47
ki, «Frazeologizml
ər sözlərin ekspressiv sinonimləri
keyfiyy
ətində qəbul edilməlidir» (45, 7).
Buna gör
ədir ki, Azərbaycan dilinin frazeoloji fondunun
poeziya dilind
ə fəaliyyət sferası olduqca geniş və məzmunludur.
Şeir dilinin quruluşuna,
daha konkret desək, onun
qanunauyğunluqlarına görə elastikləşmə keyfiyyyəti kəsb edən
frazeologiya bütün poetik m
əqamlarda bədii təsvir imkanlarının
tük
ənməzliyini təsdiq edir. Onların obrazlılıq cizgiləri şeirin
poetika al
əminə daha geniş miqyasda daxil olur. Bu meyli
H.Arif, F.
Sadıq, F.Qoca, E.Borçalı, A.Abdulla, M.Yaqub,
Z.Yaqub, M.Aslan, S.Rüst
əmxanlı, F.Mehdi, R.Zəbioğlu,
E.
Borçalı, A.Laçınlı və digər şairlərimizin poeziya dilində
görm
ək mümkündür.
Odur ki, b
əxtimiz gətirməyəndə,
Yad gözl
ər bizləri götürməyndə,
B
əhsə girişməyək arxalılarla,
Yen
ə yolumuza düşək vüqarla.
...
İradə – qulaqda sırğamız olsun,
Dizd
ə taqətimiz, arxamız olsun (63, 60).
Yetimin
əlləri aşa çatanda
Başı daşa çatır, bu, bir məsəldir.
Canını özgə bir oda yaxırsan,
Yerd
ə külü qalır, odu görünməz (95, 20).
«O
şair xoşbəxtdir ki, onun dili təbiidir və bununla birlikdə
milyonlarla oxucunun d
əruni fikir və hisslərini ifadə edən bədii
bir dildir... Poeziyada böyük emosional qüvv
ə canlı insan
nitqinin t
əbiiliyi ilə birləşməlidir» (24, 267-268). Şeir dilinin
s
əmimiyyəti, təravət və hərarəti onun xəlqiliyindədir. Xəlqilik
poeziyanın və onun dilinin ən canlı, ən aktual məsələsi,
s
ənətkarlıq problemidir. Poetik yaradıcılıq fəaliyyətində orijinal
bir
şair kimi təqdir olunmaq, parlamaq üçün xəlqi təfəkkür tərzi,
49
hikm
ətindən maya tutan frazeoloji birləşmələr və onun bü-
növr
əsi üzərində dayanan ifadələr öz daxili semantik-üslubi
əhatəsinə yeni vüsət qazandırır.
Frazeoloji birl
əşmələrin komponentlərini təşkil edən
hiss
ələrin semantik dəyişmələri məna tutumunun genişlənməsinə
v
ə məcazlaşaraq poetikləşmə keyfiyyəti kəsb etməsinə münbit
z
əmin hazırlayır. Bu söz birliyi semantik-üslubi inkişafa məruz
qaldığından tərkibindəki ayrı-ayrı sözlər öz nominativ-kom-
munikativ m
ənalarından uzaqlaşmaqla bərabər, bir qəlib
daxilind
ə bir-birinə qarışıb, «xəlitə»yə dönür. Sözlər məna
baxımından bir-birinə hörüldüyündən yeni-yeni məcazi məna
daşıyıcılarına çevrilir.
Dostları ilə paylaş: