Necronomicon kara Dünyanın Kitabı H. G. Ginger alti
Yüklə 1,8 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
‘Kapıların Büyülü Sözleri’ ile devam edilir ve bir önceki bölüme,
göksel kapıların her birine uygun duaların edilmesine eşlik etme amacındadır. Bunu, ‘Ateş Tanrısının Çağrılması’ takip eder ve Grekçe ve Sümerce cümlelerin karışımdan oluşması ile diğerlerine benzer. Orijinal elyazmasının neresinde Sümerce bir cümle varsa onu, Deli Arap’ın da öyle istediğini umarak olduğu şekliyle, tercüme edilmemiş olarak muhafaza ettiğimizin belirtilmesi gerekir. Büyük olasılıkla, eski dildeki pek çok ruh çağırma sözcüğünün tam anlamlarını bilmese de, onu, özündeki gücü dolayısıyla korunması gereken ‘barbar’ bir dil olarak görmüştür. Gerçekte, bu kitabın basılmasıyla, Sümerce, majisy- enler arasında, Elizabeth İngiltere’sinde Dr. Dee tarafından keşfedilen garip, melek dili Enokça kadar popüler hale gelebilir. Orijinal elyazmasındaki ortak bir büyülü söz Grekçede şöyle görüle- cekti. (Grekçe için Romen harfleri kullanılarak): ‘O Kakos Theos ‘O Kakos Daimon ‘O Daimon PNEUMA TOU OURANOU THUMETHERE! PNEUMA TES GES THUMETHATE! (Ey Lanetli Tanrı, Ey Lanetli Demon, Ey Gökyüzünün Demon Ruhu, Hatırla! Dünyanın Ruhu, Hatırla!) Buna rağmen, Güneş ilahının ismi SHAMMASH, SAMAS veya SAMMAS olarak okunur ve NECRONOMICON metninde kelimeyi orijinali gibi okuyacaktık. Ateş Tanrısının çağrılışını, “Gözcünün Çağrılışı” takip eder. “Gözcü” kelimesi “melek” ile eşanlamlı olarak kullanılır ve bazen, egragori’den, yani meleklerden başka, ayrı bir ırk olarak kullanılır. Gözcüler ırkının, emirleri uygulamak dışında, gözledikleri şeyleri kor- umadıkları söylenir. Akılsız, ama çok etkili yaratıklardır. Belki de, 36/284 hantal ve yönetilmelerinin zor olması dışında, Lovecraft’ın shug- goth’ları ile uyuşmaktadırlar. Gözcüden sonra, bu çalışmaya -belli ki yazar elyazmasını derlediğinde elde bulunmayan- bir tercümesinin de eklendiği ünlü “Xilka Xilka Besa Besa” büyülü sözlerini orijinal şekliyle kapsayan, defetmelerin toplamı görünümündeki MAKLU metni gelir. Böylelikle, ilk kez bu bol söylentili defetme ayinleri bütün olarak ve İngilizce olarak elde edilebilir durumdadır. Bundan sonra gelen “Çağrı Kitabı”nın biraz açıklanmaya ihtiyacı vardır. Ayinlere eşlik edecek mühürler ve diyagramlarla birlikte çağırış ayininin formüllerini içeren, NECRONOMICON’daki grimoire’lardan biridir. Onu, Kaos’u alt eden, Tanrı MARDUK’un elli ayrı gücü olan “Elli İsmin Kitabı” izler. Bu ilginçtir, buradaki isimler, içinde Yaşlı Tanrıların, onun kötülüğü bozguna uğratışını takdir ederlerken MARDUK’a tevcih ettikleri unvanlar olan elli ismin yer aldığı Enuma Elish’ten geliyor görünmektedir. İsimlerin her biri için bir mühür ve pek çoğu için bir güç kelimesi verilmiştir. Sonra, kitabın nirengi noktası, MAGAN metni gelir. MAGAN ke- limesi, Sümer’in batısında bulunduğu söylenen, MAGAN’ın yurdu an- lamına geliyor olabilir. Bir zaman için, MAGAN -Güneş Batı’da ‘öldüğü’ için- “Ölüm Yeri” ile eşanlamlıydı. Bu yüzden, MAGAN’ın gerçekten de bu metinde ne anlama gelmesi gerektiği kargaşa yaratıcı niteliktedir, duruma göre “Ölüm Yeri” açıklaması çok geçerli görünüy- or. MAGAN metni, INANNA’nın Yeraltına İnişi ve pek çok şerh ile birlikte Sümer Yaratılış Efsanesi’nin tamamlanmamış ve serbest nazımlı bir versiyonundan başka bir şey değil. MARDUK’un TIAMAT’ı -Benchley’in JAWS romanında dostane polis þefinin büyük beyaz köpekbalığını, ağzının içine kötü bir rüzgar (oksijen tankı) üfleyerek ve onu infilak ettirmek için arkasından içine doğru bir ok (kurşun) göndererek öldürüşüne benzer şekilde- öldürüşünü 37/284 dinleriz. Elbette ki, geçen yılların en fazla gişe hasılatı yapan başarılı iki ya da üç filminin JAWS, THE EXORICST ve belki THE GODFATHER olması Sümer mitolojisinin özünün Yirminci Yüzyılın ikinci yarısında kendini çok gerçek bir yolla hissettirdiğinin bir göstergesi değil midir? Uzun ve şiirsel MAGAN metninden sonra, Lovecraft’ın R’lyeh Metni olabilecek, “Menfurluklar” alt başlığına sahip URILLIA metni gelir. Yılan’ın tapımı ve günah kutlamalarında rol alan kültlerin doğası ile daha spesifik olarak ilgilidir. Yine, okuyucu bunları kullanmamakla yükümlü kılınsa da, daha fazla çağırış sözü verilmiştir. Bu, herhangi bir dönemde yazılmış pek çok grimoire’da görülen ve belki de majisy- enlerin zihniyetinin çok azını ortaya koyan bir uyuşmazlıktır, çünkü işini bitirmekten başka bir şeyi, meleksi mi yoksa demonik güçlerle mi temas kurduğunu umursayamayan ilerlemiş bir magus için, kötü olan çok az şey vardır Ardından, URILLIA metnini takip eden ve elyazmasının en sonunu oluşturan Deli Arap’ın Tanıklığının İkinci Bölümü gelir. İnsanın ka- fasına takılan, gamlı bir okült kişiliktir. Gerçekten de deli miydi? Bu belki de insan kendisini, en az şeytansı olan kadar ilahi olanı, mutlu olan kadar üzgün olanı da kapsayan kozmik dansın ve spiralin bir parçası olarak kendisini anlamaya çalıştığı sürece devam edecek bir sorudur. Belki de Arap’ın ifşa edemediği, başka dünyalara ait bir sırdan haberi vardı. Belki de kapıyı, uçuruma giden kişisel kapıyı yanlışlıkla açmış ve bilinmeze doğru olan eşiğini geçmeye zorlanmıştı. Bunu hiçbir zaman öğrenemeyebiliriz. Ya da, öğrenmemiş olmayı dileyebiliriz. Editör New York, New York 12 Ekim 1975 38/284 |