atomun bütün xassələrini ifadə edən ən mühüm bir kəmiyyəti- nüvənin yükünü
göstərir. Bu qanunauyğunluq 1912-ci ildə ingilis alimi Mozli tərəfindən təcrübi yolla
sübut edilmişdir. Mozli göstərmişdir ki, Mendeleyev Ar və K, Te və İ, Co və Ni
elementlərinin atom kütlələrinin artması sırası ilə yerləşdirməsi prinsipini pozsa da
onların xassələrinin dəyişməsini nəzərə alaraq yerləşdirilməsində düzgün hərəkət
etmişdir. Çünki elementlərin bütün xassələri onun nüvəsinin yükü ilə müəyyən edilir.
Buna əsasən dövri qanunun müasir tərifi belədir:
Elementlərin, eləcə də onların birləşmələrinin forma və xassələri nüvənin
yükündən dövri sürətdə asılıdır.
Element atomlarının xassələrindəki dövrilük onların ölçüləri (atom radiusu),
ionlaşma enerjisi, elektrona qohumluq, elektromənfilik və oksidləşmə dərəcəsi ilə
xarakterizə olunur.
24
Atomun ölçüsü və atom radiusu – atom nüvəsi ilə valent elektronu arasındakı
məsafədir, hansı ki, dövr üzrə soldan sağa azalır, qruplar üzrə isə yuxarıdan aşağı
gəldikcə artır.
İonlaşma enerjisi – normal atomdan elektronu qoparmaq üçün sərf olunan enerji
olub, Ev/atom və ya kC/mol ilə ifadə olunur.
A
0
+ J
A
+
+ e
-
Çoxelektronlu atomlarda ionlaşma enerjisi J
1
< J
2
< J
3
... ardıcıllığı ilə artır. Yəni, ilk
elektronun ayrılmasına ən az enerji sərf olunduğu halda, növbəti elektronların
qoparılması üçün getdikcə daha artıq enerji sərfi tələb olunur. İonlaşma enerjisi
dövrlərdə soldan sağa artır. Qruplarda isə yuxarıdan aşağı azalır. Bu, əlbəttdə atom
radiusunun dəyişməsilə izah edilə bilər.
Elektrona qohumluq – normal atoma elektron birləşərkən ayrılan enerjinin
miqdarı ilə xarakterizə olunur və eV/atom,
A
0
+ e
-
A
-
+ E
Elektrona qohumluq dövrlər üzrə soldan sağa artır, qruplar üzrə yuxarıdan aşağı isə
azalır.
Elektromənfilik – atomun özünə elektron birləşdirməsi qabiliyyəti olub, ilk dəfə
1932-ci ildə amerika alimi Polinq tərəfindən irəli sürülmüşdür. Elektromənfilik (X)
ionlaşma enerjisi (J) ilə elektrona qohumluğun (E) cəmilə xarakterizə olunur.
X= J + E
Elektromənfilik dövrlərdən soldan sağa artır, qruplarda isə yuxarıdan aşağı azalır.
Elektromənfilik metallarda 0,7─1,8, qeyri-metallarda 1,8─4,0 intervalında dəyişir.
Elektromənfiliyi ən böyük olan element flüordur.
Oksidləşmə dərəcəsi – element atomunun şərti yükünü ifadə edir. (Digər
bölmələrdə ətraflı danışılır).
ƏDƏBİYYAT
1. Ş. Musayev və başq. Ümumi kimya. I hissə. “Maarif” nəşr, Bakı. 1989.
2. Ə. Əliyev və başq. Ümumi və qeyri-üzvi kimya. “Maarif” nəşr, Bakı.
1987.
3. Z. Qarayev. Qeyri-üzvi kimya. “Maarif”, nəşr, Bakı. 1983.
4. Kimya vəsaiti. Bakı. 1983.
25
5. R. Mustafayev, L. Quliyeva. Qeyri-üzvi birləşmələrin kimyəvi
xassələri. Bakı. 2005.
Mövzu 4.
Kimyəvi rabitə
P l a n
1. Kimyəvi rabitə haqqında təlim.
2. Kimyəvi rabitənin tipləri: molekuldaxili və molekullararası.
3. Molekuldaxili kimyəvi rabitənin növləri: ion, kovalent metal rabitəsi.
4. Kovalent rabitənin əmələgəlmə mexanizmi: mübadilə və donor-akseptor
mexanizmi.
5. Kovalent rabitənin xarakterik xassələri; rabitənin uzunluğu, rabitənin enerjisi,
doymuşluq, rabitənin istiqamətliliyi.
