i-rih lətd ir, 
Quyu  da qəbirdən  ib a rə td ir.
Pəs 
gərəK 
elm 
eyləyəK 
təh sil,
D inü  im anım ız  ola 
təKmil.
TaKİ  m illətdə  olsun istiq lal, 
E tm əsin  cəhl bizləri  pam al.
Olm asın  öm rüm üz  cahanda  tələf, 
Elm   təh silin ə 
edəK 
m əsrəf.
Elm   təh sil  edib,  olaq ra h ə t,
D inü im anə yetm əsin  afət.
G ərd işi-ru zig ar 
K eçm əK d ən ,
Sail 
bir 
g ü n  
səni  də  eşşəKdən.
Q u rtarıb ,  ö m rü n ü   edər  zaye,
In d i  sən  olm a bu işə  qane.
KeçəcəKdir  tam am   yaxşı-yam an, 
B ir  gözəl  ad  qalır  cahanda nişan.
Ömr bihudə  getm əm iş bada,
Biz  də b ir  ad  qoyaq bu  dünyada

Y oxsa b ir  g ü n   ölüm   g əlir  qapıya, 
Ç ıxarıb  p a lta rm ,  sa lırla r  suya.
C ism ini qəbirdə  edillər  n ih an, 
B ədənin  х ак  ilə  o lu r 
y eK sa n .
Y ığ ılır  do st və  aşin a уекса,
Sənə  guya  tu tu lla  bəzmi-əza.
B ir  qədər yağ  a lırla r,  b ir  çox  ət, 
D üyüsündə  ed irlə r  çox  diqqət.
P u lu n u  verm əm iş  qəbir  qazam n, 
GərəK  ə w ə l  asaq plov  qazanın.
S ü p ü rü rlə r  ham ı  həyət-bacanı, 
Ç a ğ ırırla r  cavan  və  həm   qocanı.
Cəm  o lu rla r  plovu  yeyənlər  ta, 
Istəm əz,  gəlm əsin  fəğ ir-fü q əra.
Döşəyib  fərşlə  otaq ları,
Y andırıb  şam ları,  çıraq ları.
Gəİhagəl,  g eth ag et,  g ə tirh a g ə tir, 
Gəl  sən A llah b u y u r,  o tu rh a o tu r.
D ü zü lü r  yaxşı  nem ət əlvan,
İç ilir  çayü  qəhvəvü  qəlyan.
O İunur  orada tü rfə   söhbətlər, 
Sevim li,  gülm əli  z a ra fa tla r.
Ona  heç 
kəs
 
deməz 
k
İ, 
bəzm i-əza, 
O ğluna toy  tu tu b d u la r  guya.
B aşa  g etd i 
y em əK ,  y e y i l d i   x ö rəK , 
Çay,  plov qurtarıb, 
K ə s ild i 
çörəK.
YedİK,  içdİK,  dəxi  nə  v a r  o tu raq , 
Q arım nız  çatlad ı,  d u ra q  dağılaq.

Elə 
Kİ 
çıx d ılar  ham ı  eşiyə, 
B ir-b irin ə  gərəK  b u   növ deyə:
B iri  söylər 
Kİ, 
yax şı  m əclis 
id i, 
H eyf,  bircə  plovları  pis  idi.
B iri 
söylər  Kİ,  aşpazı  yox  im iş, 
K işin in ,  yoxsa  xərci  çox-çox 
im iş.
B iri  söylər:  -  Qulay  d ü y ü  bişm əz, 
N eyləsin,  yoxsa binəva aşpaz?
A şpazm  yoxdu  zərrə  təq siri,
D üyü  nacins  im iş,  qalıbdı  d iri.
B iri  söylər:  -  Demə  dəm  alm ışdı, 
H əlim i  lap  içində  qalm ışdı.
B iri  söylər;  yemədim   zərrə, 
V urm adım   heç  əlim i bilm ərrə.
B iri  söylər 
Kİ, 
qaldım   ac b u   gecə, 
Bizə  düşm üşdü b ir  dayaz  nim çə.
Nim çə  ü stü n d ə  v a r  id i b ir 
tÜK, 
Həm   içindən  də  çıxdı  honqa  sümÜK
B iri  söylər:  -  Q ovurm ası yox idi, 
B iri  söylər:  -  B ir  az  d u zu   çox  idi.
Əlqərəz,  cüm lə  y a rü  yoldaşın,
BƏİKƏ  məcmu  qohum və  qardaşın.
H ər b ir  növlə  edər irad ,
Səni  heç  Kİmsə  eyləməz  dilşad.
Sənə  cam  yanan b ərad ərlər,
H ər 
Kəs 
öz  əm rinin  dalınca gedər.
Y ada salm az  səni  öz  övladın, 
tsm ü   rəsm in itə r,  b a ta r  adın.

