Mundarija: I. Kirish II. Asosiy qism
-bob. O‘zbek va turk tillarida hayvon nomlari, shu tillarda maqollarda ishlatilgan hayvon nomlari
Yüklə 115,37 Kb.
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- O‘zbek tili Turk tili
|
2-bob. O‘zbek va turk tillarida hayvon nomlari, shu tillarda maqollarda ishlatilgan hayvon nomlari.
O‘zbek tilida turk tilida zoonimlar tasnifi. Bilamizki, o‘zbek va turk tillari ham turkiy tillar oilasiga mansubdir. Fonetik, leksik, morfologik tomondan bir-biriga o‘xshash, shuningdek ,farqli tomonlarini ham ko‘rishimiz mumkin. Ularni guruhlarga bo‘lib jadval asosida tartibga soldim. Uy havvonlari nomi:
Parranda nomlari :
Qush nomlari :
Yovvoyi hayvon nomlari:
Hasharot nomlari
Yuqorida ko‘ringan misollardan ko‘rinadiki, turk tili va o‘zbek tilida o‘xshash va farqli tomonlarini ko‘rishimiz mumkin. Umumiy bir til oilasiga kirganligi sababli o‘xshash hisoblanadi. Fonetik jihatdan ma’lum o‘zgarishlarga uchragan , lekin asos jihatdan deyarli farqi katta emas. Misollar orqali ko‘rsatishga harakat qildim . 2.2- O‘zbek va turk tillarida maqollarida hayvon nomlarini ishlatilishi . Millatning o‘zligini ko‘rsatuvchi milliy qadriyatlarni, xalqning madaniyatini ifodalovchi omillardan biri bu xalq og‘zaki ijodidir. Xalqlar boy ma’naviy merosining ajralmas bir bo‘lagi sifatida yashab kelayotgan maqol, matal va iboralarni o‘rganish, ularda aks etgan xalq hayotini, insoniy tuyg‘ular tasvirini ko‘rsatish har doim dolzarblik kasb etib kelgan. Xalq og‘zaki ijodining dolzarb janrlaridan bo‘lmish maqollar tilshunoslik va folklorshunoslikda o‘rganilayotgan muhim mavzulardan biridir. Folklorning eng muhim janrlaridan biri bo‘lgan maqollarni, umuman, xalq ijodiyotini o‘rganish, tadqiq qilish, bugungi kunda juda muhim ahamiyat kasb etmoqda. Maqol va matallar, aforizmlar kishilarning, ayniqsa, yoshlarning ongini o‘stiradi, ularni to‘g‘riso‘z, rostgo‘y, mehnatsevar, mard, jasur, sabotli va matonatli bo‘lishiga o‘rgatadi, kishidagi eng insoniy fazilatlarni targ‘ib etadi. Shuningdek, yozuvchi, shoirlar va notiqlarning so‘z boyliklarini orttiradi, ularning asarlarini badiiy jihatdan g‘oyat ta’sirli qiladi. Til, falsafa va badiiy ijodning o‘ziga xos hodisasi sifatida yuzaga kelgan xalq maqollari folklorning ixcham shakl, ammo teran mazmunga ega bo‘lgan bir janridir. Har biri tilimiz ko‘rkini, nutqimiz nafosatini, aql-farosat va tafakkurimiz mantiqini hayratomuz bir qudrat bilan namoyish etgan va eta oladigan bunday badiiyat qatralari xalqimizning ko‘p asrlik hayotiy tajribalari va maishiy turmush tarzining bamisoli bir oynasidir. Bu badiiy oynada uning hayotga, tabiatga, inson, oila va jamiyatga munosabati, ijtimoiy-siyosiy, ma’naviy-ma’rifiy, axloqiyestetik va falsafiy qarashlari namoyon bo‘lgandir. Shuning uchun ham maqollar g‘oyatda keng tarqalgan bo‘lib, asrlar davomida jonli so‘zlashuv va o‘zaro nutqiy munosabatlarda, badiiy, tarixiy va ilmiy asarlarda, siyosiy va publitsistik adabiyotda doimiy ravishda qo‘llanilib kelgan va qo‘llanmoqda. Yillararo, davrlararo ularning yangilari yaratilib turgan, eskilarining jonli muomalada, tilda mavjudlarining ma’no doirasi kengayib yoki torayib borgan. Hatto ularning muayyan qismi unutilib