6. Hibridləşmə və növləri.
7. Molekullararası kimyəvi rabitə və növləri:
a) Elektrostatik qarşılıqlı təsir və tipləri.
b) Donor-akseptor qarşılıqlı təsir.
c) Hidrogen rabitəsi, tipləri: molekullararası və molekuldaxili
8. Kristal qəfəsin tipləri: atom, molekul, ion, metal.
9. Maddənin kristal və amorf halı. Polimorf və izomorf maddələr
Kimyəvi rabitə və tipləri.
Kimyəvi rabitə haqqında təlim müasir kimyanın əsas problemlərindən biridir. Bu
təlimi bilmədən
a) kimyəvi rabitənin əmələ gəlməsini
b) birləşmənin fiziki-kimyəvi xassələrini
c) birləşmənin quruluşunu
d) reaksiya qabiliyyətini və s.
anlamaq qeyri mümkündür.
Kimyəvi rabitə atomların qarşılıqlı təsiri nəticəsində yaranır. Bu zaman əmələ
gələn molekulların təbiəti kimyəvi rabitənin növündən asılı olur. Çünki kimyəvi
rabitənin əmələ gəlməsi sistemdə qarşılıqlı təsirdə olan atomların potensial enerjisinin
azalması hesabına başa gəlir.
Kimyəvi rabitə əmələ gələrkən ayrılan enerji əmələgəlmə enerjisi, bu rabitənin
qırılmasına tələb olunan enerji isə parçalanma enerjisi adlanır.
Kimyəvi rabitənin 2 əsas tipi var:
1. Molekuldaxili kimyəvi rabitə
2. Molekullararası kimyəvi rabitə
Molekuldaxili kimyəvi rabitə 3 növə bölünür:
1. İon rabitəsi
26
2. Kovalent rabitə
3. Metal rabitəsi
İon rabitəsi . İon rabitəsi elektromənfiliyinə görə bir-birindən kəskin fərqlənən
atomlar arasında, yəni aktiv metallarla aktiv qeyri-metallar arasında əmələ gəlir. İon
rabitəsinin əmələgəlmə mexanizmi 1916-cı ildə alman alimi V. Kosselin irəli sürdüyü
heteropolyar nəzəriyyə əsasında izah olunur. Bu nəzəriyyəyə görə ion rabitəsi
elektronun bir atomdan başqa atoma keçdiyi zaman yaranır və nəticədə hər iki atom
qonşu təsirsiz qazın davamlı konfiqurasiyasını yaradır. Belə ki, xarici elektron təbəqəsi,
elektron verən atom üçün özündən əvvəl, elektron qəbul edən atom üçün isə özündən
sonra gələn təsirsiz qazın elektron konfiqurasiyasına malik olur. Misal olaraq NaCl
molekulunun əmələ gəlməsini nəzərdən keçirək: natrium və xlor atomlarının quruluşu
aşağıdakı kimidir:
Na +11 2,8,1 və Cl +17 2,8,7
Buradan aydın olur ki, natrium və xlor atomları tamamlanmamış energetik
səviyyəyə malikdir. Bunların öz energetik vəziyyətlərini tamamlaması üçün, natriumun
1 elektron verməsi 7 elektron almasından daha asandır. Bununla əlaqədar olaraq, xlor
atomunun 1 elektron qəbul etməsi, 7 elektron verməsindən daha asandır. Deyilənləri
sxematik olaraq aşağıdakı kimi yazmaq olar:
Na – e
-
= Na
+
Na
+11
2 8 1
– 1e
-
= + 11)
2 8 0
Cl + e
-
= Cl
-
Cl
+17
2 8 7
+ 1e
-
= 17 )
2
8
8
Nəticədə natrium ionu xlor ionunu cəzb edir və NaCl molekulu əmələ gəlir.
Na
+
+Cl
-
= NaCl
İonların bir-birini cəzb etməsi yolu ilə əmələ gələn birləşmələrə heteropolyar və
yaxud ion birləşmələri deyilir.
Elektrostatik cazbetmə ilə əmələ gələn ionlar arasındakı kimyəvi rabitəyə elek-
trovalent və ya ion rabitəsi deyilir.
İon rabitəli birləşmələr qələvi və qələvi-torpaq metalları ilə halogenlər arasında
daha asan əmələ gəlir. Burada da yenə atomlar arasında yaranan rabitə bütünlüklə ion
rabitəsi olmur. Məsələn, rentgenoqrafik tədqiqatlara əsasən müəyyən edilmişdir ki, LİF
molekulunda elektron buludunun təxminən 0,1 hissəsi ionlararası sərhəddə qalır.
Deməli, litiumla flüor arasında yaranan rabitənin 90% -i ion, 10%-i isə kovalent
27
rabitədən ibarətdir. Odur ki, həmin ionların faktiki yükü +1 və -1 deyil, +0,9 və -0,9-
dur. Buna effektiv yük deyilir.
Kimyəvi rabitənin öyrənilməsində Kosselin nəzəriyyəsi böyük rol oynamışdır.
Buna baxmayaraq hazırda onun tətbiqi məhduddur. Belə ki, müəyyən edilmişdir ki,
kimyəvi rabitənin davamlı olması üçün səkkiz elektronlu konfiqurasiya heç də zəruri
deyil. Həqiqətən də reaksiya nəticəsində əmələ gələn bir çox yollar məlumdur ki,
onların xarici elektron təbəqəsindəki elektronların sayı səkkiz, səkkizdən az, on səkkiz
və ya on səkkizdən azdır. Məsələn, ikivalentli manqan və sink ionlarının elektron
konfiqurasiyası uyğun olaraq belədir: Mn 2) 8) 13), Zn 2) 8) 18). Bu ionlar nəinki
birləşmədə, hətta məhlulda belə davamlıdır.
Kovalent rabitə (kovalent-ümumiləşmiş deməkdir). Kovalent rabitə nəzəriyyəsinin
də əsasını ion rabitəsində olduğu kimi davamlı 8-elektronlu təbəqənin yaranması təşkil
edir. Lakin burada ion rabitəsindən fərqli olaraq davamlı elektron təbəqəsi yaranarkən
elektron mübadiləsi baş vermir, hər iki atom üçün eyni olan ümumi ortaq elektron cütü
yaranır.
Kovalent rabitə başlıca olaraq qeyri-metal atomları arasında yaranır. Bu atomlar
eyni yaxud müxtəlif elementlərə məxsus ola bilər. Buna görə kovalent rabitəni 2 tipə
ayırırlar:
1. Qeyri-polyar kovalent rabitə (QPKR)
2. Polyar kovalent rabitə
QPKR-yaranmasında eyni elmentin, PKR-nin yaranmasında isə müxtəlif
elementlərin atomları iştirak edir. Kosselə görə H
2
, N
2
, Cl
2
, H
2
O, CH
4
və s. molekulların
əmələ gəlmə mexanizmi izah edilmir. Bu molekulların mövcud olmasını əsaslandırmaq
üçün amerika alimi C.Lyuis 1916-ci ildə öz nəzəriyyəsini irəli sürmüşdür. Onun bu
nəzəriyyəsində rabitənin əmələ gəlməsinin əsasını təsirsiz qazlarda olduğu kimi 8
elektronlu (okted) təbəqənin yaranması təşkil edir. Lakin Lyuisə görə bu zaman, yəni
belə halda rabitə, atomlar arasında əmələ gələn bir və ya bir neçə elektron cütü hesabına
yaranır. Daha doğrusu ion rabitəsindən fərqli olaraq davamlı təbəqə yaranarkan elektron
mübadiləsi baş vermir, hər iki atom üçün eyni olan ümumi ortaq elektron cütü yaranır
və bunun hesabına atomlar rabitə saxlayır. Bunu xlor molekulunun əmələ gəlməsi
misalı əsasında izah edək.
Aydın olmaq üçün xlor atomunun xarici elektronlarını nöqtələrlə göstərək
(:
Cl
·),xlor atomlarının hər biri bir elektron ortaya qoyur və həmin elektronlar hər iki
xlor atomu üçün ortaq elektronlar olur və xlor atomlarının hər iki nüvəsinin ətrafında
fırlanır.
:
Cl
· + ·
Cl
: ═ :
Cl
:
Cl
:
və ya Cl-Cl (Cl
2
)
İkiqat və üçqat rabitəli atomlarda ortaq elektronların sayı 4 və 6
olur.
:
O
· + ·
O
: ═ ·
O
: :
O
:
və yaxud O=O (O
2
)
28
:
N
· + ·
N
: ═ : N
N:
və ya N N (N
2
)
Atomların arasındakı rabitələrin sayı artdıqca molekulun davamlılığı artır. Eyni
adlı iki atoma məxsus olan ortaq elektron cütü vasitəsilə əmələ gəlmiş molekullara
homopolyar (qeyri-polyar) və ya atom birləşmələri deyilir. Ortaq elektron cütü
vasitəsilə əmələ gələn kimyəvi rabitəyə kovalent və ya atom rabitəsi deyilir. Qeyri-
polyar rabitələrdə elektron cütü hər iki atoma eyni cür mənsub olur.
Kovalent rabitə möhkəm olur, lakin bu tip birləşmələri qızdırdıqda parçalanır.
Kovalent rabitə polyar xarakterdə ola bilər. Bu zaman polyar rabitələrdə elektron cütü
birləşməni əmələ gətirən atomlardan birinə daha çox meyl edir. Bu tip birləşmələrə
HCI, H
2
O, HNO
3
və s. misal göstərmək olar.
HCI molekulunun əmələgəlmə mexanizmini aşağıdakı sxem ilə göstərmək olar:
H· + ·
CI
: = H :
CI
:
Göründüyü kimi burada elektron cütü xlor atomuna doğru meyl edir.
Müəyyən şəraitdə polyar rabitələr ion rabitəsinə çevrilə bilər, başqa sözlə, ümumi
olan elektron cütü tamamilə atomlardan birinə keçə bilər. Məsələn, hidrogen –xloridin
suda həll edilməsində olduğu kimi. Elektron cütünün bir tərəfə doğru meyl göstərməsi,
molekulda müsbət və mənfi yüklərin qeyri-simmetrik paylanmasına səbəb olur.
Bununla əlaqədar olaraq, molekulun bir qütbündə müsbət, digərində isə mənfi yüklər
olur. Belə molekullar polyar-dipol (müsbət və mənfi qütblərdən ibarət) adlanır.
Qeyri-polyar molekulda elektrik yükləri simmetrik paylanmış olur. Buraya, yəni
belə molekullara H
2
, CI
2
, F
2
, N
2
, O
2
, CO
2
, CH
4
, C
6
H
6
və s. aiddir.
Kovalent rabitə iki mexanizm üzrə əmələ gəlir:
1. Mübadilə mexanizmi
2. Donor-akseptor mexanizmi
Yuxarıda qeyd olunan QPKR və PKR-lər mübadilə mexanizmi üzrə yaranır.
Donor-akseptor mexanizmi ilə əmələ gələn birləşmənin xarakter nümunəsi kimi
NH
4
,
BH
4
,
PH
4
ionlarının yaranmasını göstərə bilərik.
+
:
N
: +
+
:
:
–
:
+ :
:
:
və s.
29
Rabitə əmələ gətirərkən öz elektron cütünü verən atom (N, :
) ─ donor, bu
elektron cütünü alan atom (
,
) ─ akseptor adlanır. Kovalent rabitənin belə növü
donor-akseptor rabitəsi (DAR) adlanır. DAR-nin təbiətini Verner (alman, 1893)
öyrənmişdir.
Üç və daha çox elementdən ibarət olan birləşmələrdə kimyəvi rabitələr də qarışıq
tipli ola bilər. Məsələn, Na
2
SO
4
molekulunda natriumla oksigen arasında rabitə ion,
oksigen ilə kükürd arasında rabitə isə kovalent rabitədir.
Metal H
2
rabitəsi (polyar rabitə) .
a ─
S
a ─
Polyar rabitə və polyar molekul anlayışlarını bir-birindən ayırmaq (fərqləndirmək)
lazımdır. İki atomlu molekullarda bu anlayışlar uyğun gəlir. Məsələn, HCl molekulu
buna misal ola bilər. Üç atomlu molekullarda isə rabitə polyar olduğu halda , molekul
qeyri-polyar ola bilər. Məsələn, CO
2
molekulunda rabitə polyar, molekul isə xətti
quruluşa malik olduğundan qeyri-polyar olur.
O
C
O
::
::
O═ C ═ O
Kovalent rabitənin xarakter xassələri aşağıdakılardır: rabitənin uzunluğu, rabitə
enerjisi, doymuşluq, rabitənin istiqamətliliyi.
Rabitənin uzunluğu - atom nüvələri arasındakı məsafədir.
Rabitə enerjisi – rabitəni qırmaq üçün sərf olunan enerji miqdarıdır.
Doymuşluq – atomun müəyyən sayda rabitə əmələ gətirə bilmək qabiliyyətidir.
Məs, H-1, C-4 və s. rabitə əmələ gətirir.
Rabitənin istiqamətliliyi – molekulun fəza quruluşunu müəyyən edir.
HCl molekulunun əmələ gəlməsində H-atomunun s, xlor atomunun bir p-orbitalı
iştirak edir. Molekul xətti formadadır. Su molekulu bucaq, NH
3
molekulu piramida,
CH
4
molekulu tetraedrik formadadır.
Atom orbitallarının örtülməsi, istiqaməti və simmetriyasından asılı olaraq
rabitələr
( siqma) ,
(pi) və
(delta) tiplərə bölünür.
