Alisher Navoiy.
Saddi Iskandariy
www.ziyouz.com
kutubxonasi
363
Chekib bo‘ynig‘a zulfining tavqini.
Bo‘lub shoh matlubu marg‘ubi ham,
Ne matlubu marg‘ub, mahbubi ham.
Aning birla tun-kun bo‘lub jur’akash,
Borur erdi o‘z mulkiga shodu xush
5
.
Guzargohi Rusu diyori Farang,
Qayu
yerga yetgach, o‘tub bedarang.
O‘tar chog‘da mobayni g‘arbu Shimol,
Tilab dod jam’e parokandahol.
O‘kush nola aylab tazallum bila,
So‘rub shoh alarni tarahhum bila.
Dedilarki: «Shoho, jahondor bo‘l,
Qadar qudratu charxmiqdor bo‘l!
Jahon mulkiga berding obodlig‘,
Jahon ahlig‘a adl ila shodlig‘.
Diyoreki adling anga yetmamish,
Diyor ahlini shodmon etmamish.
Hamonoki
bu marz ila bum erur,
Dog‘i bu necha zoru mazlum erur».
Dedi shah: «Bu kishvar nedindur xarob,
Yeliga nedin tushti bu iztirobg‘»
Dedilarki: «Bu mulkning bir hadi,
Hamono
erur Qirvon sarhadi
6
.
Kim, ul mulk g‘arbig‘a moyildurur,
Aro yerda bir tog‘ hoyildurur
Kim, ul tog‘din
nari ofot erur,
Ul ofotdin nari zulmot erur.
Bu nav’ etti voqif xabar berguchi
Ki, zulmatning andindurur bir uchi.
Yerur tog‘u zulmat aro vodie
Ki, yo‘l eltmas ul taraf hodie.
Ne zulmat – jahannam, ne vodiy – saqar
Alisher Navoiy. Saddi Iskandariy
Dostları ilə paylaş: