Naxçivan dialekt və ŞİVƏLƏRİNİn lüĞƏTİ

CƏMİCÜMLƏTANI (əksər şivələrdə)//CƏMİCÜMƏ 
(Bab
ək)  –  hamısı,  cəmi.  –Əlimizdə  cəmicümlətanı  beş-altı 
heyvan qalmışdı, onnarı da noxoşdux apardı. 
CƏMRƏ  (Şərur)  –  istilik.  –Bizdə  Novruzdan  əvvəl 
torpax  zad  oyanır  ha,  onda  deyillər ki, cəmrə,  yanı  isdilix' 
torpağa tüşdü.  
CƏNCƏL (əksər şivələrdə) – qarma-qarışıqlıq. –Özün 
ç
əkildin durdun qıraxda məni saldın cəncələ. 
CƏ:NƏ (Nursu) – cəmdək, heyvan ölüsü. –Gəldix' kin, 
boğup, cə:nərin düzüb bınnan-ona. 
CƏNG  (Nehrəm)  –  pas.  –Baxımsızdıxdan  pütün  cəng 
basmışdı dəmir yerrərini.  
CƏNGOLMA (Şahbuz) – arılarda olan xəstəlik. 
CƏRCİ  (Tivi)  –  damın  pərdilərinin üstünə  qalanan 
xırda ağaclar, çırpı. –Cərciləri atıp sora dəmirrərin vırırıx. 
CƏRİ (Aza) – igid, qoçaq, cəsarətli.  –Cox cəri üşəxdi 
heş nədən qorxusu-hürküsü yoxdi. 
54 
 

---