2. Dividendlar siyosati turlari
Dividendlar
siyosatini
tanlashda
asosiy
vazifalardan
biri
uning
optimallashtirilishi bo‗lib, u aksiyadorlarning umumiy boyligining o‗sishi va
investitsiyalarni yetarli darajada moliyalash imkonini beradi. Bu esa, joriy iste‘mol va
kompaniyaning rivojlanishi bilan ulush bahosini maksimal darajaga ko‗tarish
o‗rtasidagi nisbatni topishni talab qiladi.
Ta‘sir etuvchi omillarning ko‗pligi va ularning nisbiy ahamiyatining doimiy
o‗zgarishi tufayli dividend siyosatini shakllantirish uchun umumiy modelni ishlab
chiqish va qo‗llash mumkin emas. Shu sababli amalda korporativ boshqaruv birinchi
navbatda uning moliyaviy ehtiyojlarini va likvidlilikni saqlash muammolarini hal
qilish qobiliyatini baholaydi. Bu erda asosiy narsa kelajakdagi pul oqimlarining
ehtimol taqsimoti sababli barqaror dividendlarni saqlash qobiliyatidir. Ikkinchi mezon
- likvidlik nuqtai nazaridan - dividendlarni to‗lash miqdorini belgilashda, ayniqsa,
ular ko‗payishi bilan, uning zaxirasini kamaytirish xavfini hisobga olish kerak.
Amaliyotda bir qancha dividend siyosati variantlarini ishlab chiqilgan.
1. Qolgan mablag‗ investitsiya resurslari yaratilganidan keyin dividendlarni
to‗lash jamg‗armasi shakllantirilishini anglatadi. Agar loyihani amalga oshirish
rejalashtirilgan rentabellik belgilangan me‘yordan oshsa, daromadning katta qismi
odatda investitsiya qilinadi. Bu kapitalning yuksak darajada o‗sishini ta‘minlaydi va
kelajakda egalarining daromadlarini oshirish uchun asos yaratadi. Qaytariladigan
daromad darajasi investitsiyalar tomonidan qanchalik yuqori bo‗lsa, investorlar uchun
naqd pul tushumlari kamroq jalb qilinadi va ularning qimmatli qog‗ozlarining bozor
qiymatining o‗sishi foydasiga moyil bo‗ladi. Ushbu dividendlar siyosati ko‗pincha
investitsion faolligi tufayli korporatsiya hayot aylanish jarayonining dastlabki
bosqichlarida qo‗llaniladi.
2. Ro‗yxatga olingan to‗lovlar siyosati, indeksda yuqori inflyatsiya darajasiga
mos keladigan aksiyalarning bozor bahosidagi o‗zgarishlardan qat‘iy nazar, uzoq
vaqt davomida barqaror dividendlarni uzoq vaqt davomida sarflashga qaratilgan. Bu
muayyan darajada aksiyadorlar kelajagiga ishonch ruhiy ishonish hissi yaratishga,
shuningdek fond bozorida aksiya bahosini barqarorlashtirishga imkon beradi. Bunday
108
siyosat, aslida, konservativ bo‗lib, firmaning moliyaviy quvvatini va istalgan
sarmoyaviy o‗sish darajasini saqlab qolish imkonini beradi.
3. Uchinchi darajali dividendlar bo‗yicha dividendlarni muayyan muddatlarda
mukofotlash siyosati ratsionallikka asoslangan. Bu sizga qulay sharoitlar va yuqori
daromadlar davrida faqatgina vaqti-vaqti bilan to‗lovlar hajmini sezilarli darajada
oshirish imkonini beradi. Bunday siyosat murosaga keladi va uzoq muddatli
dividendlar to‗lanmasa, korporatsiya investitsion jozibadorligining pasayishiga olib
keladi.
Barqaror dividendlar siyosati daromadga nisbatan (yoki uning sarflanishi va
kapitalizatsiya qilinadigan qismlarga bo‗ladigan standart) doimiy to‗lov me‘yorlarini
(dividend daromadi) belgilashni nazarda tutadi. Bu oddiy va aniq kompaniyaning
moliyaviy holati bilan bog‗liq. Biroq, ma‘lum davrlarda daromad keskin o‗zgarib
turishi mumkin va u bilan korporatsiya bozor narxini maksimal darajada to‗sishiga
to‗sqinlik qiladigan aksiya bahosi.
Dividendlar siyosatining barqarorligi kompaniyaning ishonchliligi va moliyaviy
barqarorligining eng yaxshi harakteristikasidir, lekin kafolatli daromadga ega bo‗lgan
yirik firmalar faqat unga ega bo‗lishi mumkin. Agar ularning miqdori yildan yilga
o‗zgarib tursa, bunday siyosat bankrotlik xavfi tug‗diradi va hatto yuqori dividend
to‗lovi bilan ham xavf tug‗diradigan investorlarni jalb qilmaydi.
Dividendlar siyosatining barqarorligini qo‗llab-quvvatlaydigan argument
mijozlar ta‘siri (ushbu kompaniyaning aksiyalariga qiziqish bildiradigan va daromad
va dividendlar siyosatiga rozi bo‗lgan investorlar jami). Ratsional mijozlar
barqarorlik, prognozlik va favqulodda daromadlarni afzal ko‗rmaydilar va
dividendlar siyosatidagi o‗zgarishlar ularning farovonligiga olib kelishi mumkin.
Shuning uchun G‗arbdagi ko‗plab firmalar, ayniqsa, ijobiy signal ta‘sirini keltirib
chiqarganligi sababli, noqulay moliyaviy davrlarda ham dividendlarni to‗lashni afzal
ko‗rishadi.
5. Har doim o‗sib borayotgan dividendlar siyosati ularning oldingi davr
darajasiga barqaror foizini oshirishni nazarda tutadi. Ushbu siyosatning afzalligi
shirkatning yuqori bozor baholari narxini shakllantirish va potensial investorlarning
109
ijobiy imidjini shakllantirishdir. Shu bilan birga, bunday siyosat yetarlicha
moslashuvchan emas va dividendlarni to‗lash jamg‗armasi daromad miqdoridan
tezroq o‗sishi, investitsion faoliyatning salbiy oqibatlari, moliyaviy barqarorlik va
uzoq muddatda bankrotlik oqibatida yuzaga kelishi mumkin. Shuning uchun,
faqatgina gullab-yashnayotgan kompaniyalar bunday siyosatga amal qilishlari
mumkin.
Dividendlar darajasini belgilashda korporatsiya rahbariyatining quyidagi
shartlarni hisobga olish kerak:
• Yuqori dividend to‗lovlari bo‗lgan korporatsiyalar bozor tomonidan ko‗proq
baholanadi Aksariyat aksiyadorlar bugungi kunda naqd pul to‗lovlari (kelajakda
aksiyalarning bozor bahosidagi o‗sishdan ko‗ra) yaxshiroq ekanligiga ishonishadi,
biroq bu siyosat o‗z kapitaliga xizmat ko‗rsatish xarajatlarini oshiradi;
• past dividendlar to‗lovi yangi investitsiyalarni jalb qilish uchun qo‗shimcha
xarajatlarning oldini olishga yordam beradi, investorlar soliq majburiyatlarini
kamaytiradi, chunki rivojlangan mamlakatlarda kapitalning daromad solig‗i odatda
dividendlar solig‗idan ancha past bo‗ladi va natijada bu korxonaning bozor
qiymatining oshishiga olib keladi.
Dividendlar siyosatini shakllantirishda muhim qadam - bu dividendlarni to‗lash
shakllarini tanlashdir. Ushbu shakllarning asosiylari:
1) chegirmalar, to‗lovlar buyurtmasi yoki pochta orqali buyurtma berish orqali
naqd to‗lovlarni, yoki korporatsiya yoki bank tomonidan amalga oshiriladi. Bu eng
oddiy va eng keng tarqalgan to‗lov shakli;
2) aksiyalarni to‗lash. Yangi chiqarilgan aksiyadorlar aksiyadorlariga dividend
to‗lovlari miqdori bo‗yicha mablag‗larni sarflashni o‗ylaydiganlar uchun qiziqish
uyg‗unligini ta‘minlaydi; joriy daromadni afzal ko‗rganlar bozorda aksiyalarni
sotishlari mumkin. Aksiyalar bo‗yicha dividendlarni to‗lash, masalan, kompaniya pul
mablag‗lari bilan bog‗liq muammolarga duch kelganda, uning moliyaviy holati
barqaror emas yoki juda tez rivojlanadi va investitsiyalar uchun yetarli mablag‗ yo‗q;
110
3) avtomatik qayta investitsiyalash. Ushbu to‗lov shakli aksiyadorlarga
dividendlarni naqd pul olish yoki ularni qo‗shimcha aksiyalarda qayta sotib olish
imkoniyatini beradi (bu holda, tegishli bitim to‗ziladi).
Dividendlar faqat foydali investitsiya takliflari mavjudligi bilan aniqlangan
passiv balans sifatida ko‗rib chiqilayotganda, investor uchun ularning to‗lovi va
taqsimlanmagan daromadlarni to‗plash o‗rtasida farq yo‗qligi tushuniladi. Agar
investitsiya loyihalari talab darajasidan yuqori daromad keltiradigan bo‗lsa,
investorlar saqlash variantini afzal ko‗rishi mumkin. Agar investitsiyalarning
kutilayotgan daromadi talabga teng bo‗lsa, u holda investorning nuqtai nazari
bo‗yicha variantlardan hech biri afzalliklarga ega emas. Aks holda, ular dividend
to‗lovlarini afzal ko‗radi;
4) xorijiy bozorda o‗z aksiyalarini sotib olish (barcha mamlakatlarda ishtirok
etishlari mumkin emas) dividendlarni to‗lash uchun muqobil hisoblanadi, ularning
qayta investitsiyalash shakllaridan biri hisoblanadi. Agar korporatsiya aksiyalarning
bir qismini aksiyadorlarning roziligi bilan dividendlar jamg‗armasiga sotib olsa,
ularning soni bozorda kamayadi. Qolgan aksiyalar bo‗yicha dividendlar
to‗lanmaganligi sababli ularning har birining foydasiga bo‗lgan daromadning miqdori
va miqdori, shuningdek kelgusi davrda dividend to‗lovlari nisbati avtomatik ravishda
oshadi. Shu bilan birga, yangi aksiya bahosi korporatsiya, uning mavjud va potensial
aksionerlari uchun optimal bo‗lishi uchun sotib olish miqdorini to‗g‗ri aniqlash kerak.
Agar korporatsiyalar o‗z vazifalarini hal qilish uchun qo‗shimcha mablag‗ga muhtoj
bo‗lsa, ushbu aksiyalarni qayta sotish mumkin.
Aksiyadorlik jamiyatining daromadlarini taqsimlash mexanizmi tanlangan
dividend siyosatiga muvofiq quyidagilarni amalga oshiradi: Birinchi bosqichda
korporatsiya nizomida nazarda tutilgan zaxira va boshqa maxsus maqsadli
jamg‗armalarga majburiy ajratmalar aniq foyda miqdoridan («tozalovchi» sof foydani
dividend siyosatining tegishli turi qo‗llanilayotgan dividendlar koridori deb ataladi) ;•
Ikkinchi bosqichda qolgan sof foyda kapitalizatsiya qilinadigan va iste‘mol
qilinadigan qismlarga taqsimlanadi. Agar korporatsiya qoldiq dividendlar siyosatiga
rioya qiladigan bo‗lsa, ustuvorlik rivojlanish jamg‗armasini tashkil etishdan iborat;•
111
uchinchi bosqichda foydaning hisobidan shakllanadigan jamg‗arma dividendlarni
to‗lash jamg‗armasiga va xodimlar uchun qo‗shimcha moddiy rag‗batlantirishga
qaratilgan korporativ xodimlarni iste‘mol qilish fondiga taqsimlanadi va ijtimoiy
ehtiyojlarini qondiradi. Bunday taqsimlanishning asosini dividendlar siyosati va
kollektiv bitim asosida aksiyadorlik jamiyatining majburiyatlari tanlab olinadi.
