neçə dofo diqqətlə yoxladıqdan sonra bütün çertyoj və izahlarım apa rıb, “Azəm eft” birliyi nəzdindəki ixtira bürosunun müzakirəsinə ver di. Çox keçmədən onun özünü də çağırdılar. Müzakirə vaxtı fikirlər haçalandı. Onu müdafiə edənlərlə yanaşı, ixtiranın əhomiyyətsizliyini söyləyənlər də az olmadı. Qəti royo gələ bilmədilər. Anca t Dmitri Semyənoviç aydın hiss edirdi ki, burada danışanlar nə üçünsə öz fikir - 209
< 3 v
lərini açıq deməkdən çəkinir, kimdən və nədənsə qorxurlar. Layihə bu müzakirədən sonra “Azəm eft” birliyi rəisinin bütün mühendis-tcxni- ki işlər üzrə müavininə veriləcəkdi. Minayev haqq-hesabında yanıl madığına, layihəsinin gec-tez müsbət qiymət alacağına əmin idi. O, bu ümidlə də müşavirədən çıxıb getmək istəyəndə, müzakirə zamanı ağzına su alıb oturmuş bir mühəndis dəhlizdə onu saxlayıb kə nara çəkdi və tez-tez yan yörosinə baxaraq, ucadan danışmamağa səy edərək dedi: - Dmitri Semyonoviç, bəlkə elə layihənizə zidd gedənlər de ürək lərində sizə tərəfdardırlar. Amma onlar Mirzəyevdən çəkinirlər. Onun razılığım almaq, necə deyərlər, qıl körpüdən keçmək kimi bir şeydir. Mirzeyev “Azəm eft” rəisinin müavini idi. Onun haqqında çux adam bu fikirdə idi. Mühəndis, Minayevə dediyi sözlərin qarşısında təşəkkür əvəzinə etiraz eşitdi. - Əzizim, nə üçün bunumüşavirədə demirdiniz? Qorxurdunuz? Mühəndis boynunu yana san əyib çiyinlərini çəkdi, uzun kirpiklə rini aşağı saldı. - Doğrusu, hə, - deyə etiraf etdi. - M esele belədir ki, bir kəlmə Mirzeyevin əleyhinə danışdın ömürlük düşmənin olacaq. Yaxşı deyir lər ki, onu tənqid edəndə gərək əlində çamadan, cibində dəmiryol bi
