Masalli folkloru 2

6.2. Çöpçülük

Həştat beş yaşım var. Yetmiş ildən çoxdur ki, çöpçülük edirəm. Mən seyidəm, ağır seyidin qızıyam. O vaxtı bu çöp­çülüyü mənə yuxuda verdilər, nənə canı. Hə, çöpçülük ögrən­mək­lə olmur, gərək vergili olasan, vergi verilə. On iki yaşım­da mənə verilib bu çöpçülük. Elə o vaxtdan da çöpçülük eli­yirəm. Oğlum məə deyirdi ki, çöpçülük eləmə. Bizi biabır eliyirsən. Məni çox incitdi.

Çöpü burunnan piliyirəm, boğazdan gəlir düşür. Çöpü ötürmək yaxşı deyil. Mən mədə də söğıyıram. Bakıdan gəlir­lər mədə sığıyıram. Bağışda məni – uşağı olmuyanın qarnını çəkib bağlıyıram olur uşağı. Məni İrana apardılar, Ərdəbilə, on beş ildi bi dənə gəlin alıblar, əri boşamağ istiyir onı, qay­nana qoymur boşamağa, bular mənim yerimi bildilər. Getdim Ərdəbilə. Üç gün ac qarnına çəkdim, bağladım. Eşitdim ki, doğub – qızı olub. Mən uşağ tutmuram, ancağ bel bağlıyıram. Am­ma əsas işim çöpçülükdü. Çöp böyükdə də qalanda çıxar­dıram. Kişilər də gəlir, balığ sümüyü qalır boğazlarında çıxar­dıram. Çoxsunu eləmirəm. Çöpü çölə çıxardıram. İçəri ötür­səm, mədəyə-zada batar.
* * *

Mənim nəvəm balacaydı, çiləli uşağıydı. Demək, gecəni yatmadı. Ondan qabağ anası uşağı qucağında uzatmışdı qıçı­nın üstünə, əlində heyva soyub yeyirdi. Hə, gecəynən götür­düy apardığ çöpçüyə. Çöpçü onu üflədi, kimyələdi boğazın. Onun boğazınnan heyvanın qalığı düşdi.
* * *

Uşağ bırnını eşəliyirdi belə-belə. Həə, bilirdim ki, uje çöpliib. Aparırdım çöpçiyə. Çöpçi piliirdi ağzınnnan, bo­ğa­zında qalannar bırnınnan gəlib düşürdü.
* * *

Uşaq qızdıranda, qusanda, yemiyəndə, burnun eşəndə, gözünü ovanda deyillər, aaaa bunun çöpü qalıb. Mən məsəl qlandasınnan bilirdin ki, əgər düyün olsaydı, deməy cöp var. Apararduğ çöpcüyə.