Nə 
sən i 
b ir  də 
Kİmsə 
yada 
sahr,
Nə  əlam ət,  nə b ir  nişanə  qalır.
ÇünKİ  yoxdur  zəm anədə  əsərin,
Nə 
adm   zİKr  olur,  nə 
b ir 
hünərin.
Bu  çətin   işləri  gəl  asan  et,
Özünə  sağ lığın d a ehsan  et.
In d i 
Kİ, 
v a r  əlində bu  fü rs ə t,
Dəxi,  əlbəttə,  eyləmə  qəflət.
Cəhd  qıl,  qoy  zam anədə b ir  ad,
E yləsinlər  səni bu  adla yad.
M illətin  haqqını  əda eylə,
M əscidü  m ədrəsə b in a eylə.
Aç 
bu  əbnayi-m illətə  məKtəb,
O rda  təh sil  olunsun  elm ü  ədəb.
ZİKri-xeyr  ilə,  bəİKƏ,  yad olasan,
D inü  dün y ada qəlbi  şad  olasan.
O lasan  nİKnamü  azadə,
Həm  bu  dünyada,  həm   о  dünadə.
*Qeyd: 
«Kəblə  Ndsir»  m ənzum
кекауэй   Məmmdddli  Sidqi 
Səfarov  ta- 
rəfinddn  1912-ci  ildə  BaKida  «Е1ек- 
triK»  mdtbədsindd 
Kitäb 
halında  çap 
olunmuşdur.

HEKAYƏTLƏR
B ir  o ğ ru   b ir  p arsan m   evinə  gəldi.  Nə  qədər 
kİ, 
ax- 
ta rd ı,  b ir  şey  tapm adı.  Ü rəyi  sıxıldı.  P irh irK arın   xəbəri 
oldu.  B ir 
Kİlimi 
kİ, 
onun  ü stü n d ə  y atm ışd ı,  o ğ ru n u n  
Keçdiyi yola  a td ı,  t a  naüm id  qayıtm asın.
***
G ilanlı  Ə bdülqədir,  рак  olsun  onun  to rp ağ ı,  Kəbə- 
nin  hərəm ində  üz  d aşlar  ü stə  qoyub  hey deirdi:
-  Ey  A llah,  bağışla!  Əgər  bazxəstə  layiqəm ,  qiya- 
m ətdə  m əni  ког  d u rğ u z,  ta   yaxşı  üzünə 
xəcalət  ol- 
m ayım .
B ir  d ərv iş  lazım i  iş  qabağm a  gəldi.  B ir 
K İlim  
b ir 
d o stu n u n   evindən  oğurladı.  HaKim  b u y u rd u   kİ,  onun 
əlini  Kəsələr.  K ilim   sahibi  iltim as  elədi 
k
İ, 
m ən  onu  ha- 
lal  elədim .
HaKİm  dedi:
-  Sənin 
iltim a sm a   görə 
şəriətin 
həddini  aşağı  qoy- 
m aram .
Dedi:
-  Düz  b u y u rd u n .  Am m a b ir 
kəs
 
