149
qildi. Hamza o`z ijodiy faoliyati davomida o`zbek adabiy tilini jonli xalq so`zlashuv
tiliga yaqinlashtirishga intildi, uning ko`pchilikka tushunarli bo`lishini ta`minlash
uchun kurashdi. Lekin uning bu harakatini ayrim kimsalar
adabiyotdan xabarsizlik
deb bo`xton qildilar. Bunga qarshi Hamza «Qizil gup» to`plamiga yozgan so`z
boshida shunday deydi: «... adabiyot ilmidan butun deyarli xabarsiz kishi ekanmi?»
deyuvchi zotlarga qarshi biz, bu
adabiyotdan xabarsizlik emas, qora elimizning
tushunuvina o`ng`ay bo`lsin uchun bo`lsa kerak, deymiz... biz o`zbek
tiliga
yaqinlashtirmoqqa kirishdik».
SHoir 1916-1917 yillarda nashr qilingan «Oq gul», «Qizil gul», «YAshil
gul», «Pushti gul», «Safsar gul», «Sariq gul» to`plamlarida shunga amal qilgani holda,
xalq qo`shiqlari vazni va kuylarida ajoyib xalqchil she`r namunalarini yaratgan.
Suvlar ketar, tosh qolur,
Kulfat ketar, yosh qolur.
Bobolardan bir so`z bor,
O`sma ketar qosh qolur.
YOki;
Yigit degan er bo`lur,
Mehnat ko`rsa sher bo`lur
singari sodda va ixcham misralar xalq maqollari ta`sirida yozilgan.
SHoirning til va uslub sohasidagi novatorligi shundan iboratki, u o`sha
davrda o`zbek xalqi orasida qo`llana boshlagan «ishchi», «mehnatchi», «xizmatchi»,
ishchi-dehqon», «yangi turmush», «kontrlik» va boshqa ko`pgina yangi so`z, so`z
shakllari va iboralarni she`riyatga olib kirdi va ulardan keng foydalandi. SHuningdek,
o`zbek tili lug`atida bor so`zlarning ayrimlarini yangi ma`noda ishlatdi, xalq iboralari,
maqollar, hikmatli so`zlardan ijodiy foydalangani holda, ulardan zamon ruhini ifodaladi
va nihoyat, o`zi ham yangi so`zlar yaratdi.
Hamza adabiyotining asosiy vositasi bo`lgan til soddaligiga ahamiyat berib,
150
o`zining barcha janrlarda yaratgan asarlarida
bunga amal qildi va katta
muvaffaqiyatlarga erishdi.
SHoir she`riyatining leksikasida asosan o`zbekcha (turkcha) so`zlar,
tojikcha, arabcha, tatarcha, o`g`uz tillari (shevalari)ga xos
unsurlar va dialektizmlar
ishlatilganini ko`ramiz. Lekin tojikcha, arabcha so`z va so`z
shakllari Hamza
she`rlarida zamondosh shoirlarga qaraganda ozroq ishlatilgan. Buning sababi,
Hamzaning o`z ta`biri bilan aytganda, asarlari tilini o`zbek avom tiliga yaqinlashtirish,
soddalashtirishga intilishdir.
Uning asarlarida ba`zan arabcha va tojikcha so`zlarni o`zbekcha (turkiy)
so`z va qo`shimchalar bilan almashtirib ishlatish hollarini ko`ramiz:
hamroh o`rnida
yo`ldosh, beozor o`rnida
oeorsiz, josus o`rnida
yashurun, zo`r o`rnida
kuch kabi.
Tatar va o`g`uz tillari (shevalari)ga xos so`z va so`z
shakllari shoirning
yangi shakl, vaznda she`rlar yaratish yo`lida an`analarga boy tatar va ozarbayjon
adabiyoti bilan tanishi, o`rganishi hamda ularga ergashishi jarayonida paydo bo`lgan.
Masalan,
o`g`uzcha: yolon-yolg`on, sevdigi-sevgilisi, o`lursa-o`ldi, o`lib, kuymisham,
afandilarimiza, nokasa-nokasga, ban-men, istamish, kelmish, suzmoqa-suzmokqa,
qolmoqa-qolmoqqa, bilmam-bilmayman; tatarcha:
o qirin (akirin)-sekin, shulay, ulay,
bulay, ani, qil-kel, tug`an, qart; turam, ko`ram, qo`rqdm, sanami, suya ko`r, bilalar,
yozarg`a, zo`r (zo`r kitob) va boshqalar uchraydi.
Uning asarlarida anchagina ruscha so`zlar va butil orqali o`zlashgan
ruscha-baynalmilal so`zlar uchraydi. Bu so`zlarning ko`pchiligi
rus tilidagi shaklida,
ayrimlari fonetik jihatdan o`zgargan holda ishlatilgan:
stantsiya, poezd, vagon, belat,
Dostları ilə paylaş: