Naxçivan dialekt və ŞİVƏLƏRİNİn lüĞƏTİ

DƏC II (Badamlı, Biçənək) – biçilməmiş zəmi.  
DƏC  III  (Şahbuz)  –  bir yerə  toplanmış  taxıla  nişan 
vurmaq üçün xüsusi 
əşya.  –Yığannan  sohra  dəcnən  işarə 
qoyurux kin, heş kim əl vurmasın.  
DƏFDƏNDARAX (Babək, Culfa, Naxçıvan) – dəsgah. 
–G
ənə nə dəfdəndarax aşdın ki, dur yığış. 
DƏHDİLİM 
(Bab
ək, 
Naxçıvan)//DƏHDÜLÜ 
(Şabhuz)  –  özünü  apara bilməyən,  ağıldanyüngül.  –Güya 
ağsaqqaldı, əmə dəhdilimin biridi.  
DƏHDİR  (Kırna)  -  оnаçılаn  tаpаnçа.  -Bеlində  bir 
dəhdiri də vаrdı. 
DƏHMƏRRƏMƏХ'  (Badamlı,  Şada)  -  аtı  hərəkətə 
kеçirmək  üçün  qırmаnclаmаq.  -Аtı  dəhmərrədim,  tеz  kəndə 
yеtişdim. 
DƏHNƏ  (Şahbuz)  –  çaydan  arxa  su  buraxılan  yer, 
m
ənbə. –Dəhnədən ötürürüx' bıralara suyu. 
DƏHNƏÇİLOV (Bənəniyar, Bist, Saltaq, Nəsirvaz) – 
yüy
ən. –Dəhnəçilov atın yüyənidi. 
81 
 

---

DƏJDƏMƏX'  (Babək,  Naxçıvan)  –  yığıb  bir  kənara 
qoymaq.  –
Əsgər kişi pulunu dəjdiyip yığıp altına, üsdündə də 
ilan yatıp ha, heş kim dəyəmməz. 
DƏLƏMƏ  (Ordubad,  Şahbuz,  Şərur)  –  yeni-yeni 
mayalanmağa başlayan pendir. –Hələ əmələ gəlmiyip ki pənir, 
d
ələmədi.