Йапонийа сяфярнамяси
207
Tokio-Moskva istiqaməti, 27
fevral
Təyyarə on saat on dəqiqə uçdu, amma kələyim
kəsildi. Nə qədər oturmaq olar? Yanımda bir yapon
biznesmeni əyləşib. Rus dilində yaxşı danışır. Yaponiya
barədə təəssüratımı soruşdu. Dedim ki, son dərəcə müsbət!
Amma, təəssüf ki, Bakıdan Yaponiyaya yol çox uzaqdır.
Gülümsündü: - Bu məsələdə Yaponiyanın heç bir
qüsuru
yoxdur,
sizin
Allahınız
günahkardır
ki,
Azərbaycanı Yaponiyadan uzaq salıb.
Gülüşdük. Bir qədər də söhbət etdik. Mən
Allahdan, o Allahlardan danışdı. Sonra özünün Rusiya
biznesmenləri ilə əlaqələrindən danışdı. Gedib çıxdı Kuril
adalarına. Dedi ki, o adaların hamısı bizimdir...
Yadıma yenə də Qarabağ düşdü. Qarabağ da bizim
idi. Amma, hələlik bizim deyil. Qarabağ hələ ki, yad
əllərdədir. Ruslar Kuril adalarına sahibləndikləri kimi
ermənilər də sahibləniblər Qarabağa.
Qarabağ. Zor gücünə işğal altına alınan torpaq. Bir
neçə il bundan qabaq «Qarabağı satdılar» ifadəsi
işlədilirdi. Hətta, Surət Hüseynoa «Biz Qarabağı əlborcu
vermişik ermənilərə» deyirdi. Yalan! Qarabağımızı
ermənilər deyil, ruslar alıb verdilər ermənilərə. Əlbəttə,
arada bir neçə xainimiz də olub. Tarixi həqiqəti Yeni
Cavanşirlər, Babəklər, Koroğlular bəyan edəcək inşallah.
2004-cü ildə yazdığım «Bəla» adlı bir şe’rimi xatırladım:
Qarabağ bəlası…
Qarabağ yası…
Və xristian-müsəlman qovğası…
Şahin Fazil
208
Bu bəlanın,
Bu yasın
görünmür sonu,
Analarımız
igid oğlu doğmağı yadırğayıblar,
daha doğmurlar Koroğlunu.
Dostları ilə paylaş: