|
O’zini kuzatish metodi, yoki introspektsiya ( lot.dan – ichkariga qarayman) – insonning o’zining shaxsiy psixik hodisalarini kuzatishi. Bu psixikani bilishning eng qadimiy va eng qulay vositasidir. Uning kashf etilishiga frantsiyalik faylasuf Rene Dekartning fikricha, ong – alohida tuzilgan, moddiy va tarqoq bo’lmagan substantsiya bo’lib, subyektning mulohaza yuritganida ichida qanday hodisalar ro’y berishi haqidagi to’g’ridan-to’g’ri va bevosita bilimlari to’g’risidagi dohiyona yorqin g’oyalari turtki bo’ldi. O’ziga va ongiga nazar tashlash introspektsiyaning mohiyatini tashkil etadi14.
O’zini kuzatish orqali ichki kechinmalar, sirli xayollar, xotiradan ko’tarilgan tasvirlar, jamiyat qarashlariga zid istaklar va irodaviy jarayonlar ochib beriladi. Bunda o’zini kuzatish bilan olimning o’zi ham, uning mijozi – sinaluvchi ham mashg’ul bo’lishi mumkin.
Sinaluvchilarga alohida ko’rish yoki eshitish ta’sirlovchilari, jismlar tasviri, so’zlar, jumlalar namoyish etiladi; ular qabul etilib, o’zaro solishtirilib, hosil bo’lgan tasavvurlar haqida ma’lumot berilishi kerak. Bunda sinaluvchilar o’z javoblarida tashqi obyektlarni tasvirlovchi atamalarni qo’llamay, bu obyektlar sababli yuzaga kelgan o’z his-tuyg’ulari va ularning sifatlari haqida so’z yuritishlari kerak.
Hozirgi zamon psixologiyasining yangi yo’nalishi – psixosintezning asoschisi – italiyalik shifokor-faylasuf Roberto Assadjioli fikricha, ongimizning bosh rejissyori oliy «Men» bo’lib, uning qo’l ostidagi aktyorlar esa – bu «Men»imizning ajralgan qismlari. Inson o’zining ichki olamini ko’zdan kechirishi, unga quloq tutishi bilan ikkilamchi, uchlamchi, to’rtlamchi va boshqa «Men»larning xushqad yoki unchalik bo’lmagan jo’rovozi mavjudligi ma’lum bo’ladi. Bilish va yangi nazariy istiqbollarni kashf etish metodi sifatida o’zini kuzatish asosiy o’rin egallaydi.
Dostları ilə paylaş: |
