Microsoft Word shamoli muhammadiy ziyouz com doc
Yüklə 296,76 Kb. Pdf görüntüsü
|
|
www.ziyouz.com kutubxonasi
58
I z o h. Bu hadis muborakda mubolag‘a yoki g‘alat hech yo‘qdir. Haqiqat o‘zi shudir. Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning muborak terlarini jam qilib xushbo‘y o‘rnida iste’mol etmish sahobai kirom o‘rtalarida mashhur bo‘lgan. Bu borada ajib bir xikoya ham bor. Bir kun Anas roziyallohu anhu majlisda o‘tirib, nixoyatda xursand bo‘lib turib, dedilar: Men ushbu qo‘llarim bilan Rasulullox sollallohu alayhi vasallam qo‘llariga musofaxa qilganman. Umrimda men Janob qo‘llaridan muloyim ipak parcha yo holis harirni ushlamadim va ko‘rmadim. Bu so‘zni eshitib, o‘tirgan shogirdlari savol qildilarki, men ham ushbu qo‘llarim bilan Rasululloh sollallohu alayhi vasallam qo‘llariga musofaxa kilgan qo‘lga musofaxa qilishni orzu qilaman. Baxtiyor shogirdning tamannosi sabab bo‘lib, dunyoda bu odat bu kungacha ya’ni, ming to‘rt yuz yildan ziyoda muddat joriy bo‘lib keldi, va muhaddislar o‘rtalarida musofaxa hadisi nomi bilan mashhurdir. Shu hadisni rivoyat etishga musalsil musofaha qilinib kelingandir.
270. Anas roziyallohu anhu dedilar: Bir kun Rasululloh sollallohu alayhi vasallam qoshlarida bir odam o‘tirgan edi. Ustida sariq rangli libos bor edi. Janobning odat sharifalari bir kishida nomunosib narsani ko‘rsalar, o‘z yuziga demas edilar. Shuning uchun xomush o‘tirdilar. Keyin sariq liboslik odam turib ketgandan keyin majlisda o‘tirganlarga dedilar: Sizlar bu bechorani sariq libos kiymakdan man qilsangizlar yaxshi bo‘lar edi.
271. Oisha roziyallohu anho dedilar: Rasuli akram sollallohu alayxi vasallam mizoji muboraklari shunday ediki, tab’larida xulqi bexayolik o‘zi yo‘q edi. Takalluf bilan hamma bexayolik so‘zlarni majlislarda qilmas edilar. Bozorlarda baland ovoz bilan so‘z qilish odatlari yo‘q edi. Bir kishi Janobga yomonlik qilsa, Janob esa unga yomonlik qilmas edilar. Balki afv etar edilar va gunohidan o‘tar edilar.
I z o h. Yomonga yomon jazo bermay va undan intiqom olmay afv etmoq voqeasi Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning butun hayotlarining har lahzasida jilva qilib turgan duraxshon sifatlaridir. Bu sifat tavzihi ustida bir ajib hikoya bordir. Zayd ibn Sa’na degan bir yahudiy bor edi. O’z tili bilan bayon qiladiki, men nubuvvat, ya’ni, payg‘ambarlik alomatlarini Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning muborak vujudlarida to‘liq topdim. Magar ikki alomat qolgan edi. Biri Nabiyning hilmlari g‘azablariga g‘olib kelur, ikkinchisi, bir kishi nabiy xuzurlarida naqadar nodonlik va axmoqlik qilsa, Janobning tahammul va bardoshlari shu qadar ziyoda bo‘lur. Men bu ikki sifatni ham Janobda topilarmikan deb, bir necha kun tekshirib turdim. Janob bilan aloqa va do‘stlik rafti va omadin ko‘proq qilib turdim. Bir kun Rasululloh sollallohu alayhi vasallam hujrai saodatdan tashqariga chiqdilar. Ali birga edilar. Rubaro‘lariga badaviyga o‘xshagan bir odam kelib savol qildi: “Yo, Rasulalloh, mening qavmim musulmon bo‘lgandilar. Men ularga degan edimki, musulmon bo‘linglar, agar sizlar musulmon bo‘lsangizlar rizqlaringiz farovon bo‘lur. Endi bugun ahvol shundayki, ularning ustilariga ocharchilik keldi. Hammalari qiynalgan. Bu hol sabab bo‘lib, ular Islom dinidan chiqib ketmasalar edi. Shuning uchun sizdan umid qilamanki, shularga biror yordam yetkizsalar”. Janob Rasululloh sollallohu alayhi vasallam Ali roziyollohu anhuga qaradilar. U zot arz kildilarki, yo, Rasulalloh xozir qoshimizda xech bir narsa yuq. Zayd ibn Sa’na aytadi: Men bu holatni tomosha qilib turar edim. Men aytdim: Yo, Muhammad, siz agar falon kishining bog‘idan bu qadar xurmoni muayyan vaqtda menga bera olsangiz, men sizga hozirdan o‘sha miqdor xurmoning pulini avvaldan beraman. Va o‘sha muayyan vaqtda sizdan xurmoni to‘liq olaman. Janob dedilar: Men bu muomalani qila olmayman. |