Mavzu: Lug’at tarkibining shakl va ma’no munosabatlari Reja

Mavzu: Lug’at tarkibining shakl va ma’no munosabatlari


Reja:

1. 
   Omonimlar
   
2. 
   Omoformalar
   
3. 
   Omofonlar
   
4. 
   Omograflar
   
5. 
   Paronimlar
   
6. 
   Sinonimlar
   
7. 
   Antonimlar
   

Tildagi so‘zlarning ma’lum qismi shakl yoki ma’nosiga ko‘ra o‘zaro aloqador butunliklarni tashkil etadi. Bunday butunliklardagi so‘zlar ana shu xususiyatlariga ko‘ra ikki guruhni tashkil qiladi: 1) omonimlar, omoshakllar, omofonlar, omograflar va paronimlar shakliga ko‘ra; 2) sinonimlar, antonimlar esa o‘zaro mazmun uzviyligi yoki zidligiga ko‘ra alohida guruhga mansub bo‘ladi.

1. Omonimlar yunoncha homos-bir xil, onoma-nom so‘zlaridan olingan bo‘lib, talaffuzi va yozilishi bir xil, ammo alohida ma’nolarga ega bo‘lgan so‘zlardir. Bunday so‘zlar leksik omonimlar deyiladi. Masalan: kuya - hasharot, kuya - qozonning kuyasi. Omonimlar bir va bir necha turkumga mansub bo‘lishi mumkin. Masalan: chang - gard va cholg‘u asbobi ma’nolari bilan ot turkumiga mansub; o‘t-olov, ko‘kat kabi ma’nolari bilan ot so‘z turkumiga mansub, o‘t - fe’lining buyruq-istak mayli ekanligi kabilar shular jumlasidandir.
Bir xil so‘z turkumiga mansub omonimlar turli grammatik qo‘shimchalar bilan shakllanganda ham ularda omonimlik saqlanib qoladi. Masalan: ot - ism va uy hayvoni ma’nolaridagi omonim so‘zlarga egalik, kelishik, ko‘plik qo‘shimchalarini qo‘shish bilan omonimlikning saqlanib qolganini ko‘rish mumkin: otlar, otning, otlarim. Bunday omonimlarni mutlaq omonim so‘zlar deb atash mumkin.
Omonimlarni vujudgaga keltiruvchi hodisalar turlicha bo‘lib, ularning asosiylari qo‘yidagilardir:
1. O‘z qatlamga mansub bo‘lgan ba’zi so‘zlar tarixan fonetik tuzilishi har xil bo‘lsa ham talaffuzda shakldoshlik kasb etishi asosida omonimlarga aylanadi: ot (ism) - ot (hayvon) - ot (harakat); o‘t (o‘t-o‘lan) - o‘t (olov) - o‘t (harakat) kabi omonim so‘zlardagi o va o‘ unlilari tarixan o‘zining til oldi va til orqa shakllariga (allafonlariga) ega bo‘lgan. Biroq, hozirgi adabiy tilda ular farqlanmaydi.
2. Ko‘p ma’noli so‘zlar o‘rtasidagi ma’no bog‘lanishning uzilishi, zaiflashishi asosida ham omonimlar shakllanadi. Masalan, ko‘k so‘zi, dastlab, ko‘k rang (sifat) tushunchasiga ega bo‘lgan. Keyinchalik bu so‘z metafora (o‘xshashlik) asosida osmon tushunchasiga nisbatan ham ishlatila boshlagan. Hozir ular o‘rtasidagi bunday ma’no bog‘lanish yo‘qolib, omonim so‘z hosil bo‘lgan. Xuddi shunday holatni dam so‘zining nafas, hordiq, harorat, bosqon ma’nolarida ishlatilishi misolida ham kuzatish mumkin.
3.Umumturkiy yoki asl o‘zbekcha so‘zlar o‘zga tillardan so‘z o‘zlashtirish asosida ham shakldoshlikka ega bo‘lib qolishi mumkin. Masalan, bog‘ (mevazor) va bog‘ (bog‘langan narsa, beda bog‘i); tok (uzum novdasi) va tok (elektor toki), tom (uy tomi) va tom (kitob jildi) so‘zlari o‘zbekcha-tojikcha hamda o‘zbekcha-rus va yevropa tillaridan o‘zlashgan so‘zlarning o‘xshash fonetik qiyofasi asosida yuzaga kelgan omonim so‘zlardir.
4. Ma’lum bir so‘zning o‘zak-negizidan qo‘shimchalar orqali yangi so‘zlar yasalishi natijasida shakldosh so‘zlar hosil bo‘ladi. Masalan: oylik olmoq, oylik reja birikmalaridagi oylik so‘ziga qo‘shilgan –lik qo‘shimchasi asosida shakldosh so‘z hosil bo‘lgan.
Ba’zan shakldoshlik nisbiy bo‘lib, so‘zlarning ma’nolari har xil bo‘lgani holda aytilishi bir xil, ammo yozilishida bir oz farq bo‘lishi yoki ba’zan ma’noli qismlarigina shakldosh bo‘lsa ham, grammatik ma’nosi o‘zgacha bo‘lishi mumkin. Shunga ko‘ra shakldosh so‘zlarning uch xil turi farqlanadi: 1) omoshakllar, 2) omofonlar,3) omograflar.

8.