ÇE:İL//CİL (Şahbuz) - sucaq yer. –Bıralar çe:il
yerr
ərdi məhsulu yaxcı olur.
ÇELE (Boy
əhməd, Əlincə, Teyvaz) – pişik balası. –
Bizd
ə pişiyin balasına çele diyəllər, bəzi yerrərdə də mavrı
deyill
ər.
ÇELVARI
(Şahbuz) – dəyirmanda kömbə bişirmək
üçün balaca t
əndir.
ÇERTAYI//ÇER
(Naxçıvan) – çəpgöz. –Uşax
çertayıydı, neçə illərdi doxdurrardadılar.
ÇEŞ (Aza) – torpağın xışla yumşaldılmış hissəsi. –
Əkini həmməşə çeş torpağa əkəllər.
ÇEŞİD (Güney Qışlaq, Kükü) – içərisində balı
süzülmüş şan olan çərçivə. –Balını süzənnən sora olur çeşid.
ÇEŞMƏ (Ordubad) – evin
üstünə qoyulan tirlər
arasındakı məsafə.
ÇƏÇİX' (əksər şivələrdə) – qızıldan boğaza taxılan
zin
ət əşyası. –Nənəmin də varıydı çəçiyi, verdi xalama.
ÇƏFƏR//KƏFƏR (Çərçiboğan) – su süzmək üçün daş.
–
İndiki suları çəfər lazımdı ki, süzüp sohra içəsən.
ÇƏHLİM (Vənənd) - iz, ləpir. -Mаllаrın çəhlimin
tаpdım.
ÇƏHMƏ (Babək, Naxçıvan, Şərur) – düyünün
m
ərciməklə, bəzən də əriştə ilə birlikdə süzülməsi ilə
hazırlanan yemək. –Çəhməni qavırmaynan pişirəndə illap
daddı olur.
Bu söz ç
əkmə variantında Gəncə və İrəvan şivələrində
65
d
ə var (3, s.93).
ÇƏKƏCƏX' I (Şada) – təndirin ağzına qoyulan taxta
qapaq. –Ç
əkəcəyi çəx' təndirin ağzına, pişix'-zad tüşər içinə.
ÇƏKƏCƏX' II (əksər şivələrdə) – toyuğun döşündə
olan haça sümük.
Dostları ilə paylaş: