Iqtisod qilish va tejamkorlik yapon xarakterining ajralib turuvchi alomatlari
bo‘ladi. Iqtisod va tejamkorlikni talab qilish bevosita yuqori
sifatli mahsulot ishlab
chiqarish bilan bog‘langan.
Yapon menejmentining mohiyati odamlarni boshqarishdan iboratdir. Bunda
yaponlar amerikaliklarga o‘xshab bitta odam (shaxs)ga emas,
balki odamlar guruhiga
qaraydilar. Bundan tashqari, Yaponiyada tutgan o‘rni guruh tomonidan ma’qullanadigan
yoshi bo‘yicha kattaroq kishiga bo‘ysunish an’anasi vujudga kelgan.
Yaponlar mehnatning oldida bosh egadilar. Ularni ko‘pincha “mehnasevarlar” deb
ataydilar. Yapon xalqi boyliklari iyererxiyasida mehnat birinchi o‘rinda turadi. Yaponlar
yaxshi bajarilgan ishdan qoniqishni his qiladilar. Shuning uchun ular qat’iy intizom,
keskinlik va ish vaqtidan tashqari ishlashga chidashga rozilar.
Menejmentning yapon modeli “ijtimoiy insonga” mo‘ljallangan. “Ijtimoiy inson”
rag‘batlar va motivasiyaning o‘ziga xos tizimiga egadir. Rag‘batlarga ish haqi,
mehnat
sharoitlari, rahbarlik usuli, xodimlar o‘rtasidagi shaxslararo munosabatlar kiradi.
Xodimning
mehnatdagi muvaffaqiyatlari, uning xizmatlarini tan olinishi, xizmatdagi
o‘sish,
kasbiy mukammalashish, ijodiy yondashuv mehnatga motivasiya bo‘ladilar.
Keyingi yillarda amerikali tadbirkorlar ko‘pincha Yaponiyaning ilg‘or tajribasi,
yaponlarni muvaffaqiyatga olib kelgan yangiliklarni o‘z korxonalariga ko‘chirish uchun
harakatlar qilganlar. Bu “aniq vaqtda”, “sifat to‘garaklari”, xodimlarning uzoq muddatli
yoki “umrbod yollash” va boshqalardir. Ammo ularni barchasi ham uzoq yashay olmagan.
O‘tgan asrning o‘rtalarida holat teskari bo‘lgan. Yapon firmalari ishlab chiqarishni
tashkil qilish, ishlab chiqarish texnologiyasi, tashkiliy tuzilmani tashkil qilish va boshqa
amerikacha tamoyillarni qabul qilganlar. Mashhur “sifat to‘garaklari” va “aniq vaqtida”
yetkazib berish tizimi
Amerikada vujudga kelgan, ammo dastavval u yerda keng
tarqalmagan. Ular birinchi marta yapon firmalarida qo‘llana
boshlanganlar va yaxshi
natijalar keltirganlar. Shuning bilan bir vaqtda amerikacha “insoniy resurslar”ni
boshqarish usullari Yaponiyada qo‘llanish topmagan.
Bu menejmentning bitta modelini boshqa davlat iqtisodiyotiga uning o‘ziga xos
xususiyatlarini yetarlicha hisobga olmasdan ko‘chirish mumkin emasligidan darak beradi.