(238 soz).
DOSTLAR SADOQATI
Bir qishloqda ikki oshna yashar ekanlar. Birining oti Husan, ikkinchisining oti Muhammad ekan. Kunlardan bir kuni Husan kasal bolib, ornidan tura olmaydigan bolib qolibdi. Yosh yigitning umri tugayotganiga hatto olimining ham ichi achishibdi va bunday debdi: Men ota-onangdan senga umr sorayman, yashashing kerak.
Olim yigitning otasini yoniga boribdi va unga murojaat etibdi: Ey ota, sevimli bolangni chindan ham yaxshi korsang, umringni ozginasini unga qarz bergin. Ota nima deyishni bilmay, biroz vaqt lol qolibdi. Olim esa: Oglingni yaxshi kormaysanmi?- deb sorabdi undan. Ota oglini juda yaxshi korishini, kerak bolsa jonini undan ayamasligini aytadi. Olim umrining yarmini emas, ozginasini bolsa ham bersa, uni ozi bilan olib ketmasligini aytadi.
Olim Husandan yana yaqin kishilardan kimlar borligini soraydi.
Muhammad degan dostim bor,-deb javob beribdi Husan. Olim Muhammadning yoniga borib, bor gapni aytib beribdi. Dostiga achingan Muhammad sira ikkilanmasdan: Umrimning ozginasini emas, dostim uchun barini olaqol, - debdi.
Bu taklif olimning ham konglini yumshatmabdi. Qanday bolmasin Husanni saqlab qolishga qaror qilibdi. Shu tufayli olim hayotning oldiga boribdi.
-Hayot, sen bilan biz ashaddiy yovuzmiz, lekin bir yigitning umri tufayli sening oldingga keldim, osha yigitga Muhammad degan dosti butun umrini berishga vada qildi. Marhamat qilgin, ularga koproq umr bergin. Men ham shunga roziman, - debdi Olim.
Bu taklifga hayot ham rozi bolibdi. Muhammadning dostiga sadoqati tufayli Husanga qoshimcha hayot baxsh etibdi. Shunday qilib, ikki dostning bir-biriga bolgan sadoqati va inoqligi olimni ham chekintiribdi.
Dostları ilə paylaş: |