Mavzu: syujet va kompozitsiya

1.2. Syujetning tarkibiy qismlari
Syujet badiiy shaklning dinamik tomoni bo'lib, u harakatni, rivojlanishni nazarda tutadi. Syujetning dvigateli ko'pincha mojaro, badiiy jihatdan muhim qarama -qarshilikdir. Bu atama lotincha kelib chiqqan. ziddiyat - to'qnashuv. Mojaroni harakatlarning asosi bo'lgan xarakterlar va sharoitlar, qarashlar va hayotiy tamoyillarning keskin to'qnashuvi deyiladi; qarama -qarshilik, qarama -qarshilik, qahramonlar, qahramonlar guruhlari, qahramon va jamiyat o'rtasidagi to'qnashuv yoki ichki kurash o'zi bilan qahramon. To'qnashuvning tabiati boshqacha bo'lishi mumkin: bu burch va moyillik, baho va kuch o'rtasidagi ziddiyat.
Konflikt - bu butun badiiy asar tarkibiga kiradigan toifalardan biri.
Agar A. Griboedovning "Aqlga voy" spektaklini ko'rib chiqsak, bu erda harakatning rivojlanishi Famusovning uyida yashiringan va Sofiya oshiq bo'lganida yotadi. Molchalin va uni otasidan yashiradi. Chatskiy, Sofiyani sevib, Moskvaga keladi, uning o'zini yoqtirmasligini payqaydi va sababini tushunishga urinib, uyda bo'lganlarning hammasini kuzatadi. Sofiya bundan norozi va himoyada to'pga jinnilik haqida izoh beradi.
Unga hamdard bo'lmagan mehmonlar bu versiyani mamnuniyat bilan qabul qiladilar, chunki ular Chatskiyda o'z qarashlaridan farq qiladigan, printsiplari har xil bo'lgan odamni ko'rishadi, keyin oilaviy mojaro emas, balki aniq fosh qilinadi (Sofiyaning Molchalinga bo'lgan maxfiy sevgisi, Molchalinning haqiqiy befarqligi) Sofiya, Famusovaning uyda nima bo'layotganidan bexabarligi), balki Chatskiy va jamiyat o'rtasidagi ziddiyat. Harakatning natijasi Chatskiyning jamiyat bilan munosabatlari bilan emas, balki Sofiya, Molchalin va Lizaning munosabatlari bilan belgilanadi, ular Famusov o'z taqdirini boshqarishini bilib, Chatskiy o'z uyidan chiqib ketadi. Aksariyat hollarda yozuvchi nizolarni o'ylab topmaydi. U ularni asosiy voqelikdan tortadi va ularni hayotning o'zidan mavzular, muammolar, patofotlar maydoniga aylantiradi.
Dramatik va epik asarlarning asosini tashkil etuvchi bir necha turdagi ziddiyatlarni ko'rsatish mumkin. Tez -tez uchraydigan to'qnashuvlar axloqiy va falsafiy: xarakterlar, inson va taqdirning qarama -qarshiligi (Odisseya), hayot va o'lim (Ivan Ilichning o'limi), mag'rurlik va kamtarlik (jinoyat va jazo), daho va yovuzlik (Motsart va Salieri) . Ijtimoiy ziddiyatlar atrofdagi hayot tarziga intilishlar, ehtiroslar va g'oyalarning qarama -qarshiligidan iborat.
Sarguzasht ritsar"," Momaqaldiroq "). Uchinchi guruh ziddiyatlari - ichki yoki psixologik, bir xarakter xarakteridagi ziddiyatlar bilan bog'liq va atrofdagi dunyoning mulkiga aylanmagan; bu "It bilan xonimlar" qahramonlarining ruhiy azobi, bu Evgeniy Oneginning ikkiyuzlamachiligi. Agar bu to'qnashuvlar bir butunga birlashtirilsa, ular o'zlarining ifloslanishi haqida gapirishadi. Bunga ko'p jihatdan romanlarda ("Bizning davr qahramoni"), dostonlarda ("Urush va tinchlik") erishiladi.
