Həqiqətin müxtəlif formaları vardır. Onlar dərk olunan (inikas edilən) obyektin
xarakterinə, predmetli reallığın növlərinə, obyektin mənimsənilmə dərəcəsinə və s. görə
bir-birindən fərqləndirilirlər. İdrak nəzəriyyəsində həqiqətin nisbi və mütləq formaları
mühüm yer tutur. Nisbi və mütləq həqiqətin qarşılıqlı nisbəti dünyagörüşü xarakterli bir
məsələ kimi bəşər mədəniyyətinin müəyyən inkişaf mərhələsində meydana gəlməli idi.
İ
nsanlar təbiətdə tükənməz özünütəşkil obyektlərinin olduğunu dərk edib, hər hansı bir
nəzəriyyənin mütləq həqiqətə nail olmaq iddiasının əsassız olduğunu aşkar etmişdilər.
Obyektiv reallığın özü kimi, həqiqi bilik də inkişaf etməkdədir. Orta əsrlərdə insanlar
günəş və planetlərin Yer ətrafında fırlandığını düşünürdülər. Bu, həqiqət idimi yoxsa
yanlış? İnsanlar planetləri yeganə “müşahidə” məntəqəsi olan Yerdən müşahidə etdikləri
üçün Günəş və planetlərin onun ətrafında fırlandığını zənn edirdilər. Kopernikin
təlimində deyilir ki, bizim planetlər sisteminin mərkəzi Günəşdir. Yer kürəsi və
planetlər onun ətrafında çevrə üzrə fırlanır. Əvvəlki təsəvvürlərə nisbətən burada
obyektiv məzmun daha çoxdur. Gətirilən misallardan aydın olur ki, həqiqət tarixən
dəyişkəndir. Yeni kəşflər əldə olunduqca onun dolğunluğu artır.
Həqiqətin konkret tarixi şəraitdən asılı olan, onun dəqiqlik, dolğunluq və səlislik
dərəcəsini xarakterizə edən formasını nisbi həqiqət adlandırırlar. Beləliklə, insan
idrakının, o cümlədən, elmin inkişafı bir nisbi həqiqətin digər, daha dolğun və dəqiq
həqiqətlə daima əvəz edilməsindən ibarətdir. Hər hansı bir hadisə haqqında tam dolğun,
dəqiq, hərtəfərli, bitmiş biliyə mütləq həqiqət deyilir. Beləliklə, nisbi və mütləq
həqiqət həqiqətin sadəcə müxtəlif səviyyə və ya formalarıdır. Cəmiyyətin inkişaf
səviyyəsindən, texnikadan, elmin və s. vəziyyətindən asılı olan biliklərimiz həmişə
nisbi xarakterə malik olur. İdrak səviyyəmiz nə qədər yüksək olsa, mütləq həqiqətə də
bir o qədər yaxın olmuş olarıq. Lakin bu proses sonsuz ola bilər, çünki tarixi inkişafın
hər bir mərhələsində biz bizi əhatə edən aləmin yeni xassələrini və tərəflərini aşkar
edib onun haqqında daha dolğun və dəqiq biliklər yaradırıq. Obyektiv həqiqətin bir
nisbi formasından digərinə daima keçid prosesi idrak prosesinin inkişafda olmasını
göstərir. Beləliklə, hər bir nisbi həqiqətdə mütləq həqiqət özünə yer almış olur və
ə
ksinə: mütləq həqiqət – nisbi həqiqətlərin sonsuz ardıcıllığının həddidir.
Dostları ilə paylaş: