|
Matnlarni o‘qing. Tinish belgilarining qo‘sh ishlatilish sabablarini tushuntiring.
O‘z uyining qabristonlar qadar jimjit, xonaqohlar qadar unsiz, o‘z ko‘ngli qadar tund va xo‘mraygan bo‘lishini istagan Razzoq so‘fi xuddi shu ola-to‘polon ustiga kirib keldi!
Eshikdan kirar-kirmas ovozining boricha:
— Bu nima qiyomat!!! — deb shovqin solishi ikkala yosh qizni chaqmoq tekkan daraxtdek turgan joylarida qotirib qo‘ydi.
Rahimbiy (bo‘g‘iq). Bu kim?.. Kim bu?..
Xayol (taxtga qarab). Ey qora kuch, ey qurib ketgur taxt!
... Ey, qop-qora saodat, sensan?!
Ey, insonning dushman tangrisi, qachong‘acha bu ongsizlar to‘dasini o‘zingga ham topindirib hali qurbon qilasan?! Ey boyqushlar qafasi, bunday dev ishtahalik hayvonlarning qo‘li bilan qachong‘acha dunyolarni bir-biriga urib turasan?!
Rahimbiy (o‘ylar). Afrosiyob deydir. Otamdan qochdim deydir. (Bir-ikki odim bosib, qo‘rqa-qo‘rqa) Sen kimsan?..
Xayol. Men... Sening kabi bir zolim qo‘linda mana shuning kabi (Abdumo‘minning o‘ligini ko‘rsatib) hech narsani bilmayin, onglamayin bo‘g‘izlang‘on bir mazlum — Siyovush!.. (A. Fitrat)
Dostları ilə paylaş: | 
