Hüquqi şəxs dedikdə, dövlət tərəfindən hüququn subyekti kimi tanınan, məhkəmədə iddiaçı və ya
cavabdeh ola bilən elə bir qurum başa düşülür ki, o, vahid təşkilati struktura və ayrıca əmlaka malik
olub, mülki (əmlak) dövriyyədə öz adından çıxış edir.
4. Hüquqi şəxsin mahiyyəti barədə əsas nəzəriyyələr
Hüquqi şəxs mürəkkəb xarakterə malik olan konstruksiyadır. Bu mürəkkəblik onunla izah edilir ki, hüquqi
şə
xs fiziki şəxsləri tam vahid halında birləşdirən sosial qurum olub, mülki hüququn vahid subyekti kimi tanınır.
Həmin cəhət hüquqi şəxs barədə xeyli nəzəriyyələrin və konsepsiyaların yaranmasına, əsaslı elmi tədqiqatlar
aparılmasına səbəb olmuşdur. Elmi tədqiqatlar hüquqi şəxsin mövcud olduüu bütün tarix boyu aparılmışdır.
Onların əsas məqsədi hüquqi şəxs kimi mürəkkəb və vacib sosial məsələnin mahiyyətini, təbiətini və məzmunu-
nu aydınlaşdırmaqdan ibarət olmuşdur. Onun əsl və həqiqi mahiyyətini anlamaq, başa düşmək və dərk etmək
baxımından həmin nəzəriyyə və konsepsiyaların əsas cəhətləri ilə tanış olmaq vacibdir.
Ə
vvəllər də qeyd etdiyimiz kimi, hüquqi şəxs konstruksiyası hüquqi şəxs ideyasının özü və əsas jəhətləri
Roma hüququ tərəfindən yaradılmışdır. Məhz həmin vaxtdan Roma hüquqşünasları, bu konstruksiyanın mahiy-
yətini tədqiq etməsələr də, onun barəsində müxtəlif elmi fikirlər söyləyirdilər. Bu fikirlər xarici ölkələrin hüquq
doktrinasında hüquqi şəxs barədə geniş yayılmış nəzəriyyələrin və konsepsiyaların rüşeymini təşkil edir.
Hüquqi şəxsin mahiyyəti və müəyyənləşdirilməsi haqqında ilk nəzəriyyə orta əsrlərdə Avropada yaranmış-
dır. O, fiksiya (latınca ficta — uydurma, həqiqətdən uzaq, yalan, qondarma, dözəltmə) nəzəriyyəsi adlanır. Bu
nəzəriyyə hüquqi şəxs anlayışını nəzəri cəhətdən ümumiləşdirmək üçün edilən ilk tarixi təşəbbüs və cəhd idi.
Bu nəzəriyyəyə görə hüquqi şəxs qanunvericinin yaratdığı süni konstruksiyadır, hüququn əmələ gətirdiyi hadi-
sədir, hüquqi fiksiyadır. Fiksiya nəzəriyyəsinin yaranmasına orta əsrlərdə fəaliyyət göstərən korporasiyalar əsas
olmuşdu. Bu dövrdə korporasiyaya Roma hüquqşünasları tərəfindən irəli sürülən belə bir müddəa əsasında hü-
quqi anlayış verilirdi ki, korporasiyaya məxsus olan bütün əmlak onun ayrı-ayrı özvlərinə malik deyil. Korpora-
siya hüququn müstəqil subyekti, müstəqil şəxs hesab edilirdi. Amma onların müstəqil şəxs kimi tanınması din
xadimlərini təəccübləndirir və heyrətə gətirirdi. Din korporasiyaları kilsəyə tabe olmaüa, tabe olmadıqda isə on-
ları kilsədən uzaqlaşdırmaq və qovmaq hüququna malik olmaüa çalışırdı. 1245-ci ildə Lion kilsəsində Roma
papası IV Innokenti çıxış edərək göstərdi ki, yalnız canı və vicdanı olan varlıüı qovmaq və uzaqlaşdırmaq olar.
Ona görə də korporasiyanı kilsədən qovmaq olmaz. ×ünki korporasiyanın nə canı, nə vicdanı, nə iradəsi, nə də
düşüncəsi vardır. O, yalnız mücərrəd anlayışdır, hüquqi addır, yalan, saxta, həqiqətdə mövcud olmayan qondar-
ma və uydurma şəxsdir (persona ficta). Beləliklə, bu cür təmiz teoloci pərdə altında və təmiz dini bəhanə ilə fik-
siya nəzəriyyəsi meydana gəldi.
Orta əsrlərdə formulə edilən konsepsiyalardan biri Bartol tərəfindən əsaslandırılan mülkiyyətin bölünməsi
Dostları ilə paylaş: |