Мicллиt… аdcjwллаһ сeddиv cбviлһiсedk vcсjyedб

AYӘTULLAH DӘSTĞEYB
121 
KÜFRÜN KƏFFARƏSİ İMAN, GÜNAHIN 
KƏFFARƏSİ TÖVBƏDİR 
Kəffarə günahın təirini məhv etmək, örtmək 
mənasındadır. İmanı qəbul etməklə əvvəlki küfrlərin 
məhv olacağına şəkk yoxdur. Əgər ömrünün əvvəlindən 
imansız olmuş bir şəxs imana gəlib, dünyadan gedərsə, 
şəksiz ki, nicat tapanlardandır. Amma baş vermiş 
günahları qəti silib, örtəcək şey şərtləri ödənmiş tövbədir. 
Tövbə edənlər barədə Quran buyurub: “Allah onların 
günah və pisliklərini savab və yaxşılığa çevirər.” 
YAXŞILIQLAR PİSLİKLƏRİ SİLƏR 
Görən, həqiqi tövbədən başqa da günahları pak 
edəcək, siləcək əməl varmı? Belə bir ayə buyurulub: 
“Gözəl əməllər çirkin əməlləri pak edər.” Məhz hansı 
əməllərin nəzərdə tutulduğu bəzi rəvayətlərdən aydın 
olur. Məsələn, “Bihar”ın 15-ci cildində rəvayət olunub ki, 
bir nəfər Həzrət Peyğəmbər (səlləllahu əleyhi və alihi və 
səlləm)-in yanına gəlib ərz etdi ki, mənim günahım 
böyükdür (o cahiliyyət dövründə qızını diri-diri torpağa 
basdırmışdı). Mənə bir əməl tanıtdırın ki, Allah ona görə 
məni bağışlasın. Həzrət buyurdu: Anan varmı? Ərz etdi 
ki, xeyr. (Mə”lum olur ki, bu sayaq günahların 
bağışlanması üçün ən böyük əməl anaya yaxşılıqdır.) 
Həzrət buyurdu: Xalan varmı? Ərz etdi ki, bəli. Buyurdu: 
Xalana yaxşılıq et (anaya bağlı olduğundan, anaya da 
yaxşılıq olmuş olar). 
Sonra Həzrət buyurdu: Əgər o şəxsin anası qalsaydı, 
daha yaxşı olardı. Belə günahların yuyulmasında anaya 
yaxşılığın əhəmiyyəti şəksizdir. 

---

 
МӘАД 
122 
QİYAMƏT SUALLARI 
Qurani Məcidin neçə yerində zikr olunub ki, 
peyğəmbərlər və ümmətlərdən sual olunar. (7-ci surə, 6-cı 
ayə) Peyğəmbərlərdən sual olunar: Sizi xalqın (haqqa 
doğru) də”vəti üçün göndərdik, onlara (də”vəti) 
çatdırdınızmı? Deyərlər: Pərvərdigara, Özün şahidsən, 
biz süstlük etmədik. Nida olar: Şahidiniz kimdir? 
Deyərlər: Şahidimiz Xatəmül-ənbiyadır (son peyğəmbər 
Həzrət Mühəmməd (səlləllahu əleyhi və alihi və səlləm)). 
Eləcə də Məryəm oğlu İsadan soruşarlar: Sən dedinmi, 
mənə və anama pərəstiş edin? Həzrət İsa, Allahın əzəməti 
qarşısında lərzəyə gəlib ərz edər: Pərvərdigara, əgər mən 
belə bir söz desəydim, Sən bilərdin. Mən dedim ki, 
Allahın bəndəsiyəm, mənim və özünüzün Allahına 
pərəstiş edin (“Maidə” surəsinin axırı). 
Ümmətlərdən sual olunar: Peyğəmbərləriniz sizə bu 
günkü olacaqlardan xəbər vermədimi? Hamı deyər: Bəli.