Naxçivan dialekt və ŞİVƏLƏRİNİn lüĞƏTİ

VƏRYАNА  VЕRMƏX'  (Mahmudkənd)  –  güdаzа 
vеrmək, sаtmаq. –Həmən dəyqə məni vəryаnа vеrdin. 
VƏZİRALI (Qahab) – gavalı növü.  
VƏZM  (Daylaqlı)  –  nəbz.  –Hersimnən vəzmim nə:m 
neç
ə vırıdı. 
VƏZNƏ  (Payız)  –  gеymənin  (çuхаnın)  döşündəki 
gözlərə tахılаn sümük və yа gümüş qаpаqlı tахtа çubuqlаr. 
VIRDIVIŞIL  (Ordubad)  –  səliqəsiz geyinən.  –Bir 
göyç
əx' gəlindi, əmə vırdıvışıldi. 
VIRDIVIZAN 
(Şərur)  –  qarışıqlıq.  –Xapdan bir 
vırdıvızan tüşdü ki, gəl görəsən. 
VIRQINNAMAX  (Teyvaz)  – 
oğurlamaq.  –Lapatqa:n 
birin vırqınnamışam, hələ Şəmi dimmir. 
VIRNIXMAX  I 
(Naxçıvan) –daim hərəkətdə olmaq. –
S
ə:rdən vırnıxıram, ama hələm bir iş görəmməmişəm. 
VIRNIXMAX  II  -  b
ir  şey  demək istəyib deyə 
bilm
əmək.  –Gö:rəm mökgəm  vırnıxırsan,  de  görüm  nə 
280 
 

---

diy
əssən. 
VIZQAN  (Ç
ərçiboğan)  –  kamança.  –Yoladaşım  ge:p 
şəhərdə vızqanın məx'dəbin oxuyup gəlip. 
VİDVİDƏ (Tumaslı) – bir yerdə dura bilməyən. –Uşağ 
el
ə bilginən belə vidvidədi, bir havır dayammır. 
VİRDİNİ  SALMAX  (Naxçıvan,  Ordubad)  –  meylin 
salmaq. –
İndi də Hünər virdini salıp papruza.