Masalli folkloru 2

Qaçax Mirzəmməd kişi

Bu kəndin adamları da cəsarətli olub. Burda həmişə sö­zü yeriyən adamlar olub. Məsələn, bizim kətdə Əsədxan Ta­­lı­şinski olub. Oların nəsli, tayfası çox belə imkanlı olub. Onun əmisi uşağları Mir Abdullaxan, İsaxan uzun müddət bizə bö­yük­lük eliyiblər. Bizim kənd heç vaxt heç kimin qa­ba­ğında əyil­miyib. Babam da İsa kişi, həmin o Əsədxannan siğə qar­daş olub. Onun qardaşı Mir Abdullaxan. Olar mənim ba­bam üçün bi dənə şirniyyat maqazini düzəldiblər. Qamaş ça­yı­nın ya­nında oların evləri var idi. 50 il oların evlərində bizim mək­təb oldu. Sora biz burda orta məktəb tikdirdüy, yəni köşdülər ora.

Ana babam isə Mirzəmməd kişi, o vaxtı kəntxuda olub, qaçax olub. O vaxtı bu irannılar basqın eliyərmişdər bizim kən­də, evləri çaparmışdar. Hətta Zöylə kəndi var, biraz bizim kətdən aşağı. Ordan gəlib bi dənə qızı qaçırtmışdılar. Fazil kişi var idi orda, onun qızını. Çox da gözəl bi qız idi. Amma bizim kəndə heç kim mənim babamın qorxusunnan girə bil­məzdi. O vaxtı deyilənə görə beşatılan tüfəngi olub. Bi dəfə iran­nılar gəlillər bizim yerli adamlarnan, mənim böyük xala­mın evindən oğurruğ eliyillər. Basqın eliyillər ordan at, mal-qara aparıllar. Aparıllar bıra Sığdaş kəndinə, ordan da ki, dağ­lara aparmalıymışdar. Xəbər çatır mənim babama, babam mi­nir atı, düz buların rəddinnən gedir. Gedir, oları demək qrani­sanın yanında görür, görür ki, yatıblar bılar. Atan kimi birini öldürür. Bılar ayılılllar, dəyillər bir-birinə. Çoxunun şeyləri də hamısı qalır orda, biri də yaralanır, qalannarı qaçır. Babam oları götürür, səhərə yaxın gətirir verir yiyəsinə.