Naxçivan dialekt və ŞİVƏLƏRİNİn lüĞƏTİ

YАLVАR-YАPIŞ  ЕLƏMƏX'  (əksər  şivələrdə)  – 
yаlvаrmаq.  –Nəqədə  yаlvаr-yаpış  еlədix'  оlmаdı,  bizi  sаyа 
sаlmаdılаr. 
YAMAŞ//QAÇAX//YALAX (Biçənək, Külüs, Şada) – 
dağların  döşündə  əkin üçün düzəldilmiş  yer.  –Yamaş  yerdə 
yaxcı məhsul olmaz. 
YАNBIZ  (Cəhri)  –  yаn,  yаnçаq.  –Bаşın  hаkkı 
yаnbızınа еlə bir dəyənəy ilişdirdim ki.  
YANÇI 
(Culfa, Şahbuz, Şərur) – köməkçi, xalça, palaz 
toxuyana köm
ək edən adam. –Minoş da bibimin yançısıdı. 
YANDAMI 
(Naxçıvan)  –  anbar kimi istifadə  edilən, 
artıq  əşyaların,  qış  azuqəsinin  yığıldığı  tikili.  –İsdiyirix'  əvin 
böyründ
ə bir yandamı tikəx', əlimiz-avcımız nəyimiz var yığax 
ora. 
YANIXLI 
(Vayxır)  –  acıqlı.  –Ay bala, biz elə  bı 
erm
ənilərin əlinnən illərdi yanıxlıyıx da. 
YANIMLI  (
əksər şivələrdə) – can yandıran, qayğıkeş. 
–
Yanımlı adama can qurbandı, vay odu beyvecinə irasd olasan. 
283 
 

---

YANQU 
(Naxçıvan, Oğlanqala) – 1. susuz; 2. nəyə isə 
tamarzı qalan. –Suyumu dəyişəndə yanqu oluram. 
YANNAMAX 
(Alışar)  –  yanına  getmək,  öz  işini  həll 
etm
ək üçün birinə  yaxınlaşmaq.  –Yetim Hüsen bəyaxdan 
yannıyıp kişini nəm nə deyir.