O’zbekiston respublikasi oliy va. O`Rta maxsus ta`lim vazirligi

I.BOB ARXEOLOGIYA FANI VA UNING RIVOJLANISHI.

1.1 Arxeologiya fan sifatida

O’zbekistonda arxeologiya fani eng yosh ilmiy sohalardan biridir . Shuni qayd etish lozimki , o’lkani tadqiq etishga oid birinchi qadamlar XIX asrning oxiridan boshlab qo’yilgan edi . Avval bu ish bilan havaskor o’lkashunoslar va kalleksionerlar shug’ullanganlar . Faqat 1 marta , 1884-yilda bu yerda markazdan arxeolog olim N . I . Veselovskiy boshchiligidagi arxeologiya hay’ati yuborilgan edi . Ammo bu hay’at Osiyoning xom g’ishtlardan barpo etilgan murakkab inshootlarida qazish ishlari olib borishga tayyor emas edi va u qadimgi tarixning Afrosiyob qal’asidek nodir yodgorligi (qadimgi Samarqand) haqida salbiy taqrizni taqdim etdi . Ko’hna yodgorliklarning haqiqiy qiymati va ahamiyatini ko’rsatib bergan asosiy ishlar esa Turkiston arxeologiya havaskorlari to’garagi (THAT , 1895) V . L . Vyatkin , E . T . Smirnov , M . S . Andrev , N . G . Mallinskiy , A . A . Divayev va boshqalarning faoliyati bilan bog’liq .

Taniqli rus sharqshunosi V . V . Bartold o’lkani o’rganish ishqibozlari va havaskorlarning faoliyatlarini qo’llab quvvatladi. Biroq bu asosoan , mutaxasis bo’lmagan , yolg’iz kishilarning say harakatlari edi . Ko’plab qadimgi yodgorlilar osori atiqalar bilan savdo qiluvchi savdogarlar tomonidan talon – taroj qilindi va chet – ellarga sotib yuborildi . Ko’hna obidalarning vayron qilinishi ko’p hollarda mustamlakachi mamuriyat tomonidan ham rag’batlantirar edi . Ularning bu sohada tutgan yo’li general gubernator Samsonovning quyidagi so’zlarida ham yaqqol o’z ifodasini topgan : “Rossiya davlatchiligi nuqtai nazaridan , ushbu qadimgi obidalarning tezroq buzulib ketgani yaxshi bo’lar edi” .

XIX asrning II yarmi – XX asrga kelib mahalliy ziyolilardan havaskor o’lkashunoslar yetishib chiqa boshladi . Ular o’z madaniyati yodgorliklarining katta ahamiyatga ega ekanligi haqidagi g’oya tobora katta ishonch bilan qarab , uni saqlash va ommalashtirish ishiga butun kuch – g’ayratlarini sarfladilar .

Manashunday kishilar sirasiga Akrom Asqarov , Mirza Buxiriy , Abdurahmon , Abu Said mahzum , Sattorxon Abdulg’afforov kabi ayrim ziyolilar faqat ko’hna yodgorliklar , shu jumladan , tangalarni to’plash bilan cheklanmasdan Rossiya imperiyasining ilmiy hayotida ham o’ziga xos tarzda ishtirok etdilar .

Masalan Sattorxon Rossiyaning ko’zga ko’ringan sharqshunoslarning (Vasilev , Grigorev , Rozen , Lerz va hokazo ) tashabbusi bilan 1876–yilda Peterburgda bo’lib o’tgan sharqshunoslarning III xalqaro sezdiga taklif etilgan Turkiston delegatsiyasiga rahbarlik qildi¹. Akrom Asqarovarxeologiya fani yutuqlariga ko’mak berganligi uchun rus arxeologiya jamiyatining kumush medali bilan taqdirlandi .

