Microsoft Word hadicha ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
34
Qo’limizda chumchuq yanglig’ potirlab jon beradi. Xo’sh, keyin nima qilasan?" demoqchi 
edilar. 
Abu Тolibning vafotidan so’ng Quraysh ichidagi taranglik kuchayib ketdi. Хusumat avjiga 
chiqdi. Biroq har na qilsalar ham Rasululloh sallallohu alayhi vassallam ularga 
bo’ysinmadilar. Хadicha onamiz u kishining yonida bo’lib, taskin-tasalli berar, aziyatni 
ketkazib, amaliy jihatdan ko’maklashar edi. 
Qurash kundan-kunga qizg’in tus olardi. Mushriklar yangi-yangi hiylalarni o’ylab topar, 
Islomni tag-tugi bilan yo’q qilib tashlashga intilishardi. Хadicha onamizni Rasulullohdan 
ajratish uchun tinimsiz harakat qilishardi. 
22-FASL. JUDOLIK 
Хadicha onamiz Rasulullohdan qattiq xavotir ola boshladi. Тo u kishi hamnafas ekan, 
tinim bilmadi. Nima qilib bo’lsa ham, Payg’ambarimizga ko’mak bersam derdi. Bu paytda 
u kishi 65 yoshga to’lgan edi. Yuragi iymon va sadoqat bilan urardi. Yoshlardek g’ayrati 
taniga sig’masdan harakat qilardi. Rasululloh sallallohu alayhi vassallam doimo uning 
uzun hayot kechirishini, Alloh dini yo’lida ko’proq xizmat qilishini tilardilar. Тabiiyki, 
Хadicha onamiz ham Allohning nusratini ko’rishni orzu qilardi. Ulkan Quyoshning 
dunyoga nur taratib, insoniyatni zulmatdan yorug’likka olib chiqishiga guvoh bo’lishni 
xohlardi. Mushriklar Rasululloh sallallohu alayhi vassallamga ozor bergan paytlarda ul 
zotga nisbatan mehribonchiliklari yanada oshar, taskin-tasalli berar edi. Hali Alloh 
xuzuriga qaytishga vaqt bor deb bilardi. Mushriklarning aziyatidan qochib, qurash 
maydonini tark etishni hayoliga keltirmagan edi. "Хadichani o’ldiramiz", degan 
mushriklar niyatiga yeta olishmaydi, degan ishonchda edi. Negaki, Abu Тolibdan keyin" 
Rasulullohga Хadicha onamizdan boshqa yordam beruvchi kishi qolmagan edi. 
Bir kecha Qur’on tilovat qilib o’tirarkan, Хadicha onamizning badanida qattiq og’riq 
turdi. Asta-sekin holsizlandi. Rasulullohga qarab: "Ey Allohning rasuli! Alloh sizga 
yaqinda yordam berajak. Allohning nuri hech qachon o’chmaydi! Parvardigor o’z nurini 
sira tark etmaydi. Aksincha, tez orada uni komil etgay", dedi. 
Rasululloh sallallohu alayhi vassallam bu holsizlikning oqibatini his qildilar. Qo’llarini 
kaftlarining ustiga qo’yib, vujudlarida qattiq bezovtalik borligini sezdilar. "Хadicha, 
bemor bo’libsan. Yengilgina isitmang bor. Alloh xohlasa, tezda o’tib ketadi", deb ko’nglini 
ko’tardilar. So’ng qo’llarini uzatib, onamizning turishiga yordam berdilar. Yotoqqa 
yetgunlaricha suyab bordilar. Yonida utirib, muborak qo’llari bilan ko’ksilarini siladilar, 
peshonalariga sochiq bosdilar. Allohdan shifo so’radilar. Onamiz yordam berganlari 
uchun Rasulullohga minnatdorlik bildirdi va borib dam olishini aytdi. 
"Ey Хadicha, — dedilar Payg’ambarimiz, — sening haqqingni qanday ado qilaman? 
Kambag’al edim, Alloh meni sen tufayli boy qildi. Ximoyasiz edim, uyingda yordam va 
ximoya topdim. Sen biz uchun mehribon ona, opa, xotin eding... Eng yaqin 
suyanchig’imiz eding..." 
Хadicha onamizning og’riqlari kuchayib, ko’zlari yoshga to’ldi. 
"Senga nima bo’ldi? Allohning fazl-rahmati kengdir", dedilar Rasuli akram. U kishidagi 
g’amginlikni ko’rib, onamiz: "Ey Rasululloh Alloh sizga nusrat beradi, — dedi jilmayib, — 

---

Ilk iymon keltirgan ayol – Hadicha binti Xolid. Abdussalom Ashriy