ketgan. Chunki o‘zbek xalqining bunday ulkan folklor merosi folkloristik nuqtayi nazardan keyingi asrlargacha deyarli to‘planmay va o‘rganilmay kelgan. Bundan xalq maqollari o‘tmish adiblari, shoirlari, tarixchilari e’tiboridan mutlaqo chetda ekan, degan xulosa chiqarmasligimiz kerak. Maqolga adabiy nuqtayi nazardan qiziqish, asar badiiyligini oshirish va badiiy til ravonligini ta’minlash uchun undan foydalanish hamma zamon so‘z san’atkorlarining diqqat markazida bo‘lgan. Yusuf Xos Hojib, Ahmad Yassaviy, Rabg‘uziy, Lutfiy, Alisher Navoiy, Bobur, Abulg‘ozi Bahodirxon, Munis, Ogahiy, Nodira, Muqimiy, Furqat, Avaz, Hamza, Sadriddin Ayniy, Fitrat, Cho‘lpon, Abdulla Qodiriy, Oybek, G‘afur G‘ulom va boshqa o‘nlab ijodkorlarning asarlari sinchiklab o‘rganilsa, ularning tarkibida qanchadan qancha maqollar ba’zan aynan, ba’zan o‘zgargan holda mavjudligiga ishonch hosil qilamiz. Maqollar ko‘p asrlik hayotiy tajribalar, doimiy kundalik kuzatishlar xulosasini tugal fikr tarzida qat’iy qutbiylikda ifodalar ekan, ularda har bir so‘zning ma’no xilma-xilligi, iboralarning turg‘unligi, shakliy barqarorlik ustunlik qiladi. Ammo qo‘llanish o‘rniga qarab ularning ma’no doirasi doimiy ravishda kengayib boradi.37 Har bir xalq tilidagi maqol va iboralar asrlar davomida juda katta hayotiy tajribalar asosida sayqallanib, turli vositalar bilan kelajak nasllarga meros qilib qoldiriladi. Shu sababdan ham ular bebaho meros hisoblanadi . qoldirilgan bunday merosni o‘rganish , ayniqsa, til o‘rganish bilan bog‘liq bolgan hollarda o‘ziga xos mas’ulyat va jidamni talab etadi .38 Olimlarning diqqat-e’tiborini o‘ziga jalb etib kelayotgan maqollar folklor, etnografiyaning o‘rganish obyekti sifatida tadqiq etildi. Bu borada H.Rahmatullayev, YA.Pinxasov, G‘.Salomov, Q.Samadov, SH.Shorahmedov, X.Abdurahmonov, M.Sadriddinova singari olimlarning xizmatlari katta. Bundan tashqari Mullo Bekjon Rahmon o‘g‘li, B.Karimov, Sh.Rizo, O‘.Azimov, O‘.Xolmatov, H.Zarif, M.Afzalov, S.Ibrohimov, S.Xudoyberganov, R.Jumaniyozov, M.Ahmadboyeva, E.Siddiqov, T.Mirzayev, K.Imomov, R.Jahongirov, S.Qosimov, Z.Husainova, B.Sarimsoqov, M.Jo‘rayev kabi o‘zbek folklorshunos olimlari maqollarning nazariy masalalarini tadqiq qilganlar. O‘zbek xalq maqollariga muayyan bir tartib berilib majmualarga kiritish, ulardan maxsus to‘plamlar tuzish ishlari XIX asrning ikkinchi yarmidan boshlandi. Masalan, venger olimi X.Vamberining 1967-yilda Leypsigda nashr etilgan «Chig‘atoy tili darsligi» xrestomatiya-lug‘atiga o‘zbek folklori va adabiyotining ayrim namunalari qatori 112 ta maqol kiritilgan39 bo‘lib, ularning nemis tiliga tarjimasi ham berilgan. Shundan keyin birin-ketin N.Ostroumov (1895), B.Rahmonov, (1924), O‘.Zaripov (1939-1947), T.Mirzayev, B.Sarimsoqov, A.Musog‘ulov (1989) kabi folklorshunoslar, fan va madaniyat xodimlari tomonidan tuzilgan turli xarakterdagi va turli hajmdagi maqollar to‘plamlari nashr etildi. M.Abdurahimov, X.Abdurahmonov, M.Sodiqova kabi olimlarning tilshunoslik va tarjimashunoslik yo‘nalishidagi to‘plamlari yuzaga keldi. Shuningdek, Ye.Chernyavskiy, V.Ro‘zimatov (1959), N.Gatsunayev (1983, 1988), A.Naumov (1985) kabi tarjimonlarning mehnati bilan o‘zbek xalq maqollari rus tilida ham ayrim-ayrim to‘plamlar sifatida bosilib chiqdi.40 [ Murodova M, 20. O‘zbek tilida hikmatli iboralarni umuman maqol deb atashadi,41 ammo bu tushunchani ifodalash uchun o‘ndan ortiq atama qo‘llanadi: maqol, matal, masal, naql, hikmat, tanbeh, zarbulmasal, hikmatli maqol, xalq iborasi, xalq so‘zi, donishmandlar so‘zi, donolar so‘zi, yaxshilar so‘zi, burungilar so‘zi, ulusning so‘zi, avomunnos masali, hikmatli so‘z va hokazo. Ilmiy adabiyotlarda maqol va matal atamalari deyarli farqlanmaydi. Hatto ba’zi manbalarda paremalarning turlari sifatida farqlangan bo‘lishiga qaramay, maqol va matal terminlari izohi chalkashtirib yuborilgan o‘rinlarni ham uchratish mumkin. O‘tgan asrda o‘nlab maqollar to‘plami e’lon qilindi. «O‘zbekcha otalar so‘zi» (1924), «Maqollar va hikmatli so‘zlar» (1939), «Otalar so‘zi — aqlning ko‘zi» (1947), «O‘zbek xalq maqollari» (1978), «O‘zbek xalq maqollari» (2 jildlik, 1987— 1988) kabilar shular jumlasidandir. Ularni to‘plash, nashrga tayyorlash, tadqiq etishda avval Hodi Zarifov, Buyuk Karimov, G‘ozi Olim Yunusov, G‘ulom Zafariy; keyinchalik Mansur Afzalov, Oxunjon Sobirov, Zubayda Husainova, G‘ani Jahongirov, Rajab Jumaniyozov, To‘ra Mirzayev, Bahodir Sarimsoqov, Malik Murodov, Ibrohim Haqqulov, Asqar Musaqulov, R. Zarifov kabi olimlar munosib hissa qo‘shdilar. Xulosa qilib aytadigan bo‘lsak, maqollarning o‘rganilishi o‘zbek millatining boy tarixini ko‘rsatish bilan birga milliy madaniyatini ham o‘zida namoyon qiladi. Maqollar mazmuniy bir butunlik nomi ostida tilshunoslik yutuqlari asosida o‘rganilgan. Xalq maqollari faqat badiiy asar matnida emas, publitsistik, memuar asarlar matnida ham, ommabop uslubda ham qoʻllanadi. Bunday uslubda ham maqolning oʻziga xos badiiy-estetik vazifasi namoyon boʻladi. Badiiy matnda muallifning oʻquvchi yoki kitobxonga estetik ta’sir qilish maqsadi birinchi planda tursa, nobadiiy matnda muallifning asosiy maqsadi oʻquvchi yoki kitobxonga kommunikativ ta’sir qilishdan iborat boʻladi. Nutqda axborot berish vositasi maqol bo‘lsa, shu axborotni jonli timsollarda yetkazish, uni dalillash, isbotlash vositasi sifatida matal qo‘llanadi. Bu jihatdan matallar iboralarga yaqin turishini unutmaslik kerak. Matallarda turli xil holatlar obrazli qilib tasvirlanadi va ularning didaktik xususiyati sezilmay qoladi. Maqollarning esa tarbiyaviy jihatlari ko‘zga tashlanadi va aksariyat bunday birliklar maslahat, buyruq va darak mazmunini ifodalashi bilan matallardan farqlanadi. Maqollar zamonlar osha tobora sayqallanadi, pishiydi, mazmuni teranlashadi. Ba’zi hollarda esa, buning aksicha, eshituvchi va qayta talaffuz etuvchilarning muayyan maqsadda aytmoqchi bo‘lgan ma’noni tushunmasligi, yoxud eshitganini eslay olmay, o‘zicha qo‘shib-chatib aytishi, yoinki ma’lum bir fikrni ifodalamoq uchun eshitgan maqoli tarkibidagi ayrim so‘zlar o‘rniga atayin boshqa so‘zlar ishlatib, asl ma’nosi va mazmunini boshqa tomonga burib aytishi oqibatida ko‘pgina maqollar keyingi avlodlar orasida asliga nisbatan noto‘g‘ri, mantiqqa zid tarzda qo‘llaniladigan bo‘lib qolgan. Bu holni xalqimiz orasida qo‘llanilayotgan va yozma adabiyotda, kinofilmlar va teatr tamoshalarida, matbuot, radio va televideniyada ishlayotgan, hatto hikmat durdonalarining ayrim to‘plamlariga kiritilgan bir qancha maqollarda ko‘rishimiz mumkin. Maqol matni qisqa, ixcham va lo‘nda fikrlash, aniq bayon etishni taqozo etgani bois ijodkorga qo‘l keladi. Maqol matni mazmun jihatdan tahlil etilmaydi, chunki maqollar, odatda, to‘g‘riligi isbotlangan holda, qayta-qayta ishlanib vujudga keladi.42 Mashhur rus yozuvchisi L.N.Tolstoy “Har bir maqolda men shu maqolni yaratgan xalq siymosini ko‘raman” degan edi. Maqollarning yana bir muhim jihatlaridan biri ulardagi ibratlilik. Maqollarda har doim ibratli fikr aytiladi. Lekin har qanday ibratli fikr maqol bo‘lavermaganidek, ibratli fikrlarning maqollarga aylanishi uchun bir qancha shartlar mavjudligini ta’kidlaydi.43 Darhaqiqat, o‘zbek va turk tillarida hayvon nomlari ishlatilgan ko‘plab maqollarni ko‘rishimiz mumkin. Maqollarning shakllanish manbalari nihoyatda rang-barang bo‘lib, ular tilda muhim ifodaviy vazifa bajaradi. Maqollarning yuzaga kelishi, birinchi navbatda, so‘zlovchining o‘z fikrini obrazli-ekspressiv ifodalash ehtiyoji bilan bog‘liq bo‘lsa, ikkinchidan, jamiyatdagi munosabatlar, hodisa va holatlarni sodda va oydinroq, aniq va ta’sirchanroq ifodalash maqsadida xalq jonzot va predmetlar obraziga murojaat qiladi. Jamiyatda insonlarning turmush tarziga, xulq-atvoriga, dunyoqarashiga xos bo‘lgan xatti-harakatlar maqollarda hayvonlar obrazi, turli xil kasb-kor, uy-ro‘zg‘or, diniy tushunchalar; vaqt va o‘simlik nomlari; o‘zbek xalqi turmushi voqeligi hamda tabiat hodisalari kabilar orqali gavdalantiriladi. Hayvon nomlari doirasida shakllangan o‘zbek xalq maqollari, odatda, hayvonlarning tabiati, fe’l-atvori, tashqi ko‘rinishi, harakati, tovushi, hayot kechirish tarzi, biologik xususiyati asosida yuzaga kelgan. Bu esa og‘zaki ijod mahsuli bo‘lmish maqollarning o‘sha xalq hayoti, turmush tarzi bilan chambarchas bog‘liq ekanligini yana bir karra isbotlaydi.44 Xususan, O‘zbekistonda turk tilini o‘rgatish jarayonida ikki tilning bir biriga bo‘lgan yaqinli tufayli bir qancha qulayliklar bo‘lsa, o‘ziga xos qilinchilik bilan ham yuzma-yuz kelish ham tabiiy holatdir. Chunki asli bir oilaga mansub bo‘lgan ikki qardosh tildagi o‘xshashliklar bilan birga uning farqli tomonlari ham bordir. O‘tmishdagi bir necha yuz yillik ayrilik va ijtimoiy yashash tarzidagi farqli shartlarning ta’siri ostida har ikki tilda ham bir -biriga bog‘liq bo‘lmagan holda yangi so‘zlar , so‘z birikmalari vujudga keldi. Bu farqliliklarni imkon darajasida kamaytirish hamda o‘zbek va turk tillarini o‘rganuvchilariga ma’lum darajada katta hissa qo‘shish maqsadida har ikki tildagi mavjud maqollar va iboralar o‘rganilib chiqilmoqda. Bundan asosiy maqsad minglab maqol va iboralar ichidan hayvon nomlari ishtirok etganlarini saralab olishdir. Ishga shu nuqtayi nazardan yondashgan holda maqollar lug‘ati yaratildi. Bu maqollarni o‘rganish uchun Ibrohim Yo‘ldoshevning “O‘zbek va turk maqollari, iboralari” kitobini manba sifatida tanladik. Biz ishonamizki, ushbu bitiruv malakaviy ishi o‘zbek va turk o‘rganuvchilari uchun muayyan qo‘llanma bo‘la oladi. Bu bitiruv malakaviy ishiga o‘zbek va turk tilida faol qo‘llanadigan hayvon nomlari ishtirok etgan maqollar kiritildi. Ushbu rejani yoritish