“Rusiya yolayrıcında” kitabının əlyazmasını Artıq “Etthö-
fen” nəşriyyatıyla dil tapmış Verner Şendelə göndərəndən
sonra Erikanın ağlına səyahət düşdü:
“Bir ildən artıqdı evliyik, hey işləmişik, bal ayı da
keçirməmişik, bəlkə, səyahətə çıxaq?”
“Nə olar, pis fikir deyil, – əri dərhal razılaşdı. – Hara
getmək istərdin?”
“Məsələn, İtaliyaya, – Erika hər şeyi əvvəlcədən düşünüb-
müş, – ədəbi simaların çoxu Rapalloda dincəlir, məncə, çox
maraqlı olar...”
“Gedək, – Əsəd bəy dilləndi, – həm də ləngimədən, sonra
işiniz çox olacaq”.
Səyahətə avtomobillə çıxdılar. Erikayla tək olmaq, İtaliya-
nın gözəlliklərindən zövq almaq, Rapallonun bənzərsiz
mənzərələrinə doyunca tamaşa eləmək təsvirolunmaz duy-
ğuydu, həm də bu məşhur kurort şəhərində Əsəd bəyi tanı-
yır, ona heyranlıqla baxırdılar; dərhal yazdıqlarından parça-
ları öz səsində eşitmək də istədilər, hətta, qulaq asanlar ara-
sında Stefan Svayqı görəndə heyrətindən, az qala, dili tutul-
du: canlı klassik Əsəd bəyə qulaq asır!
420
Erika da “şərqli arvad”ı olduğunu sübuta yetirdi: ərinə ma-
raq göstərən qadınlara münasibəti yaxşıydı, belə məqamlardan
xoşu da gəlirdi. Yerli elitar ədəbi simalardan olan, Frankfurt
bankiri və Genuyadakı alman konsulunun arvadı, əlli yaşına
çatsa da, təravətini hələ də qoruyub saxlayan Pima Andrea –
Paulina Mariya Andrea “ərəb şeyxi”nə açıq-aşkar rəğbətini bil-
dirib dostlaşanda qısqanıb eləmədi, üstəlik, qadını özünə
yaxın saydı.
Amma bir neçə həftədən sonra Erika İsveçrəni və İspaniya-
nı görmək istədi...
Əsəd bəy səyahətdən zövq alırdı, amma bu zövqdə ancaq
özünün duyduğu yarımçıqlıq vardı: təzədən artıq ömrünün
mənasına çevrilən həyata qayıtmaq, yazmaq, təxəyyül
aləmində yaşamaq üçün darıxırdı...
***
Axır ki, Vyanaya qayıtdılar, hər şey, əvvəlki qayğılar
təzədən başladı: Abram Nussimbaum və Alisa Şulte hələ Ber-
lin çıxılmazlığından qurtara bilməmişdilər; Verner Şendel
“Rusiya yolayrıcında” kitabının mətbəə qoxusu verən
nüsxələrini, “Maye qızıl” adlanan yeni əlyazma qovluğu
göndərmişdi; lyövendallar Amerikaya getmək, daha doğru-
su, köçmək barədə fikirləşirdilər.
Bu da azmış kimi, yeni mənzildə qonşuları amerikalı yazı-
çı ər-arvad Binks və Cey Dretlerlər idilər. Həyat tərzləri,
xasiyyətləri, məşğuliyyətləri uyğun gəldiyindən az müddətdə
dostlaşdılar, demək olar, bir ailəyə çevrildilər. Vaxtlarının
çoxunu birgə keçirirdilər: Binks rəssam idi, tablolar çəkirdi,
Cey romanı üzərində əlləşir, Əsəd bəy də otaqda var-gəl
eləyə-eləyə yeni kitabını Erikaya diktə eləyirdi. Bu müddətdə
yarıçılpaq olurdular, kim necə istədi, elə geyinir, yalnız
işləməkdən bezib kafelərə üz tutanda əyinlərinə nəsə
keçirmək fikrinə düşürdülər.
421
O payız Əsəd bəyin narahatlıqlarından birinə son qoyul-
du: Abram Nussimbaum, nəhayət, oğluna qovuşdu. Amma
frau Şulte hələ orda – Berlindəydi, atasının dediyinə görə,
viza gözləyirdi, Avstriya hökuməti onun şəxsiyyətlə bağlı
araşdırmalar aparırdı.
“Fikirləşirəm ki, bundan sonra bizimkilərə orda yaşamaq
çətin olacaq, Leo, – Abram qayğılı halda deyirdi. – Bəlkə, elə
burda da”.
“Onda Amerikaya gedərik, – oğlu yarızarafat-yarıciddi de-
yirdi, – fikir eləmə, dünya böyükdü”.
...Elə bircə ay sonra doğrudan da Amerikaya yola düşdü.
Amma, təbii ki, atasını aparmadı, arvadı və qayınatasının
ailəsilə yollandı. Ata Valter Lyövendalla münasibətləri bir
qədər isinişmişdi, görünür, özlərini buna məcbur eləmək on-
lara çox da asan başa gəlmirdi.
“Vulkania” transatlantik paroxodunun göyərtəsinə ayaq
basanda 1933-cü ilin oktyabr ayı yenicə girmişdi. Berlində baş
verən hadisələrin doğurduğu həyəcansa burda hiss olunmur-
du: cürbəcür geyimli adamlar okeanın o tayına xoşbəxtlik ax-
tarmağa gedirdilər, lyövendallar da onların arasındaydılar.
Qəfildən o nagəhan şübhə beynində yenidən baş qaldırdı:
birdən Erika atasının təzyiqlərinə dözməyib Amerikada qal-
maq istədi? Yox, Əsəd bəy Amerikada qala bilməz, o Avropa
Dostları ilə paylaş: |