Microsoft Word gülşah son doc

          Enjeksiyon Yerinin Lokalizasyonu 

          Klasik  olarak  spinal  anestezide  spinal  iğnenin lumbar bölgeye yerleştirilmesinde 

anatomik işaretlerden faydalanılır. Yan yatar pozisyonda her iki iliak kresti bağlayan hayali 

çizgi L

4-5 

lumbar aralığın tespitinde kullanılır. Jung ve arkadaşları (21) spinal blok sırasında 

yeni olarak 10’uncu kot seviyesinden çizilen çizginin lumbar vertebra seviyesinin 

işaretlenmesinde daha güvenilir ve tekrarlanabilir olduğunu söylemişlerdir. Çeşitli santral 

bloklarda enjeksiyon yerinin belirlenmesinde yararlanılan işaret noktaları: 

 

 

• 

Vertebra prominens                                                         C

7

 

 • Skapula spinoz çıkıntısının tabanı                                    T

3

 

 • Skapula açısı                                                                     T

7

 

 • Orta hattın 10 cm lateralinde 12. kosta kenarı                  L

1

 

 • İliak krista üst kenarı                                                         L

4

 

 • Posterior superior iliak krista                                            S

2 

 

          Spinal  anestezi  sırasında iğne yerleşiminde en sık orta hat ve paramediyan lateral 

yaklaşım teknikleri kullanılmaktadır. Ayrıca Taylor tekniği de tanımlanmıştır. 

           Orta hattan yaklaşım lateral dekübitus pozisyon ile birlikte en sık kullanılan tekniktir. 

Deri ve yumuşak dokuları sol elin ikinci ve üçüncü parmakları ile sabitleyerek, vertebral 

aralığın üzerindeki cilt gerginleştirilir. Spinal iğne lokal anestezi amacıyla cilt, cilt altı 

infiltrasyonunun oluşturulduğu girişim noktasına yerleştirilir. Orta hatta kalabilmek için 

vertebral kolonun sol elin işaret ve orta parmakları arasına alınmasında yarar vardır. Spinal 

iğne ucunun eğiminin lateral yönlendirilmesi dural liflerin kesilmesi yerine birbirinden 

ayrışmasına olanak tanır. İğne yavaş ilerletilmelidir. Cilt ve cilt altı dokular geçildikten sonra, 

iğne uzun ekseni vertebral kolona uyacak şekilde hafif başa doğru (100-105º) ve mümkün 

olduğunca orta hatta kalmaya dikkat edilerek ilerletilir. Bunun nedeni vertebraların spinöz 

çıkıntılarının daha düz olduğu lumbar bölgede bile interlaminer aralığın, interspinöz aralığa 

göre hafif başa doğru olmasıdır.  İğne  ligamentum flavum ve durayı geçtiğinde, bu teknikle 

kazanılan deneyim arttıkça rahatça hissedilebilecek bir direnç değişikliği olur. Spinal aralığa 

ulaşıldığı hissedilince, kılavuz çekilir ve BOS’un iğneden akması beklenir. Yeterli BOS akışı 

olmazsa iğne iyi akım elde edilene kadar döndürülür. BOS geldikten sonra lokal anestezik 

ajan spinal aralığa yavaş yavaş verilir. İğnenin geri çekilmeden önce az miktarda sıvı aspire 

edilir ve bu sıvı tekrar enjekte edilerek iğnenin ucunun halen subaraknoid aralıkta olduğu 

tekrar doğrulanır. Bundan sonra hasta istenen pozisyona getirilir. Paramediyan veya lateral 

---

 17

girişim yaşlı hastalarda, interspinöz yapılarda dejeneratif değişiklikler meydana geldiğinde ya 

da fraktür, dislokasyon gibi nedenlere bağlı olarak hastaya yeterince pozisyon verilemediği 

durumlarda, orta hattan girişimin yapılamaması halinde seçilebilecek bir tekniktir. Hasta 

lateral dekübitus pozisyonuna getirilir. Seçilen aralıkta, orta hattan 1,5 cm lateralde giriş 

noktasına lokal anestezik ile infiltrasyon yapılır.  İğnenin ucu orta hatla 15-20° lik bir açı, 

yaparak başa doğru 100-105° lik bir açı ile ilerletilir. Orta hattan yaklaşımda olduğu gibi iğne 

ligamentum  flavum ve durayı geçerken anestezist tarafından karekteristik bir his duyulur. Bu 

noktada ilerleyiş sonlandırılır ve kılavuz çekilerek spinal sıvının iğneden gelmesi beklenir. 

           Taylor tekniği veya lumbosakral teknik en geniş interlaminer aralık olan L

5 

düzeyinde 

spinal anestezi uygulaması için geliştirilmiş bir yöntemdir. Hasta lateral dekübitus 

pozisyonunda fleksiyona getirildikten sonra iğne girişim yeri olarak 1. sakral spinöz çıkıntı 

hizasında, 5. lumbar vertebranın 2 cm lateral ve 2 cm altı işaretlenebilir (1).