Alisher Navoiy.
Saddi Iskandariy
www.ziyouz.com
kutubxonasi
229
XLII
HIKMAT
Iskandarning Arastudin savoli ul bobdakim, yigitlikta tab’ nevchun ibodatdin mutanaffirdurur va
qarilikqa dimog‘ taaqquldin qosir va hakimning pirona roy bila shohi juvonbaxtqa yo‘l ko‘rguzgani
Yana
surdi bu nukta shohi jahon
Ki: «Yey nuktadoni ramuzi nihon,
Yigitlikta ish kasbi osondurur,
Nedin tab’i andin harosondururg‘
Nedindur
anga komi lahvu tarab,
Vara’din nega zohir aylar taabg‘
Yigitlikning o‘tgan zamon navbati,
Har ishta nedin kam bo‘lur lazzatig‘
Tarabnok nevchun bo‘lur navjuvon
Qarig‘a bo‘lur
ne tarab, ne tavong‘»
Dedi donishomuzi hikmatxisol
Ki: «Yey borcha da’bu xisoling kamol,
Tufuliyyat ayyomi yo‘qtur shuur,
Yerur tab’ royu xiraddin nufur.
Ul ayyom erur lahvg‘a muqtazi,
Xatog‘a, dog‘i sahvga muqtazi.
Nedinkim xiradqa chu yo‘q dastras,
Yerur nafs da’bi havou havas.
Tufuliyyat o‘tgachki bo‘ldi shabob,
Xirad nuri soldi dimog‘ ichra tob.
Kishining
bu vaqt ikidur holati,
Erur aqli yo nafsining quvvati.
Agar aqlig‘a quvvat o‘ldi fuzun,
Bo‘lur yaxshi ishlar sori rahnamun.
Vale olam ahlida bu ozdur,
Ulusdin agar bo‘lsa mumtozdur.
Va gar nafsi aqlidin o‘lsa qavi,
Zaruratki, bo‘lg‘ay aning payravi.
Alisher Navoiy. Saddi Iskandariy
Dostları ilə paylaş: