«мл т*'1шн» «* иа Alisher Navoiy

34 Zulmpesha - zolimlikni odat qilgan.
35 Qarin - yaqin do'st.
36 Hamnishin - hamsuhbat.
37 Kiyna - dushmanlik.

---

shing mumkin. Jismingni mashaqqat o*ti qiynasa, 
ko‘z yoshlaringni toldb taskin topa olasan. Lekin 
men zor-u zaifa qiz ayriliq tigldan jonim yuz pora 
bolib, hajr o'tidan ko‘nglum o‘rtanib, jismim kulga 
aylanayotgan bolsa ham, bu dardlarimni aytishga 
biron do‘st topolmayapman. Dushman mening 
mamlakatimni bosib olib, lashkarlarimni qirib tash- 
layapti. Arman diyorining shohi ham, faqiri ham 
dushmanlar asiriga aylandi. Bularga mening ish- 
qim sabab bolgani aniq. Shuning uchun xalqning 
qargishiga qoldim. El oldida ham, Mehinbonu ol­
dida ham uyatliman. Lekin bu azoblarim yana yuz 
marta ko'proq bolsa ham, ba’zi-ba’zida seni ко‘rib 
tursam, bunchalik g‘am chekmasdim.
Hayotim vaslinga ummid ilandur,
Umid ul rahmati jovid38 ilandur.
Agar hajringda yuz yil g ‘ussakashmen39, 
Agar vasling umidi b o ‘lsa xushmen.
Chu b o ‘lsang holima ogoh-u a ’lam40, 
Javobin ham yubor, vallohu a ’lam41»
Maktubni o‘qib chiqqan Farhod goh o‘zini unutib 
fig'on chekar, turib olib uyoqdan buyoqqa sabrsiz- 
lik bilan yurib, gohida hushidan ketib qolardi. 
Oxiri u Shirin maktubiga javob yozishga ahd qildi, 
lekin qog‘oz, qalami yo‘q edi. Shopur buni oldin- 
dan о У lab qog‘oz, siyoh va qalamni o‘zi bilan olib 
kelgan edi. Farhod o‘zini qolga olib xatni yozib 
tugatdi-da, do‘stiga topshirdi. Shopur shahar
38 Jovid - abadiy.
39 G4issakash - g‘am chekuvchi.
40 A’lam - bilag‘on.
41 Vallohu alam - Alloh bilguvchidir.

---

tomon y o l olgach, Farhod yana dard o‘ti ichida 
qoldi. Shopur qo‘rg‘onga yetib bordi va maktubni 
Shiringa topshirdi. U esa xatni o‘qishga kirishdi. 
Bu oddiy maktub emas, balki g‘am dostoni edi. 
Farhod 
o‘z
maktubini Alloh madhi bilan bosh- 
lagan bolib, yurak so'zlarini telbalik holatida 
yozayotganini taTcidlaganidan so‘ng Shiringa: