ki?” - ancaq o, bu xeben Cəmildən deyil, komsomol təşkilatçısı Da- daşlıdan eşitmişdi. O, hər gün rast gəldiyi Lətifo vasitəsilə Tahiri yanma çağırtdırmaq və bu qəbahətinin mənasını ona başa salmaq istə mişdi. Tahir Lətifənin baxışlarından duydu ki, o, adamın adım dem əyə cəkdir. Ona görə do bir daha israr etməyib susdu: 140
- Amma Cəmilin bu m əsələyə dəxli yoxdur ha!.. - deyə Lətifə onun ürəyini gəmirən şübhəni dağıtdı, - Bir də, o hara, mən hara? “Aha, deməli, ona könlü yoxdur” - deyə Tahir sevinclə xəyalın dan keçirdi vo diqqətlə Lətifənin üzünə baxaraq, fikrində yanılıb- yanılmadığmı onun gözlərindən oxumaq istədi, lakin onun üzündə de, gözlərində də bir zaman Tahirin şübhəsini artıran o incə və istehzalı təbəssümü görərkən, “bəlkə sirrini möhkəm saxlayır?” deyə düşünüb, yenə dinmədi. Onlar foyenin sonuna çatıb geri dönərkən, Tahir ixtiyarsız olaraq Lətifənin qoluna toxundu. Bu hərəkətini qabalıq vo nozarotsizlik sayıb, o dəqiqə üzr istədi: - Bağışla, bağışla, - dedi ve azacıq ona san əyilib əlavə etdi: - olan olub, keçən keçib, Gərək məni utandırmayaydın. - Yaxşı ki, utanırsan. Elə bu özü böyük şeydir. Zivər, Tahirin oxu mağını eşitmisən, yaxşı səsi var, - deyə Lətifə qəsdənmi, yaxud birdən yadma düşdüyü üçünmü, söhbətin mövzusunu dəyişməli oldu - Bizlərə torof yolun düşəndə çalıb-oxuyar, qulaq asarsan. - Aha! - deyə Zivər başını tərpətdi. - İstirahət günü ne vaxtdır? Birisi gün. - Elə onda gəl, yaxşımı? - Aha, - deyə Lətifənin rəfiqəsi yenə başını tərpətdi və dolğun bir cüt muncuq kimi işıldayan xırdaca gözlərini Tahirə dikib bir xeyli baxdı. Onun maraq dolu nəzərlərindəki sadə və səmimi ifadəni dərhal
