www.ziyouz.com kutubxonasi
107
mudir...» – deyiladi, hurmat ko’rsatiladi. «Muhammad» deyishga nima haqqing bor?
G’ayrimuslimlar buni tushunib, Ya Abul Qosim, «Ey Qosimning otasi!» der edilar.
Aslzodalarga kunyasi bilan murojat qilinardi, ismi bilan chaqirilmas edi.
Otangning ismi Ahmad bo’lsa, sen otangga «Ahmad kel!» deya olasanmi? Bir shapaloq
tushirar otang senga. Otasiga «Muhtaram otajonim!» deydi inson, ismi bilan xitob
qilmaydi.
Payg’ambar sallallohu alayhi vasallamning ismi tilga olinishi bilan biz unga ishq va shavq
bilan salotu salom keltiramiz. Chunki dinimizning eng muhim asoslaridan biri Rasululloh
sallallohu alayhi vasallamni sevmoqlikdir. Payg’ambar sallallohu alayhi vasallam
hazratlari qasam ila aytadilar:
«Jonim qo’lida bo’lgan Allohga qasam ichib aytamanki, sizdan hech biringiz haqiqiy
mo’’min bo’la olmassiz; toki meni otasidan-da, farzandidan-da, barcha insonlardan-da
ortiq sevmaguningizcha!»
Mo’minning vazifasi va haqiqiy mo’’min bo’lishlikning sharti Rasulullohni hammadan ortiq
sevishlikdir. Ashobi kirom «Onam-otam, jonim sizga fido bo’lsin, ey Rasululloh!» der
edilar.
Shuning uchun «Muhammad» deyishlari bilan jonimiz og’zimizga keladi. Sevganimiz,
boshimizning toji, ko’zimizning nuri Muhammad Mustafo sallallohu alayhi vasallam
deymiz, sevgi va hurmat ko’rsatamiz.
Men 1981 yil o’n besh kishilik bir hay’at a’zosi sifatida Eronga bordim. Inqilob qutlovi
tantanalarida qatnashdik. Bizni eng katta mehmonxonalarda mehmon qildilar. Inqilob
himoyachilari, oldinda mashinalar, orqada mashinalar; marosim rasmiga ko’ra
yig’ilishlarda bo’ldim. Bu vaqtda Humayniy ma’naviy peshvo edi. Ishoningki, har doim
«Imom Humayniy» deyilganda, salondagi har bir kishi oyoqqa turib: «Allohumma solli
a’la Muhamadin va a’la Muhammad», – der edilar. Bir gapdan keyin yana «Imom
Humayniy» deyilsa, yana har kim o’rnidan turib «Allohuma solli a’la Muhammadin va a’la
Muhammad», – derdi. Ya’ni shunday hurmat ko’rsatardilar.
Biz esa nima qilamiz? Biz ham Hazrati Payg’ambarning ismi tilga olindimi, sevgidan
jo’shib salot va salom keltiramiz. «Bu ishni qilmagan bir insonga la’natlar bo’lsin! Burni
yerda ishqalansin!» – deydi Jabroil alayhissalom. Bu – birinchisi.
Ikkinchi: ona-otamizga yaxshi farzand bo’lamiz, duosini olamiz, roziligini qozonamiz.
Qo’lini o’pamiz, hadya beramiz, xohlagan joyiga olib boramiz «Biror xizmat bormi?» –
deymiz. Ertalabdan oldilariga bir kirib chiqamiz, kechqurun yana bir kirib xabar olamiz.
Rahmatli onam aytar edilar: «Bolam, bir kun kelib uylanib, bola-chaqali bo’lasiz, holi-
ahvolimizni o’zingiz so’rang, birovning qiziga tashlab qo’ymang!» – derdilar. Fikr bilan
tushuntiradilar: Bir odam shaharga bozorga tushmoqchi bo’libdi, xotiniga aytibdiki:
«Onam biror narsa istarmikan, bir so’ra-chi!»
Kelin ham boradi:
«O’g’lingiz bozorga bormoqchi, ona, dur-munchoq xohlaysizmi?» -deydi.