k
İ, 
vəqf  m aldan b ir 
zad  o ğ u rlay a,  onun  əlini  KƏsməK  lazım   gəlm əz.  Bu  səbə- 
bə 
Kİ, 
fə q ir  b ir  şeyə  sahib  olmaz  və  dərvişlərə  aid   h ər 
şeyə  sahib  olunm az
•  HaKİm  əl  ondan  g ö tü rd ü   və  dedi:
...  D ünyaya  gəlm işdi 
k
İ, 
m əgər  o ğ u rlu q   eləyə  belə
d o stu n   evindən?
Dedi:
- 
Ey padşah,  eşitm əyibsiniz 
Kİ, 
deyiblər: 
- 
D ostlarm  
evini  s ü p ü r,  düşm ənlərin  qapısmx  döymə!
'k'k'k
P a d şa h la rd a n  b irisi b ir 
pərhizK an 
g ö rd ü  və  dedi:
-  Heç bizlərdən  sənin y ad ın a gəlir?
Dedi:
- 
Bəli,  h ə r 
о 
v a x t 
Kİ, 
A llahı yaddan  çıx ard ıram .
Saleh  ad am lardan   b irisi  b ir  padşahı  y u x u d a  behiş- 
td ə   g ö rd ü   və  b ir 
p ə r h iz K a r ı 
cəhənnəm də  g ö rd ü .  S oruşdu 
Kİ, 
onun 
d ə r ə c ə lə r in in  
səbəbi  nədir?  Və  b u n u n  
d ərK ələ- 
r in in  
səbəbi 
n ə   Kİ, 
biz  b u n u n  
x i l a f ı n ı  
güm an 
e y lə y ir d İK .

D edilər:
-  О 
padşah  dərvişlərə  məhəbbət  eləməKİİK  səbəbinə 
behiştdə 
oldu 
və 
bu 
pərhizKar  isə  padşahlara  yaxın
düşməK  səbəbinə  cəhənnəm də.
Nə  yam aqlı  p a lta r  vecinə  gələr  və  nə  d ü y ü n lü   təs-
bih,
Ö z ü n ü   p is   ə lillə r d ə n   u z q a   e t .
E h tiy ac börKÜ böyÜK  qoym aqla  dey ild ir,
D ərv işsifət  olgilən,  ta  ta r i Ьэгк  sax lar.
***
B ir  başıaçıq,  ayaqyalın  piyada 
M
əkkə
  K a r v a n ı 
ilə 
K ufədən  işin ə  gəldi  və  bizim   yoldaşım ız  oldu.  Sevinə- 
sevinə  habelə  g ed ird i və  deyirdi:
-  Nə 
b ir  dəvəyə  su v ar  olm uşam , 
n ə   e şşə K   K İm i  yÜK 
altındayam .  N ə  rəiy y ət  sahibiyəm ,  nə  p ad şah a  qulam . 
N a z ın n   qəm i  yoxum du,  B ir  nəfəs  v u ra ra m ,  asudə  b ir 
ö m ü r b aşa ap araram .
***
B ir  şəxs  gecəni  b ir  naxoşun  başı  ü stə   ağladı.  Elə 
Kİ, 
gündüz  oldu»  о  öldü.  N axoş  d irild i.
***
Y unan  yerində  b ir  Karvanı  v u rd u la r  və  hədsiz  ne- 
m ət  apardxlar.  Sövdəgərlər  ağlam aqlıq  və  sızlam aqhq 
eylədilər.  Allahx  və  peyğəm bəri  şəfi  g ə tird ilə r,  fayda 
verm ədi.
Loğm an  həKİm  о  a rah q d a   idi.  K arv an   əhlindən  bi- 
ris i  dedi:
- 
B ir 
neçə 
K əlm ə  h İK m ətd ən   v ə   m o iz ə d ə n   b u n la r a  
d e g il ə n ,  o la  
K İ , 
b ir   c ü z v   b iz im   m a ld a n  
ə l  
g ö t ü r ə lə r  
K İ , 
H eyf 
o la r   Kİ,  b u   q ə d ə r   n e m ə t  t ə l ə f   o la .
Loğm an  dedi:
-  HİKmət  Kəlməsini b u n la ra  
d em əK  
h ey f  olar.
B ir 
d ə m ir i  Kİ, 
m u r 
y e d i,  o n d a n   sü rtm əK İİK  
ilə 
p a s ı 
aparm aq lıq   olm az.  K önlü  q ara  adam a  nə  m ənfəət  və 
m o iz ə   dem əK İİK ? 
Getməz 
h e ç   d ə m ir   d a ş a . 
S alam at 
r u z g - 
a r d a   K ö n lü   s ın ıq la r ı   ta p   Kİ,  f ə q ir in  
KÖnlünü 
d a ğ la m a q lıq  
b ə la   q a y t a r a r . 
Elə 
k İ,  d ilə n ç i  s ə n d ə n   s ız ıld a m a q h q   i l ə   b ir  
z a d   i s t ə d i   v e r   v ə   ə g ə r   v e r m ə y ə s ə n ,  z ü lm   e lə y ə n   z o r   ilə  
alar.

QƏZƏLLƏR

K önül,  nə  h ələd ir b u  
k
İ, 
sən vəsli-yarə  y etişd in ? 
Nə  h ə srə tin   daxi  v a r,  y ari-g ü lü zarə  y etişd in ?
H ərim i-vəsldə  şəm i-cam ali-yarə  ənis  olan,
SÜKut  qıl,  dəxi  pərvanə  v ar,  narə  yetişdin.
Nə  lərzəd ir  dəxi  səndə,  nə  iztirab ə  düşübsən?
Nə  piçü  ta b ,  bu  zü lfi-tab d arə  y etişd in ?
K əm əndi-ah  ilə  səhrayi-qəm də  çox  gəzdin,
Bu  dam i-eşqi  q urub,  b ir  gözəl 
şİKarə 
y etişd in .
D iyari-hicrdə b ir  m ü flisü   gəda olalı,
S əriri-vəsldə b u  izzi-etibarə y etişd in .
M əgər b u  vəsldə  əyyam i-hicri yada  salırsan ?
N ə 
K a r ə d ir  
qəm i-hicran 
Kİ, 
sən  n ig arə  
y e t i ş d i n .
T ilsim bənd  olub,  qala bəndi-eşq m üsəxxər,
Bu 
şəhərdə 
nə  qəm in 
v a r 
kİ, 
şəhriyarə  yetişdin.
Əgərçi  ahla 
çəKdiyin 
qəm i-zim istanı,
X üdayə 
şÜKr  elə  Kİm, 
m övsüm i-bahara y etişd in .
Sədaqət  ilə  içib  Sidqi 
təK 
cəfa  zəhrin,
Bu  şüşə  içrə  m eyi-saf,  xoşgüvarə  y etişdin.
•k 
4:
-  
0
 
-
D ərdi-eşqin  dilbəra,  b ir  dərdi-bidərm anm ış, 
M ü d d əti-h icrin   sənin bihəddü bipayanm ış,
Yox  güm anım   tazədən bu  müİKİ-dilabad  ola, 
Ə w əlin d ən  
bu  xarab  olmuş  KÖnül  viranm ış.
In d i bildim ,  yox  m əzəm m ət binəva M əcnun  üçün 
Bəs  deyərdim  biəbəs  səhrada  sərgəranm ış.
Sidqiyəm ,  sidq ilə  nuş  etdim  v əfa peym anəsin, 
B im ü rü w ə t  dilbərim  biəhdü bu  peym anm ış.

-  О  -
T u tiy a 
e y lə m iş ə m   ç e ş m im ə   x a K İ-d ə r in i,
Gözüm 
i n s a f   e lə s in ,  tÖ K m əsin  ə ş K İ -tə r in i.
Mən  nə  bədbəxt idim ,  a x ta rd ı  m ünəccim   neçə  ay, 
B ürci-əğrəbdə  tapıb  taleim in   əx tərin i.
Ç eşm i-m əstan,  səfi-m üjKan,  İKİ  əb ru y i- к а т а п , 
Bu  a la r  can,  о 
töK ər 
qan,  bu 
çəKər 
xəncərini.
S m d ırıb   dilbəri-m əhparə 
KÖnül 
şişəsini, 
Q orxuram  
naziKdi, 
p aralaya  əllərini.
D em əyin,  Sidqi  neyçün yazm adı 
K eyfiyyəti-h al, 
N eyləsin,  göz  yaşı yazdıqca y u y ar  d ə ftə rin i
*  *  *
-  
0
 