Mojaro mahalliy yoki erimaydigan (fojiali), aniq yoki yashirin, tashqi (pozitsiyalar va belgilarning to'g'ridan -to'g'ri to'qnashuvi) yoki ichki (qahramon ruhida) bo'lishi mumkin. B. Esin, shuningdek, ziddiyatlarning uch turini ajratadi, lekin ularni boshqacha chaqiradi: o'rtasidagi ziddiyat individual belgilar va belgilar guruhlari; qahramon va hayot tarzi, shaxsiyat va atrof -muhit o'rtasidagi qarama -qarshilik; mojaro qahramonning o'zida ziddiyat haqida gap ketganda, ichki, psixologik. V. Kojinov bu haqda deyarli shunday yozgan edi: « TO... (lotincha. collisio - to'qnashuv) - qarama -qarshilik, xarakterlar orasidagi sharoit, yoki belgi va sharoitlar o'rtasida, yoki belgining ichida, harakatning asosi. ishlaydi. K. har doim ham aniq va ochiq ko'rinmaydi; ba'zi janrlar uchun, ayniqsa idillik uchun K. xarakterli emas: ular faqat Gegel "vaziyat" deb atagan narsaga xosdir.Epos, drama, roman, qissada K. odatda mavzuning asosiy qismini tashkil qiladi va K.ning rezolyutsiyasi rassomni belgilovchi moment sifatida namoyon bo'ladi. g'oyalar ... "" San'at. K. - yaxlit insonlar orasidagi to'qnashuv va qarama -qarshilik ». "TO. yoqilgan energiya manbai hisoblanadi. mahsulot, chunki bu uning harakatini belgilaydi. " «Harakat paytida u og'irlashishi yoki aksincha zaiflashishi mumkin; finalda to'qnashuv qandaydir tarzda hal qilinadi ». K.ning rivojlanishi syujet harakatini harakatga keltiradi.
Syujet harakat bosqichlarini, ziddiyat mavjud bo'lish bosqichlarini ko'rsatadi. Adabiy asar syujetining ideal, ya'ni to'liq modeli quyidagi parchalar, epizodlar, havolalarni o'z ichiga olishi mumkin: prolog, ekspozitsiya, sozlanish, harakatning rivojlanishi, tepaliklar va pasayishlar, klimaks, denouement, epilog. Bu ro'yxatda majburiy uchtasi bor: harakatning boshlanishi, rivojlanishi va avj nuqtasi. Majburiy emas - qolganlari, ya'ni mavjud elementlarning hammasi ham ishda bo'lmasligi kerak. Syujetning tarkibiy qismlari turli ketma -ketlikda paydo bo'lishi mumkin.
Badiiy asar syujeti ekspozitsiya, tugun, voqea rivoji, kulminatsiya, yechim singari unsurlardan tarkib topadi. Ekspozitsiya syujetning boshlanish qismi bo`lib, o`quvchini asar voqealari kechadigan joy, qahramonlar, asar konflikti yetilgan shart-sharoitlar bilan tanishtiradi. Aytish kerakki, ekspozitsiya hajm e`tibori bilan turlicha bo`lishi va asarning turli o`rinlarida kelishi, ba`zan umuman tushirib qoldirilishi mumkin. Masalan, "Mehrobdan chayon"da ekspozitsiya juda katta o`rinni — xondan sovchilar kelgunga qadar bo`lgan epizodlarni o`z ichiga olsa, "Qutlug` qon"da u juda qisqa va tugundan keyin beriladi, "Qo`shchinor chiroqlari"da esa ekspozitsiya umuman tushirib qoldiriladi.
Tugun asar voqealarining boshlanishiga turtki bo`lgan voqea, asar konflikti qo`yilgan joydir. Ekspozitsiyadan farqli o`laroq, tugun syujetning zaruriy elementi sanaladi, ya`ni, u syujetda har vaqt hozirdir. Faqat ayrim hollarda, xususan, ba`zi xronikali syujetlarda, shuningdek, "ichki harakat" dinamikasi asosidagi syujetlarda u yetarlicha bo`rtib ko`rinmasligi mumkin.
