12. Hekayət Pis səsli bir vaizin öz səsindən xoşu gəlirdi, elə boş-boş
qışqırırdı ki, elə bil, qarğa qarıldayır, yaxud ulaq anqırırdı.
Beyt
Xətib Əbülfəvarisin
93
kobud səsi çıxanda,
Anqırtısı İstəxridə
94
qala yıxar bir anda.
Vaiz şan–şöhrət sahibi olduğundan qəsəbənin sakinləri onun pis
səsinə dözür, könlünə dəyməyi məsləhət görmürdülər.
Onunla gizli ədavəti olan başqa bir vaiz bir gün onun görüşünə
gəlmişdi, dedi:
–Xeyr olsun, səni yuxuda görmüşəm!
Dedi:
–Necə görmüsən?
Dedi:
–Yuxuda görmüşəm ki, sənin xoş səsin var, camaat da sənin
səsindən həzz alır.
Vaiz bir qədər fikrə getdi, sonra dedi:
–Yaxşı oldu ki, belə bir yuxu görüb eybimi mənə anlatdın.
Məlum olur ki, mənim səsim pisdir, camaat ucadan oxumağımdan
əziyyət çəkir. Söz verirəm ki, bu gündən etibarən uca səslə oxuma-
yım.
Şer
Dostlardan həmişə şikayətim var,
Ki, yaxşı deyirlər pisimə onlar
Eybimi görərlər bir hünər kimi,
Gül hesab edərlər hər tikanəmi
Hardadır həyasız, rəzil düşmənim
Ki, açıb göstərsin eybimi mənim?!
157
13. Hekayət
Bir nəfər Sincar
95
məscidində zöhlə tökən bir səslə azan verərdi.
Məscidin sahibi ədalətli və xoş təbiətli bir əmir idi, onun könlünü
s
