Masalli folkloru 2

Paşa kişinin ölməyi

Qağam rəhmətdik öləndə də onnan bi gün qabaq gedib bazara. Bazarın icində də hamam var idi. Orda yuyunardı. Tə­mizkar idi. Hə, gedib hamamda yuyunub gəlib qatığ alıb, de­yib arvad bunnan doğa bişirərsən, arvad da səhər durub doğa bişirib. Balığ bişirib. Məscidə də gedib namazını qılıb, surfa­nu səriblər, hamı gəlib, gəlin, oğul, hamı oturub yeyiblər gü­norta. Deyib:

– Hə, arvad hərif haxlıyıb məni. Dur məəm yerimi sal. Sən görmürsən, mən görürəm. Dur mənim yerimi sal.

Arvad deeb:

– Əşi, özüü itiribsən nədi.

Deeb:

– Molla Yusifi çağır. Uşaxları yığıb yanına.

Arvad heç bilmiyib kimə deyə.

Deer:

– Həmişəki kimi bunun yerini beləsinə saldım, belə bax­dı deer, gülümsədi.

Deer dedi:

– Arvad, dünya görübsən, sən tək, mən də ölü, bu yeri kim döndərəcək? Mən ağzı qibləyə ölüm də, tərsiyə yox.

Arvad deer, məəttəl qaldım. Bunun yerin döndərdim üzü qibləyə. Soyundu, adicə ağ dizzig, ağ köynək geyindi, gir­di yerə.

Dedi:

– Molla Yusifi çağır.

Çıxdim çölə uşax tapıb molla Yusifə yolluyum. Gördüm bıy molla Yusif yolnan gedir. Çağırdım, a bala, sən Allah, bura gəl, əminin kefi yoxdu. Gəldi. Kişi dedi:

– Mənə Yasin oxu.

Molla dedi:

– Əşi, səndə nə var e.

Dedi:

– Oxu, sən görmürsən, mən görrəm, bıdu mənnən üz­bəüz dayanıb.

– Ay əmi, nədi?

Dedi:

– Sən görmürsən o hərifi, mən görürəm.

Molla Yasinin birini oxudu. Əlini deer, bele eledi ki, bi­ri­ni də oxu. Birini də oxuyanda yarıya çatmışdı ki, kişi öldü.