- Yəqin qocalıram, - deyib, qəmgin bir təbəssümlə gülümsündü. Bu dəfə Qüdrətin səsi titrədi: - Yox, əzizim... Elə bil sen mənim evimə dünən gəlmisən. Lakin o, ailə hayatmm şirinliyindən doymadığını sözlə arvadına bildirməyi artıq bilib susdu. Lala yuxulu gözlərini ərinə dikib bir neçə an hərəkətsiz qaldı: - Təsəlli?.. - Yox, vallah, düz deyirəm. H ələ biz nə yaşamışıq ki?.. Qırx illik ömür nədir ki? Lalə dinmədi. O, Qüdrətin həyatdan gözü doymamış, möhtəris bir insan olduğunu, bəzən hətta əziyyətin özündə de feyz axtarmağı ba cardığını çox gözəl bilirdi. Aralığa çökən sükut zamanı, yemək otağından uzun kəfkirli saat beşin yarısım vurdu. Nəhayət, Lalə: - Doğrudan da mən çox fikir eləyirəm, - dedi. -- Axı nə üçün? Yoxsa m ehkem eyə veriblər? - Məni düşündürən məhkəmə deyil. İstintaq apardılar. Volkovu təqsirləndirirdilər. İndi el çəkiblər. Onun nə günahı var ki? Dedim, ogər onu məhkəməyə cəlb eləsəniz, Moskvayacan varam. Axı Volkov Mehmanı öz doğma balası kimi İstəyirdi. Əgər oğlanı təhlükəli yerə o göndərmiş olsaydı, yenə oaıu günahlandırmaq olardı. Oğlan özü gedib. Volkov qışqırıb, onu geri çağınb, özü də bir dəfə yox, beş dəfə. Axı cavanlarımız belə tərbiyə alıb. Ölümünə razı olub, buruğu korlamağa qoymayıb. - Onun xatirəsini incitmək ne üçün? Lalə susdu. Ağır-ağır nəfəs aldı. 157
- Bu gün Mehmanın anasıgilə getmişdim, - dedi, - yazıq arvad ağ layırdı. Amma gözündən bir damcı da yaş gəlmirdi. Mehman onun ye ganə ümidi imiş, ö z ü tikiş fabrikində işləyir... Təsəvvür edırsənmı? Göz yaşı tamam qurumuşdu... Mən insanların iztirabına dözə bilmi
