prostoy olurdu. - Niyə ki? - T əzə boru, tozə balta yox, köhno do remont istoyirdi. Çatışdır- maq olmurdu. Gözlə ki, gözləyəsən. Əşi, bunlar düzələr, Əhməddən xəbər-etər yoxdur ki? - Əvvəllər mənə yazırdı. - Elə bizə də yazırdı, sonradan arası kəsildi. Paşa, qardaşının ölümünü birdən açıb söylədi: - Hissələrinə yazıb soruşdum. Yoldaşlarından biri cavab verdi ki, kəşfiyyata gedəndə mühasirəyə düşüb, axırıncı qumbara İlə həm düş məni, hem də özünü məhv eləyib. Qocanın rəngi kətan kimi ağardı. Yalnız indi səhvini başa düşən oğlu, cəbhədə əsgər üçün adi bir şey olan bu ölüm-dirim hadisəsinin arxada necə ağır təsir etdiyini ilk dəfə indi görürdü. - Ancaq bunuanama deməyəsən, ata. Bilirəm, onun üz-gözündə salamat yer qalmayacaq. Ramazanın başı sinəsinə enmişdi. O susur, boğazında nə isə ilişib qalmış kimi, tez-tez udqunurdu. Nİsa yemək düzəldib gətirəndə, aralıqdakı gərgin sükutun fərqinə vardısa də, bunun səbəbini başa düşməyib yenə mətbəxə keçdi. “Eh, görünür alnımıza belə yazılıbmış”, deyə düşünüb yenə köksünü ötür dü:” Bu Nailə harada qaldı? Yazıq uşaq elə sevinəcək ki...” Paşa isə atasına baxdıqca, onun qəhər boğduğunu aydın hiss edirdi. - Sən özün başa düşürsən, ata, - deyirdi. - Bu dava bizə çox baha tamam oldu. - Bilirəm, oğul, bilirəm. Sən elə fikir eləm ə ki, mən təkcə öz ba lalarımın dərdini çəkirəm. Qızıldan qiymətli oğlanlarımız getdi. Özü do beşi yox, onu yox. N ecə eləyoson, olan-olub, keçən-keçib. 229
Bu anda qapı ağzında bir qadın göründü. O, tünd rəngli parçadan don geyinmiş, başına kəlağayı örtmüş, qara saçlarını ortadan ayırmış