Tugun, odatda, asarning boshlanishida, ekspozitsiyadan keyinoq beriladi. Ba`zan, muayyan badiiy- estetik maqsadni ko`zda tutgan holda, uning o`rni o`zgartirilishi ham (masalan, "O`tgan kunlar" romanida Otabek bilan Kumushning daf`atan uchrashib qolishi — asarning tuguni, biroq bu voqea birinchi bo`lim nihoyasida bayon qilinadi) mumkin. Shunisi ham borki, ba`zi katta hajmli asarlar syujetida bir emas, bir nechta tugunga duch kelishimiz ham mumkin. Masalan, "Kecha va kunduz"da Akbaralining Zebiga sovchi qo`yishi bitta tugun bo`lsa, Miryoqubning Maryamga ishqi tushgani ikkinchi tugunni tashkil qiladi. Bundan anglashiladiki, asarda mavjud syujet liniyalari ba`zan o`z tuguniga ega bo`lishi mumkin ekan.
Tugundan keyingi voqealar zanjiri voqea rivoji deb yuritiladi. Odatda syujet voqealari bosqichma-bosqich rivojlantirib boriladi. Asardagi voqealar rivojining eng yuqori nuqtasi, undagi konflikt benihoya kuchaygan o`rni kulminatsiya deb yuritiladi. Masalan, "Mehrobdan chayon"da Anvarning xon bilan to`qnashuvi kulminatsion nuqta sanaladi. Ayni shu nuqtada qahramonning muhit bilan ziddiyati o`zining eng yuqori darajasiga ko`tariladi va o`z ifodasini topadi.
Kulminatsiya endi asar voqealarining yechimga tomon intilishini, bir tomonga hal bo`lishini taqozo qiladi. Yechim syujet voqealari rivojining yakuni, ularning nihoyasida qahramonlar ruhiyatida, taqdirida yuzaga kelgan holatdir. Yechimda konfliktli holat, qahramonlar orasidagi ziddiyatlar o`zining badiiy yechimini topadi. Biroq buni qoida maqomida tushunmaslik lozim. Sababi, bu xil yechim ko`proq makon va zamonda cheklangan syujetlarga(dramatik asarlar, shuningdek, konsentriklik darajasi yuqori bo`lgan epik asarlar) xosdir.
Ko`plab asarlarda esa yechimdan so`ng ham ziddiyatlar, qahramonlar taqdiridagi chigalliklar hal qilinmaganicha qolaveradiki, bu o`quvchini o`ylashga, mushohada qilishga undaydi. Ya`ni, tom ma`nodagi yechimning mavjud emasligi asarning ta`sir kuchini, o`quvchining ijodiy faolligini oshirishga xizmat qiluvchi usulga aylanadi. Masalan, P.Qodirovning "Erk", O.Yoqubovning "Matluba", "Qanot juft bo`ladi", X.Sultonovning "Saodat sohili" kabi qissalarida xuddi shunday holga duch kelinadi. Demak, yechimni asarda qo`yilgan konfliktning yechimi sifatida emas, balki undagi voqealar rivojining yakuni, natijasi sifatida tushunilgani to`g`riroq bo`ladi.
Yuqoridagilardan ma`lum bo`ldiki, tugun, voqea rivoji va kulminatsiya syujetni tutib turuvchi asosiy unsurlar sanaladi va ular har qanday syujetda mavjud bo`ladi. Ekspozitsiya bilan yechim esa syujetning shart bo`lmagan elementlari bo`lib, ularning asarda bo`lish yoki bo`lmasligi yozuvchining ijodiy niyati, ijodiy individualligi, badiiy tasvir va talqin yo`sini bilan bog`liqdir.
Ayrim adabiyotlarda prolog va epilog ham syujet elementi sifatida ko`rsatiladi. Shuningdek, ba`zi asarlar borki, ularda qahramonlarning asarning syujet vaqtidan oldingi (oldingi tarix - "predistoriya") yoki keyingi hayoti (keyingi tarix - "posleduyuhaya istoriya") haqida ma`lumot beriladi(yoki tasvirlanadi)ki, ular ham syujet elementlari qatorida sanaladi. Biroq bu unsurlar syujetga bevosita bog`liq emas, ular ko`proq kompozitsiyaga aloqador elementlardir. Masalan, "O`tgan kunlar"dagi muqaddima, "Kecha va kunduz"dagi bahor lavhasi - prolog, "O`tgan kunlar" romanidagi Otabekning qabristonda Zaynab bilan to`qnash kelishi
— epilog, uning keyingi hayoti haqidagi ma`lumotlar "keyingi tarix" sifatida olinishi mumkin.
