iqtisodiy qudratini barqarorlashtirish uchun kishilarda vatanparvarlik
his-tuyg’usini uyg’otish zarurligini yaxshi tushun-gan.
Navoiyning dastlabki ijtimoiy-iqtisodiy fikrlari shakllangan asari
«Hiloliya»
hisoblanadi. U
shaxsning tarixdagi o’rniga
katta e’tibor
berib, mamlakatning iqtisodiy ahvoli mamlakat xukmdorining aql-idroki
va qobiliyatiga bog’liqligini aytadi. “Agar mamlakat hukmdori fanlarni,
ayniqsa iqtisodiyot, tarix, falsafa va siyosiy fanlarni mukammal bilsa,
o’zi boshqarayotgan mamlakat obod va badavlat bo’ladi, agar aksi
bo’lsa, mamlakat qashshoq va xarob bo’ladi”, – deydi Navoiy.
Keyinchalik jamiyatning rivojlanishida iqtisodchilarning va davlat
arbob-larining ahamiyati katta ekanligini ingliz olimi J.M.Keyns ham
qayd qilib o’tadi.
Navoiy mamlakat iqtisodiyotini yuksaltirishda qishloq xo’jaligi
ishlab chiqarishiga alohida e’tibor berdi. Uning fik-richa, Markaziy
Osiyo sharoitida irrigatsiya inshootlarini kengay-tirish – dehqonchilikni
rivojlantirishga olib keluvchi muhim omillardan hisoblanadi. Shu bois,
juda ko’p kanal va ariqlar qazildi. Asosiy ishlab chiqarish vositasi
bo’lgan erni kengay-tirishga, uning unumdorligini oshirishga katta
e’tibor berildi.
Navoiy boylikni ikki yo’l bilan topish mumkinligini ta’kidlaydi.
Birinchi yo’l bu – o’z mehnati bilan boylik to’plash, yig’ish va o’ziga
to’q yashash. Bunday boylikni u qo’llab-quvvatlagan. Navoiy olingan
boylikni uch qismga bo’lib, ya’ni birinchi qismini ketgan xarajatlarga,
ikkinchi qismini o’zining va oilasining ehtiyojlariga, uchinchi qismini
esa aholining ijtimoiy manfaat-lariga sarflashni tavsiya etgan. Navoiy
ko’pgina madrasa, shifo-xona, hammom, ko’prik va boshqalarni o’z
hisobidan qurdirgan. Boylik topishning ikkinchi yo’li bu – o’g’irlik,
ta’magirlik va zo’rlik hisobiga boylik orttirishdir. Navoiy bunday boylik
orttirish nomaqbul usulligini qayd qiladi.
Navoiy
o’zining
Dostları ilə paylaş: