"Biz taqvodor zotlarni otliq hollarida Rahmon dargohiga to‘playdigan (kunni
eslang)"
Payg‘ambarimiz (s.a.v.) bir kuni sahobalariga shunday dedilar: "Bani Isroilda bir kishi
bor edi. Juda ko‘p yaxshi ishlar qilardi.
U zot sizning ichingizda hashr qilinadi". Shunda sahobalar so‘radilarki: "Yo Rasululloh! U
zot nima yaxshi ish qilardi?"
Rasululloh (s.a.v.) shunday dedilar: "Unga otasidan ko‘p mol-dunyo qolgandi. Boylikning
bir qismiga bir bog‘ sotib olib, uni faqirlarga vaqf qildi "Rabbim huzuriga borganimda bu
mening bog‘im bo‘ladi", dedi. Yana bir qancha oltin ayirib, uni faqir va zaif kishilarga
tarqatdi. "Bu bilan Alloh taolodan joriya va qullar sotib olaman", dedi. Yana bir qancha
qullarni ozod qildi. "Bular ham Allohning huzurida mening xizmatchilarim bo‘ladi", dedi.
Bir kuni esa, bir ko‘zi ojiz kishiga duch keldi. Qarasa, qoqilib, yiqilib ketyapti. Unga bir
ulov sotib olib berdi va: "Bu esa Alloh taoloning huzurida mening ulovimdir", dedi".
Payg‘ambarimiz (s.a.v.) bu hikoyani aytib bo‘lganlaridan keyin shunday marhamat
qiladilar: "Nafsim qudrat qo‘lida bo‘lgan Alloh taologa qasamki, bu ulov uning uchun
egarlangan va jilovlangan holda hozir turganini ko‘ryapman. Bu zot unga minadi va
mahshargohga shunday holda keladi".
Alloh taolo Mulk surasining 22-oyatida shunday marhamat qilgandirki:
Dostları ilə paylaş: | 
