Çç
ÇAĞALAGÜL (Püsyan) – reyhan. –Bir kərdi də
çağalagül əx'mişəm.
ÇAĞLAMAX (Maxta) – pambığın alağını vurmaq. –
Çox işin qutarmışıx pambığın, çağlamax qalır.
ÇAHATI
(Şahbuz) – tezyetişən qoz növü. –Çahatı
hammısınnan tez yetişər.
ÇAXÇAX
(Oğlanqala) – bağda quşları qovmaq üçün
şıqqıltı salan, bir-birinə bağlanmış taxta parçaları, quşqovan.
ÇAXÇUR (C
əhri) – qadın şalvarı. –Çaxçur belə gen
şalvarıydı, arvatdar geyinirdi.
ÇAQQALA (
əksər şivələrdə) – kal ərik. -Əriyin kal
vaxdına diyərix' çaqqala, turş olur, əmə yeyilir o da.
Çaqqala sözü
eyni m
ənada Qarakilsə,
Zəngilan
şivələrində də var (1, s.88).
ÇAQQI (Bil
əv, Dırnıs) – çib bıçağı. –Çaqqıdan-zaddan
g
ətgə maşınnən bı qərpizi doğruyəx.
ÇALASƏR (Naxçıvan, Ordubad) – mətbəxdə su
saxlamaq üçün quyuya oxşar yer. –Çalasərin suyuni təzələ.
ÇALASI I (
əksər şivələrdə) – qatıq mayası. –Qaş
bibinn
ən çalası al gəti, qatıx çalıram.
ÇALASI
II (Şahbuz) – sözgəzdirən, aravuran adam. –
Ona bizim k
ətdə Çalası Aybəniz diyəllər.
ÇALAY (G
ənzə) – azacıq böyümüş yemiş. –Çalay
qırma ki, həyifdi, qoy qalsın yekəlsin.
62
ÇALDIRMAX (Culfa, K
əngərli, Şahbuz) – suvarma
zamanı sahəyə azacıq su buraxmaq. –Birimci dəhə su verəndə
əkinə çaldırmax lazımdı, çox su verməx' olmaz.
ÇALXAR (C
əhri) – nehrə. –Nənəm çalxarda eliyərdi
h
əmməşə yağı.
ÇALI (Bab
ək, Kəngərli) – kol. –Onnarın kəvşənnərin
pütün çalı basıp.
ÇALQAX
(Camaldın) – arıq. –Bir çalqax inəyi var,
isdiyir b
ətdiyə bizə.
ÇALQU//ÇALĞI (Nursu) – çubuqdan bağlanmış iri
süpürg
ə. –Çalqu həyət süpürgəsidi da, eşix'-bacanı süpürərix'. –
Durdum ki, qar h
əyəti basıp, bitəhərnən çalquynan
t
əmizdəmişəm.
Bu söz D
ərbənddə dəryaz mənasında qeydə alınmışdır
(3, s.88).
ÇAMAX
(Badamlı) – iri gözlü xəlbir. –Havlanın
umacın çamaxdan keçirdirix' əvvəlcə.
ÇAMIR (Nursu) –
bataqlıq. –Ora:n
dört-bir tərəfi
çamırdı, hardan keçəssən?
ÇAMLAMAX (Kotam) – ovsunlamax, sehrl
əmək,
cadu etm
ək. –Elə bilginən uşəği camliyiplər.
ÇANAX
(Şərur) – ölçü vahidi. –Taxılı-zadı çanaxnan
ölç
ərix'.
Ağdam, Gədəbəy, Gəncə, Xanlar, Şəki, Zəngilan
dialekt v
ə şivələrində də bu söz həmin mənada işlənir (3, s.89).
ÇAPACAX
(Şahbuz) – dəhrənin bir növü. –Çapacağı
63
q
əssaplar işdədəllər, cəmdəyi onnan şaqqalıyıllar.
ÇAPBA İSDƏKAN (Babək) – qalın, iri stəkan. –Mən
çıqqılı isdəkanda içəmmirəm, mə:mki gərəx' çapba isdəkan ola.
ÇAPIT
(Şərur) - əski, köhnə parça. –Çapıtdan zaddan
ver bıraları silim.
Dostları ilə paylaş: 