Turkiston o’llkasining mustamlakachi mamuriyati begona xalqlar vakillarining davlat xizmatida yuqori o’rinlarni egallashga gar tomonlama to’sqinlik ko’rsayotgan bir paytda , fan , Sattorxon qayd etib o’tganidek , “turli dindagi , turli elatlarga mansub kishilarni yaqinlashtirdi” .

Qadimgi madaniyat yodgorliklarini tadqiq etish va muhofaza qilishda yangi bosqich XX asrning 20 – yillaridan boshlandi . Manashu davrda sovet hokimiyati tomonidan o’tkazilgan milliy chegaralash natijasida tuzilgan O’rta Osiyo respublikalari hududida bir qator arxeologik ishalar amalgam oshirildi . Ular jumlasidan , samarqandlik mahalliy havaskor o’lkashunos , sharq qo’lyozmalarining bilimdoni Vyatkin olib brogan qazish ishlarini aytib o’tish mumkin . U o’z arxeologik izlanishlarini XX asrning boshlarida Afrosiyob qal’asida (qadimgi Samarqand) boshlagan edi . Bu qazishlarni u 1925 , 1929 – 1930 – yillarda davom ettiradi .

1925 – 1928 – yillarda Masson Ohangaron vodiysida 1 – arxeologik marshrutlarni hamda To’ytepa yaqinida qazishmalarni , Keyinchalik esa Termiz atrofidagi Ayritom qal’asidagi qazishmalarni amalga oshirdi . 1943 – yilda A . YU . Yakubovskiy boshchiligida Zarafshon ekspeditsiyasi tashkil etildi . Unda o’z –o’zidan yetishgan arxeolog Turdi Mirg’iyosof faol ishtirok etdi , so’ngra u respublika tarix muzeyida arxeologiya bo’limini tashkil qildi . Biroq , 30 – yillarning o’rtalariga qadar hali endigina tug’ilib kelayotgan qadimshunoslik fanida tarixiy jarayonning sanasini belgilash masalalarida idealistik tasavvurlar humdorlik qilar , topilmalarga ham ashyoviy nuqtai nazardan yondashilar edi .

Faqat , 1935 – yildan boshlab o’rta osiyo arxeologiyasi rivojlanishida chinakam ilmiy yuksalish boshlandi va u eng avvalo tadqiqotlar olib borilayotgan hududlardagi ishlar miqyosini kengayishida , qo’yilayotgan vazifalarning ulkanligi va erishilgan natijalarning salmoqli ekanligida o’z ifodasini topdi² . Eng asosiysi , tadqiqotlar sifat jihatdan yanada yuksakroq saviyaga ko’tarildi va o’z mohiyatiga ko’ra , o’lkashunoslik doirasidan chiqib , multidistiplinar majmuaviy ekspeditsiyalarni tashkil etish tomon qo’yilgan qadam bo’ldi .

1936 – yilda Tolstovning Yahyo G’ulomov faol ishtirok etgan Xorazm ekspeditsiyasining keng miqyosdagi ishlari asta – sekin fan olamiga qadimgi Xorazmning dehqonlari va ko’chmanchilarining hayratomuz sivilizatsiyasini ochib berdi . Masson boshchiligidagi Termiz arxeologik majmuaviy ekspeditsiyasi (TAME 1938 - 1940) O’zbekiston janubidagi katta hududni qamrab oldi va paleolit davridan to o’rta asrlargacha bo’lgan davrga mansub yangi yodgorliklarni aniqladi . Birinchi marta tosh asri odami hayotning izlari topildi. Okladnikov Teshiktosh g’oridan neandertal odamning jasadini topdi .

TAME tomonidan olib borilgan ishlar yuksak rivojlangan san’atga va shahar qurish an’analariga ega bo’lgan qadimgi Baqriyaning ellinlashgan madaniyati ustidagi pardani ochib berdi . Moddiy madaniyat va san’atning noyob yodgorliklari milodning I – II asrlariga mansub Ayritom haykaltaroshlik frizidir . XII asrga mansub Termiz hukmdorlari saroyining xarobasi topildi . Turli davrlarga mansub ashyoviy materiallarning butun majmuasi O’rta Osiyo tarixini antic davrdan boshlab davrlashtrishi imkonini berdi . Garchi , davrlashtirish go’yo O’rta Osiyo quldorlik formatsiyasining ochilishi bilan bog’liq ravishda marksistik formatsiyali sxemaga asoslangan bo’lsada , unda 1 – marta tarixning eng qadimgi bosqichlari o’z aksini topdi . Arxeologiya va san’at tarixining rivojlanishida Shishkin tomonidan Varaxsha qal’asidagi saroy xarobalarida olib borilgan qazishlar (1937 – 1939) muhim ahamiyatga ega bo’ldi . Bu yerda 1 – marta asrlar davomida unitilib ketgan devoriy tasvirlar san’ati namunalari topildi . Ularda so’g’liklarnning arab istilosidan oldingi hayotidan olingan real ko’rinishlar va mifologiyaga oid tasvirlar aks ettirilgan edi . Ularning ochilishi mazkur san’atning keyinchalik O’zbekistonning ko’plab mintaqalarida topilgan namunalarning dastlabkisi bo’ldi . Yirik arrigatsi obyektlari - katta Farg’ona kanali(Masson , Yahyo G’ulomov , Jukov va boshqalar - 1939), Toshkent kanali (Terenotkin , Voronets - 1940) , Kattaqo’rg’on suv ombori (Shishkin , Suxarev - 1940) qurilishi davomida olib borilgan arxeologik kuzatishlar tufayli qimmatli natijalar qo’lga kiritildi . Grigorev tomonidan Sirdaryo bo’yi mintaqasi va Keles cho’lini tadqiq etish natijasida ham muhim xulosalar olindi . II jahon urushi yillarida yirik majmuaviy eksprdidsiyalar faoliyati deyarli to’xtab qoldi , ammo arxeologik ishlar davom ettirildi . 1942 – yilda Yahyo G’ulomov , Gerasimov Shimoliy Toshkent kanali qurilishida arxeologik kuzatishlar olib bordilar . Shishkin va Nilsen Buxoro vohasida qazish ishlarini amalga oshirdilar .

Biz bu o’rinda faqat O’rta Osiyo Tarixini qadimgi sharq madaniyatidan ajralmas ekanligini 1 – marta ko’rsatib berib qolmay , balki bu mintaqa hududi uning qoloq periferiyasi emasligini , yorqin o’ziga xoslikka ega ekanligini ko’rsatib bergan asosiy tadqiqotlarni qayd etdik .

Urush yillarida O’rta Osiyo arxeologiyasining ko’plab masalalarini yoritib borishda Moskva , Lelingrad va boshqa ilmiy markazlardan evakuatsiya qilingan taniqli olimlar ishtirok etdilar . Bu davrda Toshkentda S . P . Tolstov doctorlik disertatsiyasini , Yahyo G’ulomov va Shishkin nomzodlik desertatsiyalarini himoya qildilar . Shunday qilib , tarix va arxeologiya instituti tashkil etulgunga qadar O’zbekistonda arxeoogiyaning mazkur institute dargohida asosiy ilmiy yo’nalishlardan biri sifatidagi o’rinni oldindan belgilab bergan ulkan arxeologik material , dala tadqiqotlari tajribasi to’plangan edi . 1930 – 1940 – yillardagi ekspeditsiyalar tarkibida arxeologiya sohasi olimlarining asosiy o’zagi shakllandi , tadqiqotlar metodikasi sayqallashtrildi . 1 – mutaxasislarning ushbu turkumi garchi , urush yillarida bir qator mutaxasislarni yo’qotgan bo’lsada (Grigorev , Suxarev) , keyinchalik , 40 – yillarda paydo bo’lgan va respublikadagi arxeologik izlanishlarning asosiy og’irligini o’z zimmasiga olgan ilmiy tadqiqiot mussalarining tayanchi bo’ldi . 1940 – yilda O’rta Osiyo davlat universitetida arxeologiya kafedrasi tashkil etildi va unga Masson rahbarlik qildi . Uning vazifasi yangi arxeolog kadrlarni yetishtirishdan iborat edi . Zero , katta ekspeditsiyalarni tashkil etishda bunday mutaxasislarning yetishmasligi , ayniqsa , yaqqol sezilib qolgan edi . Kafedraning Albaum , Ilhomova , Levinna – Bulatova , Obelchenko singari bitiruvchilari respublikaning shakllanib bo’lgan tadqiqotchilari safini to’ldirdilar .

1943 – yilda yagona fan markazining tuzulishi bilan metologik yondashuvlar va kadrlar tanlashda chinakam sifat o’zgarishlari boshlandi . Bu fan markazi O’zbekiston Fanlar akademiyasi edi . Shu paytdan boshlab , respublikaning yosh Fanlar Akademiyasi O’zbekistonning ilmiy nazariy muammolarini ishlab chiqishda , yirik majmuaviy ekspeditsiyalarni tashkil etishda yetakchi rol o’ynay boshladi . O’sha yilning o’zida uning tarkibida Tarix va arxeologiya instituti tashkil etildi . uning ikki bo’linmasi – Y.G’.G’ulomov boshchilik qilgn qadimgi va o’rta asrlar tarixi bo’limi va shu bo’lim tarkibiga kiruvchi , V.A. Shishkin rahbarlik qlayotgan arxeologiya sektori respublikada keng miqyosli arxeologik tadqiqotlarni tashkil etdilar hamda moddiy madaniyatni o’rganish uchun yosh mutasxassis kadrlar yurishtirish borasidagi ishlarni amalga oshirdilar.

Yahyo G’luomovich G’ulomov birinchi mutaxassis arxeolog bolib , uning ilmiy faoliyati 1933 yilda O’zbekiston qadimiyat va san’at yodgorliklarini muhofaza qilish qo’mitasida boshlangan edi . so’ngra u SSSR fanlar akademiyasining O’zbekiston fillialida bo’lim boshlig’I bo’lib ishladi . 1956 yilda Yahyo G’ulomov O”zbekiston fanlar akademiyasining muxbir a’zosi , 1966 yilda esa haqiqiy a’zosi etib saylandi . tarix va arxeologiya institutining bo’lim bo’lim boshlig’I lavozimida u umrining oxiiga qadar(1977) ishladi . Respublikada arxeologiya sohasidagi barcha tashabbuslar , ekspeditsiyalarda va razveskalarda ishtirok etishlar unung nomi bilan bog’liq . institutda u ikkita asosiy iolmiy yo’nalishga rahbarlik qildi :

1. 
   osh asri va bronza davri madaniyatlarini o’rganish
   
2. 
   O’rta Osiyoda irrigatsiya va dehqonchilik tarixini o’rganish.
   

Bu sohaga u o’zining beqiyos ulkan shaxsiyu hissasini qo’shdi. Uning qadimiy irrigatsiyani va yerdan foydalnishni o’rganish sohasidagi tadqiqotlarining natijalari , Zarafshon , Qashqadaryo kabi qadimgi suv manbalarining rejimini tadqiqot etishga oid xlosalari “o’z qimmatiga ko’ra tengi bo’lmagan , asos soluvchi” natijalar sifatida baholandi³ .