Adabiyotshunoslikda "syujet" va "fabula" istilohlarini ishlatishda turlichalik bor: ayrim adabiyotshunoslar bu ikki istilohni sinonim sifatida ishlatsalar, boshqalari farqlaydi. Xususan, rus formal maktabi vakillari "fabula" deganda asarda tasvirlangan voqealarning hayotda yuz berish tartibini, "syujet" deganda esa ularning asarda joylashtirilish tartibini tushunadilar. Voqealarning hayotda yuz berish tartibi bilan ularning asarda joylashtirilish tartibini farqlash badiiy asar qurilishini o`rganishda muhim ahamiyat kasb etadi. Biz ham o`z ishimizda buni farqlagan holda, istilohiy chalkashliklardan qochish maqsadida voqealarning asarda joylashtirilish tartibini "syujet kompozitsiyasi" deb yuritamiz.
Ma`lumki, badiiy asarlarda ko`pincha voqealarning hayotda yuz berish tartibi o`zgartiriladi. Albatta, bunda yozuvchi muayyan badiiy-estetik maqsadni ko`zlaydi. Masalan, "O`tgan kunlar" romanidagi voqealarning hayotda yuz berish tartibi nuqtai nazaridan Otabek bilan Kumushning tasodifiy uchrashuvi romanning boshlanishida berilishi lozim edi. Biroq A.Qodiriy bu tartibni o`zgartirib, uni birinchi bo`lim oxirida, to`y tasviridan keyin beradi. Bu bilan adib nimaga
erishadi? Romanning boshlanishidan Otabekning xatti-harakatlarini diqqat bilan kuzatgan, Rahmatjon va Homid bilan karvonsaroydagi suhbatda qutidorning qizi tilga olinishi bilan allanechuk bezovtalanganini sezgan, Hasanali bilan birga uning uyqusida alahlashlariga guvoh bo`lgan, qutidorning qiziga unashtirilganini eshitganda "qaysi qiziga" deya bezovtalanganini ko`rgan o`quvchi buning sababini, sababchisini bilishga intiladi, asarni yanada sinchiklab o`qiydi, unga butun vujudi bilan bog`lanib qoladi.
Rivoyadagi "sirlilik" o`quvchi Kumushning xatti- harakatlarini, uning o`ychanligyu ariq suvi bilan sirlashishlarini, qizlar majlisidagi bo`zlashlarini kuzatganda yana bir bahya ortadi. Nihoyat, Kumushning "Siz o`shami?" degan hayrat to`la so`zlarini eshitgach, o`quvchi dilidagi taxmini to`g`ri chiqqaniga amin bo`ladi, qoniqish hosil qilib turgan payti adib ham o`sha tasodifiy uchrashuvdan so`z ochadi. Ko`ramizki, oddiygina shu usul o`quvchining ijodiy faolligini oshiradi, uni qahramonlar ruhiyatiga yaqinlashtiradi, asarning jozibasiyu ta`sir kuchini oshiradi. "O`tgan kunlar" misolida ko`rilgan usul retrospeksiya deb atalib, uning mohiyati shuki, bunda yozuvchi syujet voqealarini to`xtatib o`tmishga, ilgari bo`lib o`tgan voqealar tasviriga o`tadi.
A.Qodiriy mazkur usulni romanning bittagina o`rnida qo`llagan bo`lsa, ba`zi asarlarning syujet qurilishida retrospeksiya yetakchi mavqe egallab, ularda asarning badiiy vaqti bilan o`tmish navbatma-navbat berib boriladi. Masalan, M.M.Do`stning "Galatepaga qaytish", X.Sultonovning "Oddiy kunlarning birida", E.A`zamovning "Bayramdan boshqa kunlar" qissalarida shu xil syujet qurilishiga duch kelamiz. Bundan ko`rinadiki, syujet qurilishida badiiy vaqtni turli yo`sinlarda berish usuli ancha keng qo`llanilar ekan. Ayni shu o`rinda badiiy vaqt va uning ko`rinishlari xususida to`xtalib o`tishimiz maqsadga muvofiq ko`rinadi.
Ma`lumki, badiiy asarda tasvirlanayotgan voqealar makon va zamonda kechadi, shunga ko`ra adabiyotshunoslikda "badiiy vaqt" tushunchasi keng qo`llaniladi. Avvalo, badiiy asarda tasvirlanayotgan voqealarning yuz berish vaqti bilan ularni hikoya qilish vaqtini farqlash kerak. Biz shartli ravishda asardagi voqealarning yuz berish vaqtini "syujet vaqti", asar voqealarining hikoya qilinish vaqtini "kompozitsiya vaqti" deb oladigan bo`lsak, u holda bu ikkisi har vaqt ham
bir-biriga mos kelmasligi ko`riladi.
Chunki asar (bu o`rinda epik asarlar nazarda tutiladi) ustida ishlayotgan yozuvchi ijodiy niyatini amalga oshirish yo`lida "badiiy vaqt" imkoniyatlaridan turli yo`sinlarda foydalanishi mumkin. Deylik, u zarur o`rinda asar vaqtidan chekinib, o`tmishda yuz bergan voqealarni tasvirlashi ("retrospektiv vaqt"), yuz berishi jihatidan bir paytga to`g`ri keladigan voqealarni navbati bilan tasvirlashi ("parallel vaqt" - bu asosiy syujet chizig`iga nisbatan olinadi) mumkin. Asar syujetidagi voqealar o`quvchi tasavvurida uzluksizlik illyuziyasini hosil qilgani (shu bois ham biz syujet voqealari haqida gapirganda "keyin bunday bo`ladi" deymiz, "shuncha vaqtdan keyin bunday bo`ladi" demaymiz) holda, haqiqatda ularning orasida katta vaqt bo`shlig`ining bo`lishi tabiiydir. Masalan, S.Ayniyning "Qullar" romanida bir asrdan ziyod, "Mehrobdan chayon"da esa atigi olti oyga yaqin vaqt davomida kechgan voqealar qalamga olinadi.
Shunga qaramay, bu ikki roman bir-biridan hajm (yoki hikoya qilinish vaqti) jihatidan unchalik katta (ularda tasvirlangan vaqtga mutanosib ravishda) farq qilmaydi. Zero, xronikali syujet asosiga qurilgan "Qullar"da kompozitsiya vaqti voqealarning yuz berish vaqtining uzunligi hisobiga cho`zilsa, konsentrik syujet asosidagi "Mehrobdan chayon"da retrospektiv va parallel vaqtlar hisobiga kengaygan. Demak, badiiy vaqt — shartli tushuncha, bu shartlilik syujet vaqtini kompozitsiya vaqti doirasiga sig`dirish talabi bilan yuzaga keladi.
Demak, konkret asardagi syujet tipini belgilashda mazkur munosabatlarning qaysi biri yetakchi mavqega egaligi e`tiborga olinishi lozim. Ba`zan asarda har ikki tipdagi syujet xususiyatlari uyg`un holda namoyon bo`ladi va ayni shu uyg`unlik uning jozibasini ta`minlagan muhim omil bo`lib qoladi. Xususan, A.Qodiriyning "O`tgan kunlar", Cho`lponning "Kecha va kunduz" romanlarida shu xil uyg`unlikni ko`ramiz. Har ikki romanda ham xronikalilik yetakchi bo`lgani holda, konsentrik syujet xususiyatlaridan maksimal foydalanilganki, bu o`rinda qorishiqlik har ikki tipga xos eng yaxshi jihatlardan foydalanish asosida asarning badiiy mukammal bo`lishiga xizmat qiladi.

Konflikt. Uning turlari .
Badiiy asar syujeti voqealardan, voqealar esa personajlarning xatti- harakatlari, o`zaro murakkab munosabatlari, ziddiyatlaridan tarkib topgani bois ham uni hayot ziddiyatlarini umumlashtiruvchi voqealar sistemasi sifatida ta`riflanadi. Syujet bilan konflikt orasida ikkiyoqlama aloqa kuzatiladi: bir tomondan, syujet konfliktlarni umumlashtirib namoyon qiladi, ikkinchi tomondan, konflikt syujetni harakatga keltiruvchi asosiy kuch sanaladi.

Ko`rinadiki, syujet va konflikt badiiy asarda uyg`unlashadi, biri ikkinchisini taqozo qiladi. Konflikt (lat., to`qnashuv) deganda badiiy asar personajlarining o`zaro kurashlari, qahramonning o`z muhiti bilan ziddiyatlari, shuningdek, uning ruhiyatida kechuvchi qarama- qarshiliklar tushuniladi. Badiiy asar voqelikni badiiy aks ettirgani va uning markazida inson obrazi turgani uchun ham insonning real hayotida mavjud konfliktlarning bari unda badiiy aksini topadi. Shu nuqtai nazardan badiiy konfliktning uchta turi farqlanadi:

1. 