-
B ir bəzm   ola 
Ki, 
b ir 
m ə n  
olam ,  b ir 
d ə  
y a r  ola, 
G ülzar  ola, 
ç ə m ə n  
ola,  fəsli-b ah ar  ola.
H ərgiz  о bəzmə  olm aya biganənin  yolu,
Ə ğyarlar,  rəğiblər  ondan  кэпаг  ola.
Saqi  о bəzm də  döşəyə  mey b ü sa tım ,
Mən  m əst  olanda  y a r içə,  m əndən  x ü m ar  ola.
B ir y an d a  cam i-mey  ola,  b ir  yanda həm   каЬаЬ, 
B ir  əldə 
stə K a n  
ola,  b ir  əldə  ta r   ola.
Gəh  qollarım   həm ayil  ola y a r boynuna,
G ahi  üzüm   üzündə,  gözüm  
əşKbar 
ola.
G ahi  əlin  m ən  əlim ə  alam ,  gah  zü lfü n ü ,
G ahi  düşəm   ayağına,  cism im   q u b ar  ola.
G ahi 
çəKəm 
Kənarıma,  ləli-ləbin öpəm,
B iganələr 
Kənara 
gedib,  şərm sar  ola.
Ç oxlar  yazıbdı  şeri-dilaviz,  inanm aram ,
Sidqi 
Kİmi 
zəm anədə  m ətləbi-nigar  ola.

-  О  -
Ф
B ülbül  əgər  şİKayət  edər cövri-xardən, 
Y oxdur  davam ı,  təngə  gəlib  ah-zardən.
A şiq gərəK 
h ə m iş ə  
çəkə 
y a r   c ö v r ü n ü , 
H ərgiz 
ş iK a y ə t  e t m ə   ə ğ y a r ə   y a r d ə n .
E şq  aləm ində bülbülü  g ül  sərgəştəsən, 
P ərv an ə  yana-yana  su al  etd i  nard ən .
P ərvanəyə  cavab  verib  şam   sözlə,
B ülbül  sözün  soruşm a,  m eyi-biqərardən.
Nə  güldə  v a rd ı vəfa,  nə bülbüldə b ir  səfa, 
A şiqləri  salıb lar b u n la r  etibardən.
B ülbüldə,  güldə  z ah ir  olan  eşq  hü sn ü nd ən , 
Qılmaz 
əsər, 
əgər 
Keçə 
beş  g ü n  bahardən.
A şiq  o d u r  həm işə 
gərəK  
ah ü -zar  edə,
G ər 
o ls a   n a l ə s i,  g ə lə   K Ü n c i-m ə z a r d ə n .
t
M əşuqə yanm asa  özü,  yandırm az  aşiqi, 
H ü sn   oim ayanda  eşq d ü şə r iq tid ard ən .
Ey y a r,  sən  də  g ül 
Kİmi 
gəl  olm a bivəfa,
Bu b ü lb ü lü   xilas  eylə bu  nəngüardən.
Y an d ır  о  şəm i-ruyinə bu  cism i-zarım ı, 
P ərv an ə 
tƏK 
q u rta r 
m əni 
bu in tiz a rd ə n .
Bax  şəmə  ib rə t  ilə,  eşit  gül  m əzəm m ətin, 
M əhşər  g ünündə  xovf  eylə  P ərv ərd ig ard ən .
A1  Sidqini 
K ə n a n n a ,  q ə m d ə n   x i l a s  
eylə, 
Qoyma 
q ə r ib lə r   K İm i  b a x s m   K ən a rd ən .
* *  *

-  О  -
Ə w ə l  m əni  əcəb  özünə  həmdəm   eylədin.
A x ır  salıb bəlaya,  ənisi-qəm   eylədin.
Sayə  Kİmi  dalınca  sü rü n d ü m   m ən  aləm i,
Ç aldm   daşa, 
fələKzədeyi-aləm 
eylədin.
Gəh  g ö stərib   cəfa,  gəhi  tu td u n   rəhm -vəfa,
Nə  dö ndün  əhddən,  nə  də 
k
İ ,  
möhKəm  eylədin.
TÖKdün  qəmi  qəm  ü stə,  -  əlac  eylərəm ,  -  dedin, 
Nə  öldürüb,  nə  qəlbimi b ir x ü rrəm   eylədin,
ÇəKdin  gözüm   önündən  о  n u r  cam alını,
TÖKdün  yerə  gözüm yaşını,  şəbnəm  eylədin.
Z ü lfü n   Kİmi b u   qəlbimə  çox  üğ d ələr v u ru b , 
Eyşim  b u sa tın ı  necə  gör bərhəm   eylədin?
E tdim   nə  qədər  Kəbeyi-Kuyun. təv afın ı,
Nə  m əhrəm   eylədin,  nə  də  nam əhrəm   eylədin.
*  *  *
-  
0   -
G izlin  salıb  xəyalə  səni,  gizlin  ağlaram ,
A rta r,  xəyalım a  səni  saldıqca h əsrətim .
■Bir  də  əlim  yetişə  dam ənin  tu ta m ,
Bu  ru z ig a rd a n   sənə  çoxdur  şİKayətim.
G ər b ir  də  qism ət  olsa cam alm   ziy arəti,
O nda m üyəssər  o lu r istira h ə tim .
M üddətlər  ilə  salm ayasan  yadə  g ər  m əni, 
Səndən  yəqin  ölüncə  ıcəsilməz  m əhəbbətim .
B ir  yan  zəm anə  m öhnəti,  b ir  у an  sənin  qəm in, 
B ir  yan v ilay ət  ay rılığ ı,  dərdi-qürbətim .
AsudəlİK  gecə-gündüz  haram   olub  mənə,
O lsun  qəsəm  о  zülfə,  p ərişan d ı  halətim .
•k  •)(  *k
Cana,  b u   sözlərin  m əni  çox  g ə tird i  riqqətə, 
A m m a  necə  davam   eyləyim   dərdi-firqətə?

Bu 
dərdə  bilm irəm   bizi  Kİm  etd i  mübtəla?
M atü  m ü əttələm ,  m ən özüm  bu  m əhəbbətə.
Q u rta r  m əni,  xilas  eylə A llah  rzasın a,
D idarım ız  qalacaqdır  m əgər  qiyam ətə?
Qəm 
güşəsində  nalə 
çəKİm m ən  nə 
vaxtadəK?
M in  canım   olsa,  tab   eyləməz b u   m üsibətə.
A llah   görüm   x arab  eyləsin b u  v ilay əti,
L ənət  gələ bu  ru zig arə,  bu  növ vilayətə!
Çarəm   Kəsildi,  eyləm ədin  sən  də b ir  əlac,
İn d i 
Kİmə 
gedim   ш эп əlindən 
şİKayətə?
D ərdi-dilim i  Kağıza yazm aq m ah ald ır,
BiUah,  Kitabətlə  yetişm əz  nihayətə.
B ir  rəm z,  b ir  işarə  Kİfayətdir  arifə,
Lazım   deyil 
şərh  verim  bu  heKayətə.
* *  *
-  
0
 
-
K önül b ir bülbüli-şeydadı,  g ül  eşqində  n a la n d ır, 
Gözüm  əbri-bəla 
təK 
qam ətin  h icrin d ə  g iry a n d ır,
K önül  ol  lalə 
təK  
r ü x s a n n a  baxdıqca  dönər  al  qana, 
Əgər qan oldu,  qaıun 
tÖK, 
məgər b ir qana m in qandır.
G örüb  x a lm ,  qaçıb  Fərhadvəş,  lalə  çıxıb  dağa, 
Mənim 
təK 
dağı dağ üstə qoyub,  qəlbində pünhandır.
P ə rişa n   zülfə  rəhm   e t,  bəsdi,  v u rm a  ey p əri  şanə, 
P ə rilə r  şanəsindən binəva  KÖnlüm  p ərişan d ır.
Üzün  «Vəş-şəms»,  qaşm  «Vəl-qəmər vəl-leyl»dir zülfün, 
C am alm   qüdrəti-xəllaqə 
bir 
tə fsiri-Q u ra n d ır.
Gözün 
bəsKİ baxıb, 
сеугал gözümdən göz götürməzdi, 
Gözümdə  gözlərin 
əks
İ 
qalıb,  b ax san   niim ayandir.

