gunohning oqibati va unga berilgan jazo vositasi sifatida talqin etiladi.
Masalaga bunday munosabat mehnatni hayotiy zarurat, kishining
jamiyatda munosib o‘ringa ega bo‘lishi uchun vosita sifatida emas, balki
uning zimmasiga yuklatilgan og‘ir yuk deb baholashga sabab bo‘ladi.
Shuning uchun cherkov mehnatni kishi hayotining asosi, mavjudligining
manbai ekanligini qayd etadi. Cherkov ta’limotiga ko‘ra,
insoniyat
birlamchi gunohdan oldin ham mehnat qilgan, lekin undan keyin
mehnatning mazmuni o‘zgargan. Mehnat odam uchun og‘ir yuk, iztirob
keltiruvchi sabablardan biriga aylangan. Odam birlamchi gunoh qilganidan
keyin moddiy borliqqa tabiiy hukmronlik huquqidan mahrum qilingan,
mehnat esa uning ilgarigi mavqeini tiklash vositasidir.
Inson o‘z mehnati bilan xudoning moddiy olamdagi yaratuvchilik
faoliyatini davom ettiradi. Mehnat orqali kishi nafaqat yaratilgan
dunyoning yangi manbalari
va qadriyatlarini kashf etadi, balki xudoga
yaqinlashadi. Mehnat kishining xalos bo‘lishiga ko‘maklashadi. Qisqacha
aytganda, mehnatning inson hayotidagi ahamiyatiga cherkovning yangicha
munosabati ishlab chiqilgan.
Katolitsizmda rasmiy doktrina bilan birga ijtimoiy-iqtisodiy va
ijtimoiy-siyosiy muammolarni hal etishning muqobil yo‘llarini taklif
qiladigan ko‘plab mazhablar mavjud. Ular dinning siyosat va siyosiy
hayotga betarafligini tanqid qilib, ijtimoiy taraqqiyotga
xizmat qiladigan
diniy mafkurani ishlab chiqishni taklif etadi. Zero, bunday qarashlar
tarafdorlari hozirgi davrda cherkovning mohiyati o‘zgarganligini,
o‘tmishda din kuch ishlatuvchi institut sifatida ekspluatator sinflar bilan
hamkorlik qilgan bo‘lsa, hozirgi davrda u kishilarni xalos qiluvchi
institutga aylanganligini qayd etadilar. Shu bois uning siyosiy mafkurasi
cherkovning mavjud ijtimoiy tuzumlardan mustaqilligini aks ettirishi
kerak.
Xulosa qilib aytganda, katolik cherkovi xristianlikning yetakchi
yo‘nalishlaridan biri sifatidagi ahamiyatini saqlab qoldi.
Uning tarkibidagi
rasmiy va muxolif yo‘nalishlar ijtimoiy hayotdagi turli manfaat va
ehtiyojlarni to‘liqroq ifodalashga yordam bermoqda.
Xristianlikda, katolik cherkovi bilan bir vaqtda pravoslaviye yo‘nalishi
vujudga kelgan. Pravoslaviye G‘arbiy Rim imperiyasidagidan keskin farq
qiladigan ijtimoiy-siyosiy va madaniy muhitda rivojlangan. Vizantiyada
markazlashgan davlat hokimiyatining kuchli boshqaruv tizimi G‘arbiy
Rim imperiyasi qulaganidan keyin yana uzoq vaqt davomida saqlanib
qolgan. Davlatga imperator rahbarlik qilgan. Imperator cheklanmagan
hokimiyatga ega bo‘lib, unga Konstantinopol cherkovi ham bo‘ysungan.
110
Cherkov davlat apparatining tarkibiy qismiga aylantirilgan va u imperiya
manfaatlariga xizmat qilgan.
Sharqiy Rim imperiyasi hududida qadimgi madaniy markazlarning
mavjudligi Konstantinopol cherkovidan mustaqil
cherkovlarning ajralib
chiqishiga shart-sharoit yaratgan. III–IV asrlarda Sharqiy Rim imperiyasi
hududida Konstantinopol cherkovidan tashqari, Aleksandriya (Misr),
Antioxiya (Suriya), Iyerusalim (Isroil) kabi mustaqil cherkovlar paydo
bo‘lgan va undagi bo‘linish jarayoni keyingi davrlarda ham davom etgan.
Sharqiy Rim (Vizantiya)da mustaqil cherkovlarning mavjudligi bu
yerda aslo diniy-siyosiy markaz yo‘qligini anglatmaydi. XI asrgacha
Vizantiya imperiyasi Sharqning eng qudratli davlatlaridan biri bo‘lgan.
Konstantinopol cherkovi imperiya hududidagi mustaqil cherkovlarni
vaqtinchalik bo‘ysundirib, xristianlikning markaziga da’vogarlik qilib,
Rim papasiga qarshi kurash olib borgan.
Sharqiy cherkov rasman grek-kafolik cherkovi deb atalgan.
«Cherkov» atamasiga «kafolik» so‘zining qo‘shib ishlatilishidan,
uning
o‘z e’tiqodini katolitsizm kabi jahon diniga aylantirishga intilganligini
ko‘rishimiz mumkin. Yuqorida qayd etilganidek, Sharqiy Rim
imperiyasidagi vaziyat tamoman boshqacha bo‘lgan. Islom davlatlarining
qattiq siquvi imperiyani siyosiy va iqtisodiy jihatdan zaiflashtirgan. Birin-
ketin unga bo‘ysundirilgan cherkovlar yana o‘z mustaqilligini tiklab olgan.
Hozirgi davrda 15 ta avtokefal (grekcha –
Dostları ilə paylaş: