Nahid:(halsız yerə sərilir) Ölürəm də kişi kimi qadınlar üçün. Vuran əllərinə qurban. (onun önündə dayanır) Yenə vur! Vur! Vur dedim sənə!
Zərifə: (Təpiklə sinəsinə vurub yıxıdır onu) Dəli! Sən dəlisən.
Nahid: Bəsdir bu sözü dedin mənə. Mən dəli deyiləm. Dəlilərin həkimiyəm.
Zərifə: (ehtirasla onu qucaqlayır) Onda müalicə elə mən xəstəni. Mən sənin dəlinəm.
Nahid: Offffff! (ehtirasla) Oxxxayyy...!
Zərifə: (ayrılır ondan) Axı niyə heç vaxt arzulamadığım şeyi yaşayıram mən. Mən xoşbəxtlik, ailə, övlad arzulamışam həmişə. Amma gör nə qismət olub mənə - bədbəxtlik dolu bir sevgi.
Nahid:Elə bir sevgi ki, bu hamımızın içində yatar bir ilan kimi. Kim onun quyruğunu tapdalayarsa zəhərliyər onu.
Zərifə: Məni zəhərlədi. Sən mənim zəhərim oldun. İndi insan içinə çıxmağa üzüm yoxdur. Gör bir məni nə hala saldın? Bilirsən, səni sevdiyim qədər irgənirəm səndən!
Nahid: Bu belə də olmalıdır. Axı insan ömrü boyu bir nəfərlə qane olmaz. Sevsə belə hərdən könlünə yenilər düşər.
