|
Mübariz Yusifov
Gəlir hər tərəfdən quşların səsi
Havası tərtəmiz qəşəngdir hər yan
Belə yurd arzular Allahdan insan
O tərəf cəhənnəm, bu tərəf gülşən
Dönməz cəhənnəmə heç kəs behiştdən
Mən getdim, səlamət olsun görüm şah
Mən şadam sizi də şad etsin Allah.
İ, II, 2004, 141-142.
Nizami həyatın hər bir hadisəsində azadlığı görür, d ə r k
edir və onu ideallaşdırır. Hətta, onu da diqqətə çatdırır ki, i n
san öz sənətində də azadlığa nail olmalıdır, gördüyü işi s ə r
bəst etməlidir, sıxıntısız, məcburiyyətsiz etməlidir, ü rə k d ə n
etməlidir. Bu halda ancaq görülən iş səmərə verir:
Ölkədə tərk oldu sənət, sənətkar
Heyhat, bundan böyük fəlakətmi var?
Sənətkar əl çəkmiş öz sənətindən
Başqa bir sənətə yapışmış cəhrən
Əkinçi əl qatmış ordu işinə
Əsgərlər başlamış əkin-biçinə
Hər kəs sənətində olmasa azad
Dünya bu gedişlə olurmu abad?
Nizami hətta şahlann tərifinə həsr etdiyi misralarda da
şahlara azadlığı onlann özlərinin bayrağa çevirməsini tövsiyə
edir: «Leyli və Məcnun» poemasında padşah Axsitana
müraciətlə belə deyir:
Sən ey can aləmi, ey aləmə can!
Ey insan qəlbini güldürən insan!
Günəşin taxtından taxtın ucadır
Cəmşidin taxtından taxtın qocadır.
Sənin idrakınla dünya abaddır
Sənə qul olmaqla insan azaddır.
60
Dostları ilə paylaş: | 