Özün  canan,  sözün  can,  gözlərin b ir  canalan  cəllad, 
Bu  can  q u rb an   о  сапа,  can  deil,  b ir  cövhəri-candır.
X əta  müşKÜ  nədən bəxti-siyahım   təK  olub  qara? 
Dedi:  -  01  danəyi-duxxanın  x ətay i-zü lfi-can an d ır.
4:  "к  'k
-   0   -
Cana,  m ü r ü w ə t  eylə,  günüm   çox  yam an 
Keçir, 
K arım   həm işə  naləvü  ahü  fəğan  Keçir.
G ül  m övsüm ündə  qonçəsifət  qan  olub  KÖnül, 
F əsli-bahar  içində baharım   xəzan  Keçir.
O nda tə s ə w ü r   eylə  m ənim   hali-zarım ı,
G örsəm   rəğiblər  sənlə,  m ehriban 
Keçir.
Y oxdur  m əgər  m ü rü w ə tin   ey yari-bivəfa?
Mən  ağlaram ,  rəğiblərim   şadm an  Keçir.
B iganələr  о  qədər  sənə  aşin a  olub,
K önlüm dən  arzuyi-vüsalın  n ih an   Keçir.
Ə ğyar  tən əsin   nəyə  təşbih  eyləyim?
B ənzər  о b ir bəlaya,  gəlib  nagəhan  Keçir.
E şq atəşin d ə  cism im   olub  çubi-tər 
Kİmi,
Y andıqca 
KÖnlüm, 
ə şK İ-r ə v a n ım   r ə v a n  
Keçir.
B ir v a x t id i  mənə  çox  m ehriban  idin,
01  g ü n lərim   xəyalə  gəlib,  h ə r  zam an  Keçir.
Gəl, 
b ir   m ü y ə s s ə r  
olsa 
içəK  
vəsl  cam alını,
F övt 
e tm ə y ə K   b u   f ü r s ə t i ,   ö m r i-c a v a n   K eçir.
B ir busə vədə  eylədin if ta r  v ax tın a,
Gəl  əhdinə v əfa eylə,  a x ır  azan Keçir.
Sidqi  həm işə 
bəzm 
v ü salın d a 
lalə  təK,
Ə ğyar  əlində badə  görüb,  b ağ rı  qan  Keçir.
* *  *

-  О  -
X oşa  о  g ü n  
Kİ, 
m ənim   qəm  günüm də  y arım   id in , 
Ə nis-m unis,  qəm xar-qəm güsarım   idin.
Gözümdə  n u r,  KÖnüldə  sərvər,  cism də  can, 
Q ərar,  ta b ü   təv an ,  səbr,  ix tiy a rım   idin.
K əm əndi-ahım la  damı-eşqə  salm ışdım ,
Qəribə 
seyd  eyləm işdim , 
əcəb 
şİKarım  idin.
T əax ürü m  v a r  id i  taciran i-eşq  içrə,
M ətai-hüsnlə  aləm də b ir  etib arım   idin.
A d ın   dilim də,  üzüm  
xaKİ-asitanında,
S ə rir  nazda,  b ir  şa h i-ta c id a n m  id in .
Nə bais  oldu  vüsalə  m übəddəl  oldu  firaq ?
X oşa 
о  
g ü n  
Ki, 
m ənim   f>y«i-ruzigarım  idin.
N ədəndi  lalə  s ifə t b ağ rım a 
çəKİbsən 
dağ? 
Ü zari-al  ilə b ir  tü rfə   laləzarım  idin.
Ü m idim   Özgəyə  yox,  ey səba,  səni  tarı!
Söylə 
о 
yarə 
Kİ, 
a x ır üm idvarım   idin.
D eyir  fəğ an la gülzari-hicrdə  Sidqi,
Xoşa  о  g ü n  
Ki, 
m ənim   y ari-g ü lü zarım  id in .
*  *  *
-  
0
 
-
X oşa  sənilə  həm avaz  olduğum   g ü n lər,
H əm işə  həm dəm ü  həm raz  olduğum   g ü n lər.
D üşəndə  yada 
KÖnül 
suzla güdazə  d ü şər, 
N əvayi-sazla dəm saz  olduğum   g ü n lər.
B aşım da  şu ri-sə r,  zü lf bəzm vəslində, 
H asari-qəleyi-şahnaz  olduğum   günlər.
t
R əğiblər 
s ə r i-K u y in d ə  
xaKsarımdı,
Sənin y am n d a sərəfraz  olduğum   g ü n lər.

Edib  təfəü l,  oxurdum   qəzəl  h ü zu ru n d a, 
L isani-H afizi-Ş iraz  olduğum   günlər.
O lu rd u