   Xarakterlararo konflikt.
   
2. 
   Qahramon va muhit konflikti.
   
3. 
   Ichki(psixologik) konflikt.
   Aytish kerakki, konfliktning mazkur turlari badiiy asarda aralash holda zuhur qiladi va o`zaro uzviy aloqada bo`ladi: biri ikkinchisiga o`tadi, biri ikkinchisini keltirib chiqaradi, biri ikkinchisi orqali ifodalanadi va h. YA`ni, qahramonning muhit bilan konflikti uning boshqa personajlar bilan to`qnashuvlari, ruhiyatidagi ziddiyatli jarayonlar tasviri orqali ochib beriladi. Masalan, Cho`lponning "Kecha" romanidagi Miryoqub — o`z muhiti bilan ziddiyatga kirishgan qahramon. Miryoqubning muhit bilan ziddiyati uning Akbarali bilan o`zaro ziddiyatli munosabatlari fonida yetishadi, ayni shu munosabatlar qahramon ruhiyatidagi murakkab jarayonga — o`y-fikrlar kurashiga turtki beradi. Konfliktning barcha turlari ham qahramonni muayyan bir harakatga undaydi, ayni shu narsa konfliktni syujetni yurgizuvchi kuch sifatida talqin qilishga imkon beradi. Buni yana Miryoqub misolida ko`rishimiz mumkin: Akbarali bilan ochiq to`qnashuv darajasiga yetmagan ziddiyati Miryoqubni harakatga — o`zini valine`mati bilan qiyoslash asosida o`zining kimligini, hayotdagi o`rnini anglashga undadiki, uning ruhiyatida murakkab o`ylov jarayoni("ichki harakat") boshlandi. Bu o`ylovlar natijasida u o`zining ijtimioiy shaxs sifatida tanishga, o`zining ijtimoiy maqomini anglashga keldiki, bu endi uni faol ijtimoiy harakatga ("tashqi harakat") undashi tabiiy (uning jadidlarga xayrixoh mavqeni egallashi romanning ikkinchi kitobida Miryoqub ijtimoiy faoliyatda tasvirlanishi mumkin edi, degan taxminni paydo qiladi) ko`rinadi.
   

O`z-o`zidan ravshanki, konflikt qahramonning qay yo`sin harakat qilishini ham belgilaydi va shu asosda syujet voqealarining qay tarzda rivojlanishiga ham ta`sir qiladi. Masalan, Otabek ruhiyatidagi ziddiyat shuki, u zamonasining ilg`or ziyolisi sifatida inson shaxsini hurmat qiladi va ayni choqda o`z davri, muhiti ta`siridan butkul holi ham emas. Natijada Otabek muhit bilan konfliktda (ota-onasi uni ikkinchi bor uylantirishga jazm qilganda qarshi turgani mohiyatan qahramon-muhit konflikti, faqat bu narsa ota-ona bilan munosabat orqali ifodalanadi) yon berdi: "bir bechorag`a ko`ra-bila turib jabr ham xiyonat..." bo`layotganini, Zaynab "qarshisida bir jonsiz haykal" bo`lishini bilaturib, uylanishga rozilik berdi. YA`ni, Otabek ruhiyatidagi eskilik va yangilik kurashida avvalgisining qo`li baland keldi: u o`sha damda Zaynab shaxsini, uning huquqini himoya qilolmadi.
Keyinroq, Zaynabning o`ziga nisbatan muhabbatini bilgach, Otabek aybini chuqur his qildi, shu bois ham Kumushning qat`iy talablariga qaramasdan uning javobini berishga jur`at qilolmadi, natijada o`zi istamagani holda fojiaga yo`l ochib berdi. Ko`rinadiki, qahramon ruhiyatidagi ziddiyatlar uning muhit va shu muhitdagi kishilar bilan ziddiyati asosida yuzaga keladi, ayni paytda ularga faol ta`sir ham qiladi — syujetning u yoki bu tarzda rivojlanishini belgilaydi. Bu esa konflikt syujetni harakatlantiruvchi kuch ekanligini ko`rsatuvchi yorqin dalildir.