www.elmler.net
-
Virtual İnternet R
esurs M
ərkəzi
Faiq Ələkbərov Milli ideologiya probleminə tarixi-fəlsəfi baxış (II hissə)
274
274
ziyalıların özlərinin də etiraflarına görə, ruslaşdırma siyasəti
nəticəsində artıq 1940-cı illərin ortalarında Azərbaycan türk
dili rus və Avropa mənşəli sözlərlə zibillənmişdir. 1944-cü
ildə çap olunan «Azərbaycan dilinin təmizliyi uğrunda»
məqalədə yazılır: «Açıq söyləmək lazımdır ki, ədəbi dilimiz
bu son illərdə xalqdan, ədəbi irsimizdən uzaqlaşmağa doğru
meyil edir və getdikcə ahəngini və xüsusiyyətini itirmək
təhlükəsi yaradırdı. Son illərdə dilimizin korlanması, xalq
dilindən uzaqlaşması, kobudlaşması heç bir hədd, heç bir
məsuliyyət hiss etmədən, yerli-yersiz əcnəbi sözlərin dilimizə
daxil edilməsi yolu ilə getmişdir» [26, 52].
Bu cür məqalələrin müəllifləri əcnəbi sözlər dedikdə,
rus və Avropa mənşəli terminləri nəzərdə tutur, ancaq məlum
səbəblərə görə, bunu açıq formada ifadə etməyə çəkinirdilər.
Yəni, dünənə qədər ərəb və fars terminlərinin qədim türkcə,
yaxud da yeni türk sözləri ilə əvəz olunmasını irəli sürənləri –
türkçüləri tənqid edənlər, eyni qaydada rus və Avropa mənşəli
terminləri dilimizə sırıyan beynəlmiləlçilərə-müstəmləkəçilərə
cavab verə bilmirdilər.
Bu baxımdan 1940-cı ilin ortalarında Azərbaycan türk
ziyalılarından bəzilərinin rus və Avropa mənşəli terminlərin
dilmizə gətirilməsi, eləcə də yeni terminlərin rus dilində
yaradılması ilə bağlı üstüörtülü etirazları da elə bir ciddi nəticə
verməmiş, bu proses sonrakı onilliklərdə də davam etmişdir.
Belə ki, 1930-cu illərin axırlarından başlayan dildə və əlifbada
ruslaşdırma siyasəti 1950-1970-ci illərdə də davam etmiş, yəni
termin düzəltməkdə əsas mənbə rus dili olmuşdur. Bu
baxımdan sovet ədəbiyyatında termin düzəltməkdə birinci
mənbə Azərbaycan, ikinci mənbə rus dili göstərilsə də [26, 55],
əslində vəziyyət tamamilə fərqli olmuşdur. Çünki elə həmin
|