bo‘rtma tasviridan tashkil topgan. Qoyaga yo‘nib ishlangan ibodatxona ratxlar balandligi 14 m dan, gor ichiga ishlangan ibodatxonalaming eni va uzunligi esa 8 m dan oshmaydi. Ko‘p hollarda qoyaga yo‘nib ishlangan ibodatxonalaming ichki xonasi yo‘q..Ulaming tashqi shakllarida o‘sha davrda mavjud boigan ibodatxonalar shakli qaytariladi.VII-VIII asr memorligida haykaltaroshlik san’ati muhim o‘rinni egallaydi. Bu xususiyat Elurdagi Kalaysa Natxa ibodatxonasida yaqqol seziladi. Yaxlit qoyani yo‘nib yaratilgan bu ibodatxonaning uzunligi 60 m, balandligi 70 m boiib, ramziy xarakterga ega, go‘yo u Shiva yashagan muqaddas TOG ramziy ko‘rinnshini bildiradi. Ibodatxona devorlari bo‘rtma tasvirlar (barelyef va gorelyef) bilan qoplangan. Unda Shiva va uning yoidoshi Parvati hayotiga bagishlan- gan voqealar, braxmanizm bilan bogiiq epizodlar tasvirlangan. Ibodatxonaning ichki xonalari hajm jihatdan uncha katta boimay, ularni bezashda ham haykaltaroshlik sanati yetakchi o'rinni egallaydi. Devoriy rassomlik sanati ikkinchi darajali rol o‘ynagan. VIII asrga kelib, ibodatxonalaming, asosan, ikki tipi odat tusiga kirdi. Bulardan birinchisi, shimoliy Hindiston yerlarida quriigan boiib, bu tipdagi ibodatxonalaming tepa tomoni uchi bir oz qayrilgan baland minorali, ikkinchisi esa, zinali, piramidal shakldagi ibodatxonalar boiib, ular ko‘proq janubiy Hindiston yerlarida keng tarqaldi. Bxuba- nesvaredagi Lingardja ibodatxonasi hamda Kadjuraxodagi Kandareya Maxedva ibodatxonasi shu davr hind memorligining birinchi tipiga misoldir Bxubanesvaredagi ibodatxona minorasi mayin egilgan vertikal chiziqlar bilan boiib chiqilgan, shakli nilufar mevasini eslatadi. Ibodatxonaning qolgan qurilmalari shu asosiy minora shaklini kichik