Dividendlar siyosati - bu o‗z kapitalining umumiy hajmiga hissa ulushiga
muvofiq egasiga to‗langan daromadning ulushini shakllantirish mexanizmi.
Qimmatli kapitallashuvning kompaniyaning qiymatining o‗sishiga qanday ta‘sir
ko‗rsatishi to‗g‗risida konsensus yo‗q. Kompaniyaning qiymatini baholash uchun
dividend siyosatining ahamiyati haqida ikkita nazariy yondashuv mavjud:
ahamiyatsizlik nazariyasi va ahamiyatlilik nazariyasi. Dividendlar kompaniyaning
qiymatini aniqlashda rol o‗ynamaydi, ikkinchisi - dividendlar kompaniya qiymatini
baholashda katta ahamiyatga ega.
Shunday qilib, dividend siyosatini shakllantirishning uchta yondashuvi mavjud:
1. Konservativ - daromad birinchi navbatda korxonani rivojlantirishga,
shuningdek, dividendlar - mumkin bo‗lgan hollarda.
2. Tajovuzkor - daromad asosan investitsion jozibadorlikni saqlash uchun
dividendlarni to‗lash uchun ishlatiladi, yuqori aksiya bahosi va korxonani
rivojlantirish uchun - qoldiq tamoyil bo‗yicha
3. Murosasiz (o‗rtacha) - agressiv va konservativ yondashuvlar.
Muhimi yo‗qligi nazariyasi mohiyati shundaki, kompaniyaning qiymati faqat
foyda olish qobiliyati bilan belgilanadi. Aksiyadorlar uchun dividendlarni olish va
foydani qayta investitsiyalash natijasida yuzaga keladigan aksiyalar qiymatining
ortishi o‗rtasida farq yo‗q. Muhimi yo‗qligi nazariyasi doirasida Miller va Modigliani
nazariyasi farqlanadi, uning tarafdorlari dividendlar siyosatidagi maqbul strategiya
daromadni samarali qayta investitsiyalash uchun barcha imkoniyatlar tahlil
qilinganidan keyin dividendlar olinadigan deb hisoblaydilar. Agar barcha foydani
qayta investitsiyalash maqsadga muvofiq bo‗lsa, dividendlar to‗lanmasligi kerak,
agar investitsion loyihalar bo‗lmasa, dividendlar to‗lash uchun to‗liq ajratiladi. Shu
bilan birga, dividendlar siyosatining ustav kapitalining narxiga ma‘lum ta‘siri hali
112
ham e‘tirof etilgan bo‗lsa-da, bu dividendlarning miqdori va uning o‗sishi
to‗g‗risidagi ma‘lumotni aks ettiradi, bu bozorni aksiyalar narxini oshirishga olib
keladi.
Muhim nazariya tarafdorlari (xususan, Gordon va Linter) dividend siyosati
kompaniyaning qiymatiga ta‘sir qiladi deb hisoblashadi. Dividendlar ko‗rinishida
to‗lanadigan har bir daromad bo‗linmasi xavf-xatarlardan ozod bo‗lib, kelajakda
olinadigan daromadlarga nisbatan ko‗proq xarajat qiladi. Shuning uchun daromadni
kapitallashtirish uchun dividendlarni to‗lashni ko‗paytirish afzalroqdir. Bundan
tashqari, joriy dividend to‗lovlari investorlar uchun noaniqlik darajasini pasaytiradi.
Aksincha, dividendlar to‗lanmasa, noaniqlik oshadi. Muhim nazariya eng keng
tarqalgan.
Kompaniyaning dividendlar siyosatini shakllantirishning uchta yondashuvi
mavjud:
Konservativ yondashuv sanoatni rivojlantirish ehtiyojlarini qondirishga imkon
beradigan va ustunlik qiymatini oshirishga va shu tariqa aksiyalarning bozor
qiymatini oshirishga imkon beradigan darajada dividendlarni to‗lashni nazarda tutadi.
Bu siyosatning quyidagi turlarini o‗z ichiga oladi:
1. Qolgan dividendlarni to‗lash siyosati
2. Barqaror dividendlarni to‗lash siyosati
Oddiy yondashuv shundaki, kompaniya shirkatning dividend to‗lovlariga muhtoj
bo‗lgan aksiyadorlar manfaatlari muvozanatini saqlab qolishga harakat qilmoqda va
ularning o‗sish ehtiyojlari quyidagilardan iborat:
1. Dividendlarning minimal barqaror miqdori ma‘lum muddatlarda mukofot
bilan agressiv yondashuv maksimal dividendlar miqdorini hisoblashni o‗z ichiga
oladi.
2. Barqaror dividendlar siyosati;
3. Dividendlar miqdorini doimiy ravishda oshirish siyosati;
Dividendlar siyosatining turlari:
1. Qolgan dividendlarni to‗lash siyosati dividendlarni to‗lash jamg‗armasi
korxonaning investitsiya imkoniyatlarini to‗liq amalga oshirilishini ta‘minlaydigan
113
o‗z moliyaviy resurslarini shakllantirish zarurati paydo bo‗lgandan keyin hosil
bo‗ladigan daromadlar hisobidan qoplanishini nazarda tutadi. Agar mavjud
investitsion loyihalar uchun ichki daromad darajasi (masalan, boshqa tanlangan
kriter, masalan, moliyaviy rentabellik koeffitsienti) dan yuqori bo‗lsa, daromadning
katta qismi kapitalning yuqori o‗sish sur‘atini ta‘minlaydigan bunday loyihalarni
amalga oshirishga yo‗naltirilishi kerak (kelajakda olinadigan daromad) egalari.
Ushbu turdagi siyosatning afzalligi korxonaning yuqori o‗sish sur‘atlarini ta‘minlash,
uning moliyaviy barqarorligini oshirishdan iborat. Ushbu siyosatning nochorligi,
dividendlarni to‗lash hajmining beqarorligi, kelgusi davrda ularning hajmini to‗liq
o‗rganilishi va yuqori investitsiya imkoniyati davrida to‗lovlarni rad qilishdir. Bu esa,
aksiyalarning bozor narxining shakllanishiga salbiy ta‘sir ko‗rsatmoqda. Bunday
dividendlar siyosati, odatda, investitsion faoliyatning yuqori darajasi bilan bog‗liq
bo‗lgan korxonaning hayot aylanish jarayonining dastlabki bosqichlarida qo‗llaniladi.
2. Dividendlar to‗lovlarining barqaror miqdori siyosati uzoq vaqt davomida
o‗zgarmas miqdorda (inflyatsiyaning yuqori sur‘atlariga ega bo‗lgan holda, dividend
to‗lovlari miqdori inflyatsiya indeksi bilan belgilanadi) o‗zgarmaganligini to‗laydi.
Ushbu siyosatning afzalligi uning ishonchliligi bo‗lib, u aksariyat holatlardan qat‘iy
nazar, aksiyadorlar o‗rtasida mavjud bo‗lgan o‗zgaruvchan miqdordagi daromadlar
hajmida ishonch hissi tug‗diradi, fond bozoridagi aksiyalar bahosining barqarorligini
belgilaydi. Ushbu siyosatning nochorligi uning korxonaning moliyaviy natijalari
bilan zaif munosabatlardir va shuning uchun noqulay sharoitlar va past daromadlar
davrida investitsion faoliyat nolga kamaytirilishi mumkin. Ushbu salbiy oqibatlarni
bartaraf etish uchun odatdagidek dividendlarni to‗lash odatda nisbatan past darajada
belgilanadi, bu kabi dividendlar siyosatini konservativ sifatida ko‗rsatadi va kapital
o‗sishining yetarli emasligi sababli korxona moliyaviy barqarorligining pasayishi
xavfini kamaytiradi.
3. Dividendlarning minimal barqaror miqdori ma‘lum davrlarda (yoki
"qo‗shimcha dividendlar" siyosati) qo‗shimcha ravishda siyosati juda keng tarqalgan
fikrdir. Uning ustunligi, kompaniyaning moliyaviy natijalari bilan yuqori darajada
bog‗liqligi ta‘minlangan minimal miqdordagi dividendlarni kafolatli to‗lashdir, bu
114
esa investitsiya faoliyatining darajasini kamaytirmasdan qulay iqtisodiy sharoitlarda
dividendlar miqdorini oshirish imkonini beradi. Bunday dividendlar siyosati
daromadlarni shakllantirish darajasida beqaror bo‗lgan korxonalarga katta ta‘sir
ko‗rsatadi. Ushbu siyosatning asosiy kamchiliklari shundan iboratki, eng kam
dividendlarni uzoq muddatga to‗lash bilan kompaniyaning aksiyalarining investitsion
jozibadorligi kamayadi va ularning bozor qiymati mos ravishda tushadi.
4. Dividendlarning barqaror darajasidagi siyosati dividend to‗lovlarining uzoq
muddatli normativ-huquqiy nisbati foydaning miqdoriga (yoki daromadning iste‘mol
qilinadigan va kapitalizatsiyalangan qismga nisbati) solishini nazarda tutadi. Ushbu
siyosatning afzalligi uning shakllanishining soddaligi va hosil bo‗lgan foyda hajmi
bilan yaqin munosabatlardir. Shu bilan birga, uning asosiy kamchiliklari - bu hosil
bo‗lgan foydaning beqarorligi bilan belgilanadigan, aksiyalar bo‗yicha dividend
to‗lovlari hajmining beqarorligi. Ushbu beqarorlik alohida davrlardagi aksiyalarning
bozor qiymatida keskin pasayishiga olib keladi, bu esa bunday siyosatni amalga
oshirish jarayonida korxonaning bozor qiymatini maksimal darajada qisqartirishga
to‗sqinlik qiladi (bu korxonaning iqtisodiy faoliyatiga yuqori darajada xavf
tug‗diradi). Hatto yuqori darajadagi dividend to‗lovlari bilan ham, bunday siyosat,
odatda, xavf tug‗diradigan investorlarni (aksiyadorlarni) jalb qilmaydi. Bu turdagi
dividendlar siyosatini amalga oshirish uchun barqaror daromadli yetuk kompaniyalar
faqatgina o‗zlari uchun imkon yaratadi; agar qor marjlari vaqt o‗tishi bilan sezilarli
darajada farq qilsa, bu siyosat bankrotlikning yuqori xavfini keltirib chiqaradi.
5. Dividendlar miqdorini muntazam ravishda oshirish siyosati ("shirkatning
yillik dividendini hech qachon kamaytirmaslik" shiori ostida amalga oshiriladi)
aksiyalar bo‗yicha dividend to‗lovlarini barqaror o‗sishini ta‘minlaydi. Bunday
siyosatni amalga oshirishda dividendlar ko‗payishi, qoida tariqasida, oldingi davrda
qat‘iy belgilangan o‗sish foizlarida (Gordon Model ushbu kompaniyalarning
aksiyalarining bozor qiymatini belgilovchi ushbu prinsipga asoslanadi) amalga
oshiriladi. Ushbu siyosatning ustunligi kompaniyaning aksiyalarining yuqori bozor
qiymatini ta‘minlash va qo‗shimcha masalalar bilan potensial investorlar o‗rtasida
ijobiy imidjini shakllantirishdan iborat. Ushbu siyosatning nochorligi, uni amalga
115
oshirishda moslashuvchanlikning yo‗qligi va moliyaviy ziddiyatlarning doimiy
o‗sishi - agar dividendlarni to‗lash jamg‗armasi daromad miqdoridan tezroq o‗sib
ketsa, dividendlarni to‗lash nisbati o‗sish sur‘ati oshgan bo‗lsa, unda korxona
investitsion faolligi pasayadi va moliyaviy barqarorlik omillari (boshqa narsalar
teng). Shuning uchun bunday dividendlar siyosatini amalga oshirish, faqatgina
chinakam o‗sib borayotgan aksionerlik kompaniyasiga ega bo‗lishi mumkin - agar bu
siyosat kompaniyaning daromadlari doimiy o‗sishi bilan qo‗llab-quvvatlanmasa,
unda u bankrotlik uchun to‗g‗ri yo‗lni anglatadi.
Dostları ilə paylaş: |