- rabitə-orbitalların düz xətt boyunca atom nüvələrini birləşdirilməsi
nəticəsində əmələ gəlir: s-s, s-p, p-p, p-d və s.
- rabitə orbitalların yandan bir-birini örtməsi nəticəsində əmələ gəlir: p-p, p-d,
d-d və s.
- rabitə d-d orbitalların bir-birini özünə məxsus formada örtməsi sayəsində
əmələ gəlir.
3. Metal rabitəsi. Metal rabitəsi metallarda mövcud olan rabitədir. Bu tip rabitə
metallar və onların əmələ gətirdikləri xəlitələr ( ərintilər) üçün xarakterikdir.
ion
kovalent
30
Metal rabitəsinin əmələgəlmə mexanizmi təxminən belədir. Metal atomlarında
valent elektronları nüvə tərəfindən zəif cəzb olunduğu üçün, atomlar onları asanlıqla
itirərək müsbət yüklü iona çevrilirlər. Atomlardan qopmuş nisbətən sərbəst elektronlar
ümumiləşib “elektron qazı ” şəklində kristal qəfəsinin müsbət ionları arasında hərəkət
edərək onları birgə saxlayır. Metal rabitəsi kovalent rabitəyə oxşayır. Hər iki rabitə
valent elektronlarının ümumiləşməsi hesabına əmələ gəlir. Lakin valent elektronları
metalda bütün kristal üçün ümumi olduğu halda, kovalent rabitələri birləşmələrdə yalnız
rabitə yaradan qonşu atomlar üçün ümumi olur.
Bu səbəbdən metal rabitəsi möhkəmliliyi
və istiqamətliliyi ilə kovalent rabitədən
fərqlənir. Metalların yüksək elektrik keçiriciliyi,
istilik keçirməsi, yüksək ərimə temperaturu,
işığı əks etdirilməsi xassələri metal rabitəsi ilə
əlaqəlidir.
31
HİBRİDLƏŞMƏ
Kovalent rabitənin əmələ gəlməsində müxtəlif vəziyyətlərdə olan elektronlar məs.,
s və p də iştirak edir. Belə güman etmək olar ki, bu rabitələr qiymətcə bir-birindən fərqli
olar. Lakin təcrübə göstərir ki, onlar eyni qiymətlidir. Bu hadisə hibridləşmə hadisəsi
adlanır.
Deməli hibridləşmə - müxtəlif orbitallardan eyni enerji və formaya malik
orbitalların əmələ gəlməsi prosesidir. Alınan orbitallar hibrid orbitallar adlanır.
Valent orbitalların hibridləşməsinin BeCl
2
, BCl
3
, CH
4
molekullarının əmələ gəlməsi
misalında nəzərdən keçirək.
1. BeCl
2
.
Be
4
-un elektron konfiqurasiyası.
a) Normal hal: 1s
2
2s
2
2p
0
b) Həyəcanlanmış hal: 1s
2
2s
1
0
0
1
2
2
2
z
y
x
p
p
p
s və p elektronlar arasında hibridləşmə həyəcanlanmış halda baş verir.
Belə hibrid vəziyyətində Be, iki Cl atomu ilə birləşərək BeCl
2
molekulunu əmələ
gətirməlidir.
2. BCl
3
B
1
-un elektron konfiqurasiyası
a) Normal hal: 1s
2
2s
2
0
0
1
2
2
2
z
y
x
p
p
p
b) Həyəcanlanmış hal: 1s
2
2s
1
0
1
1
2
2
2
z
y
x
p
p
p
B atomunun hibridləşməsində bir s və iki p – elektron iştirak edir.
Hibridləşmə
s + p orbitallar
sp- hibridləşmə
iki sp hibrid orbitalı
Hibridləşmə
s-p-p orbitallar
sp
2
– hibridləşmə
üç s-p
2
hibrid orbitalı
32
Bu hibrid orbitalları üç Cl atomı ilə BCl
3
molekulunu əmələ gətirir.
3. CH
4
C
6
-nun elektron konfiqurasiyası
a) Normal hal: 1s
2
2s
2
2p
2
b) Həyəcanlanmış hal: 1s
2
2s
1
1
1
1
2
2
2
z
y
x
p
p
p
C atomunun hibridləşməsində bir s və üç p – elektronları iştirak edir.
C atomu belə hibrid vəziyyətində üç H atomu ilə birləşərək CH
4
molekulunu
əmələ gətirir.
Molekullararası qarşılıqlı təsir qüvvəsinin (MQTQ) ilk dəfə 1871-ci ildə holland
alimi Van-der Vaals müşahidə etmişdir.
Bu qüvvələrin 3 tipi var:
Dostları ilə paylaş: |