Ihyou ulumid-din (Qalb kitobi). Abu Homid G’azzoliy
www.ziyouz.com kutubxonasi
27
Dunyoning masolihlarini mukammal ko‘ra olish bilan dinni mukammal bila olish orasini
jamlash oson bo‘lmagan ishlardandir. Bu Alloh taolo dunyo va oxiratda o‘z tadbirini qilib
turish uchun barqaror qilib qo‘ygan kimsalargagina oson bo‘ladi. Ular Jabroil
alayhissalom bilan quvvatlanadigan,
biron bir ishda oqsamay, har bir ishga bemalol
imkon topadigan, ilohiy yordamdan madad oladigan payg‘ambarlardir. Ammo qolgan
insonlarning qalblari agar bir ish bilan mashg‘ul bo‘lsa, ikkinchisidan burilib, uni
mukammal qila olmaydilar.
Ilhomlanish bilan o‘rganish o‘rtasidagi va Haqni topishda so‘fiylik yo‘li bilan
ko‘zi (ya’ni, farosati) o‘tkirlik yo‘li o‘rtasidagi farqning bayoni
Bilingki, albatta zaruriy bo‘lmagan, qalbda ba’zi hollarda hosil bo‘ladigan ilmlarning
yuzaga kelishi goho kutilmagan joydan tushib qolgandek, qalbga kirib qoladi. Goho
mulohaza va ta’lim olish yo‘llari bilan qo‘lga kiritiladi. Bas, maxsus o‘rganishsiz va daliliy
yo‘llarsiz hosil bo‘lgan ilm ilhom, deb nomlanadi. Mulohaza yo‘llari bilan hosil bo‘lgani
esa
saboq olish va fahmlash, deb nomlanadi. Endi biron-bir yo‘lsiz, o‘rganishsiz va
bandaning harakatisiz qalbga tushib qolgani ham ikkiga bo‘linadi. Avvalgisida - banda
ilm qanday va qaerdan hosil bo‘lganini bilmaydi. Ikkinchisida - qalbiga ilm tushib qolishi
bilan birga ana shu ilmning qaysi sabab bilan iste’foda qilganini bilib oladi. Bu esa qalbga
ilmni tashlaguvchi farishtani ko‘rmog‘idir. Avvalgisi ilhom va qalbga tuflash, deb
nomlanadi.
Ikkinchisi esa vahiy, deb atalib, bu payg‘ambarlarga xosdir. Avvalgisi
Allohning do‘stlariga va sof bandalariga xosdir. Bundan ham oldingisi esa, ya’ni
mulohaza qilish yo‘liga binoan hosil bo‘lgani ulamolarga xosdir.
Bu xususdagi gapning to‘g‘risi shuki, albatta qalb har bir narsadagi Haqning haqiqati
unda ravshan bo‘lmog‘ini tan oladi. Lekin u bilan haqiqat o‘rtasiga
qalb oynasining
ko‘rinmay qolishiga sabab bo‘luvchi besh narsa to‘silib qolgan. U Alloh taolo
qiyomatgacha bo‘lishini hukm qilgan har bir narsaning naqshi solingan Lavhul mahfuz
bilan qalb oynasi o‘rtasini to‘sib turadigan pardaga o‘xshaydi.
Ilmlar haqiqatining Lavhul mahfuz oynasi orqali qalb oynasida ko‘rinmog‘i suratning bir
oynadan ikkinchi bir oynaga aksi tushib, unda ham ko‘rinmog‘iga o‘xshaydi. Ikki
oynaning o‘rtasiga tushib qolgan parda goh qo‘l
bilan chetga suriladi, goh esa uni
harakatlantiradigan shamol esishi bilan chetlanadi. Xuddi shuningdek, goho mayin
shabada esganida qalb ko‘zlaridan parda ochilib ketib,
natijada Lavhul mahfuzda
yozilgan ba’zi narsalar qalbda ravshanlashib qoladi. Bu esa goho u uxlayotgan vaqtda
bo‘ladi. Bas, bu bilan kelajakda bo‘ladigan narsani bilib qoladi va pardaning tom, ya’ni
mukammal ko‘tarilishi o‘lim bilan bo‘ladi. Ana shundagina parda butkul ochiladi va yana
uyg‘oqlikda ham kashf bo‘ladi, hatto Alloh taolodan bo‘lgan maxfiy lutfu-marhamat bilan
parda ko‘tarilib ketadi. Natijada qalblarda g‘ayb pardasi orqasidan ilm g‘aroyibotlaridan
bo‘lgan bir narsa yaltirab ko‘rinadi.
Bu goho tez, shiddatli chaqmoqqa o‘xshaydi. Goho
esa bir chegaraga yetgunicha asta-sekin orqama-orqa kashf bo‘lish bilan bo‘ladi. Bu
holatda doimiy turuvchilar juda oz bo‘lishadi. Ilhom ilmning o‘zida, uning o‘rni va
sababida harakat qilib o‘rganishdan farqli bo‘lmaydi, lekin pardaning yo‘q bo‘lishi
boralarida farqlidir. Chunki bu narsalar, ya’ni parda ko‘tarilishi bandaning ixtiyorida
emas. Vahiy esa biror narsada ilhomdan farqli bo‘lmaydi, balki bularning hammasi ilmni
ifoda qiluvchi farishtani mushohada qilish bilan bo‘ladi. Chunki ilm qalblarimizda
farishtalar vositasi bilan hosil bo‘ladi. Alloh taoloning oyatida quyidagi ma’noli so‘zlar