MəHƏRRƏm hüseynov poetik frazeologiYA
Yüklə 0,93 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
yandığım alagöz Pəri.
Kövr ələn çağımda xətrimə dəydin, Qara pul eyl ədin dürrü, gövhəri (79, 39). Dözm əz, ürəyimə hökm etməyin çox, Haqqı haqsızlığa çata bilmərəm. Ona da qadın de, buna da, yox, yox! M ən elə günaha bata bilmərəm (107, 55). G əlməmişik ömür sürək toy ilə, Qoy arabir n əşəmiz də bulansın. S ənətkarın bir əsəri qoy elə Arvadının gileyindən yaransın (54, 218). Şeirin poetikası, onun tarixi təcrübəsi birmənalı şəkildə dön ə-dönə təqdir etmiş, müsbət bir hadisə kimi alqışlamışdır ki, xalq danışıq qaynaqlarına yön almadan poetik dil kamilliyinə nail olmaq mümkünsüzdür. D ərin tarixi kökə malik poeziyamızın elə bir inkişaf mərhələsi, elə bir səviyyəli poetik nümun ələri yoxdur ki, o, xalq müdrikliyinin təcəssümü olan bu m ənəvi sərvətlərə istiqamətlənməsin və bu tükənməz xəzinədən yaradıcı şəkildə qaynaqlanmasın. 1960-1980-ci illər poeziyası da ümumxalq dilinin koloritli qaynaqlarından cansız sxem şəklində yox, onunla canlı ünsiyyətdən doğan sahmanlı üslub ləyaqə- 52 tind ən bəhrələnmişdir. Üslubi axtarışlar və bədii kəşflər fonunda frazeologiyadan istifad ə mədəniyyəti, poetik faydalanma ölçüləri öz m əzmunlu cizgiləri ilə estetik zövq mənbəyinə çevrilir. Canlı danışıq dili frazeologiyasına bu güclü meylin intensivliyi poeziyamızın onlarca görkəmli nümayəndələrinin – qocaman s ənətkarlardan başlamış gənc qələm sahiblərinə qədər hamının poetik təcrübəsində diqqət çəkən və üslubi r əngarəngliyinə görə maraq doğuran məziyyətlərdəndir. 1960- 1980-ci ill ər poeziyasında da folklora bağlılıq, canlı danışıq fra- zeologiyasına güclü meyl şeirin dilini bədii təravət və şəffaflığa qovuşduran estetik ləyaqət mənbəyi bir də ona görə məxsusi t əqdir olunmağa layiqdir ki, onun varlığında obrazlılıq və ifadə qüdr ətinin güclü rüşeyimi vardır və poetik mətnin mündəricəsi özünü h əmin vasitələrlə zənginləşdirir, təzahür etdirir. Diplomatiya, siyas ət çatıb bir əndazəyə, Qaç deyirl ər dovşana, tut deyirlər tazıya (102, 107). N ə axtardım, bulmadım Yollarda qaldım. Aranda tutdan oldum, Dağda qurutdan ((53, 52). Cırtdanın biriydi momontu əzən, M ənliyi püskürdü – işini gördü. Toyuğu kəsməyi əli gəlməyən Boğaza yığılıb adam öldürdü (84, 130). Dedim: – Elmin bu vaxtı... T əbabətin qüdrəti... M əgər... H əkim dedi: 53 – Z əhrimara qalsın bu şəhər! Dedim: Qalsın, qalsın. Neyl əyək N əzilən yerdən üzüləcək. Yüklə 0,93 Mb. Dostları ilə paylaş:
|