uchun T. Mirzayev , B.Sarimsoqov, A.Musaqulovlarning “O‘zbek xalq maqollari” hamda SH.Rahmatullayevning “ O‘zbek tilining frazeologik lug‘ati” kitoblaridan unumli foydalanilgan. Maqollar – bu ajdodlarimizning uzoq sinovlari asosidagi hukmlarni umumiy qoida,dono fikr yoki maslahat sifatida shakllantiradigan , qoliplashgan shakllargan, ega bo‘lgan ommaviy qabul qilingan afozirmlar.45 Maqol – ajdodlarimizning hayotiy kechinmalari, falsafiy haqiqatlarini nasihat sifatida avloddan avlodga, asosan, o‘zgarmas hukmlar orqali yrtkazuvchi qoliplashgan va asosan obrazli so‘zlarning yig‘indisidir46 Yuqoridagi turk tilshunoslarining fikridan ko‘rinib turibdiki, o‘zbek xalq og‘zaki ijodi singari, turk xalqi og‘zaki ijodi ham asrlar davomida shakllanib keng taraqqiy etib borgan. Turkiy tillarda dastlabki maqollar namunalarini O‘rxun-Enasoy yodgorliklarida va Devonu lug‘atit asarlarida ko‘rishimiz mumkin. Aynan e’tiborli jihatlari shundaki, maqollarda hayvon nomlari ishlatilishi juda keng qo‘llanilgan. Buning sababi qadimda insoniyat yaratilibdiki, insonlar va hayvonlar yonma-yon yashab kelgan, hayvonlarning yaxshi va yomon hislatlarini insonlarga qiyoslash orqali maqollarni yaratilgan.
Turk maqollarida ham ko‘plab hayvon nomlari ishlatilgan maqollarni ko‘rishimiz mumkin. Ba’zi maqollarda o‘zbek tili bilan o‘xshash tomonlari borligini ko‘ramiz . Insonlarga qadimdan eng yaqin hayvonlardan biri it va bo‘ri hisoblangan. Ular ishtirokida turk maqollarida ba’zi misollarni ko‘rib chiqamiz. Köpeksiz köye kurt iner //Itsiz qishloqqa bo‘ri tushadi; Kurt kocayinca köpeğin maskarasi olur // Bo‘ri qariganda, itga masxara bo‘lar ; Kurd puslu havayı sever// Bo‘ri tumanli ob-havoni yaxshi ko‘radi ; Komşunun tavuğu komşuya kaz görünür // Qo‘shnining tovuqi qo‘shnining g‘oziga o‘xshaydi; Aslan yattiğı yerden belli olur // Sher uxlayotgan joyidan aniq bo‘ladi; Aslandan korkulur bağli bile olsa // Arslondan bog‘langan bo‘lsa ham qo‘rq; Yatan aslandan , gezen tilki yeğdir// Yotgan sherdan, yurgan tulki afzaldir; Yilanin başı küčükken ezilir // Ilonning boshi kichkina bo‘lsa eziladi; Yilana yumuşak diye el sunma // Ilonga yumshoq qo‘l bermeng; Ač tavuk kendini buğday ambarinda görürmüş// Och tovuq o‘zini omborda ko‘rar; Atlar nallanırken kurbağa ayağını uzatmaz// Ot chopayotganda , qurbaqalar oyoqlarini cho‘zmaydilar; Vakitsiz öten horozun başını keserler// Bevaqt qichqirayotgan xo‘rozning boshi kesib tashlanar, xo‘roz bevaqt qichqirmaydi singari variantlari o‘zbek tilida uchraydi. Ač at yol almaz, ač it av almaz// Och ot yetaklanmaydi, och it o‘lja olmaydi; At ölür, itlere bayram olur// Otning o‘limi itning bayrami bo‘lar , biz bu maqollani o‘zbek tilida ham ko‘rishimiz mumkin . At yiğidin yoldaşıdır// Ot yigitning yo‘ldoshidir , bu maqolni Yigitning hamrohi otdir shakllarida ko‘rishimiz mumkin. Turk o‘zbek tillarida ham hayvonlardan ot haqida maqollar ko‘p sababi insonning sadoqatli do‘stlaridan biri sifatida azaldan yonma-yon yashab kelgan jonzodlardan biridir. Quyidagi zoonimlar ishlatilgan o‘zbek maqollarini muqobil variati turk tillarida ham bir xil shaklda ishlatiladi . Ularni jadval ko‘rinishida yoritishga harakat qildim.
Yüklə 115,37 Kb. Dostları ilə paylaş:
|