Vasiliy Afanas’evich SHishkin ma’lumotiga ko’ra sharqshunos , o’z ilmiy faoliyatni 1926 yilda O’rta Osiyo qadimiyat va san’at yogorliklarini o’rganish va muhofaza qilish qo’mitasining xodimi sifatida boshlagan. Keinchalik O’zbekiston qadimiyat va san’at yodgorliklarini o’ganish va muhofaza qilish qo’mitasida o’z ishini arxeologik va tarixiy arxeologik yo;nalishdagi dala tadqiqotlari bilan birga qo’shib olib brogan holda faoliyat ko’rsatdi (Buoro va Qashqadaryo viloyatlarida, Farg’ona vodiysida). 1943 yldan boshlab u yirik ilmiy ekspeditsiyalarda (Zarafshon, Termiz, Poykent) va Samarqanddagi Go’ri Amir maqbarasidagi Temur va Temuriylar qabrini o’rganishda ishtirok etdi (1941 Varaxshadagi Alibasterdan yasalgan haykalni va deviriy tasvirlarni topganligi unga shuhrat keltirdoi (1937) . Institut tshkl etilganidan so’ng Shishkin u yerda katta ilmiy xodim sifatida o’z faoliyatini boshladi va umrining oxiriga qadar (1966) Sektor boshlig’I bo’ldi . 1966 yil fevral oylarida u fanlar akademiyasining muxbir a’zosi etib sayandi⁴ .

Tarix va arxeologiya institutida Olim qadimgi shaharlar va qishloq manzillari va qadimgi hamda o`rta asr davriga oid maqbaralarni o`rganish ishiga rahbarlik qildi.

Yahyo G’ulomov va V. A. SHishkin boshchiligida O`zbekiston arxeologiya ekspeditsiyasining ko`p sonli otryadlari Zarafshonning quyi oqimida, Samarqand mintaqasida, Farg’ona vodiysida vaToshkent vohasida , shuningdek , yangi o’zlashtrilayotgan yerlarda , irrigatsiya qurilishlari zonalarida , Chimqo’rg’on , Janubiy surxon va Tuya bo’g’iz suv omborlari , chorvoq ges qurilishida , Amu – buxoro va Amu – qarshi kanallari ,keyinchalik esa Markaziy Farg’ona kanali trassasida dala ishlarini olib bordilar² .

^{Yildan – yilga institut arxeolog tadqiqotchilari oldida ulkan vazifalar , shu jumladan , ibtidoiy jamiyat ,} antik va o’rta asrlar davrlarida oid yodgorliklarni , qadimgi irrrigatsiya inshootlarini, shaharlar va qishloq manzilgohlari tarixini o’rganish vazifalari qo’yila boshlandi .

Dastlabki paytlarda xususan , 50 – yillarda tosh asri va bronza davrini o’rganish muammosi qo’yildi . Bu vaqtga kelib , ibtidoiy odamning Teshiktosh , Omonqo’ton g’orlari singari bir qator manzillari topilgan va ular O’zbekiston tuprog’ining insoniyat ajdodlarining beshigi bo’lganligini , ilmiy izlanishlar uchun muhim ahamiyat kasb etishini yaqqol ko’rsatgan edi . Biroq , ayni paytda anashu uzoq o’tmish davrini tadqiq etish uchun mutaxasis kadrlarni yetishmasligi sezildi . Yahyo G’ulomovning tashabbusi bilan institutning bir guruh aspirantlari sobiq ittifoqning Markaziy shaharlarida (asosan Lelingradda) tosh va bronza davrining tadqiqotchilari bo’lgan yirik olimlar rahbarligida maxsus tayyorgarlikdan o’tdi .

Natijada institut ilmiy jamoasiga yosh mutaxasislar oqimi kelib qo’shildi(Islomov , Qosimov , Sulaymonov , Mirsoatov , Rahimov , Asqarov , shuningdek , numizmat va sharqshunoslar Ishoqov , Ernazarova) . Eng qadimgi hayot ildizlarini qidirishga qaratilgan muntazam izlanishlar natijasida respublika hududida tosh asri odamining g’orlardagi va ochiq yerlardagi bir qator manzillari topildi . Ular orasidagi Bo’zsuvdagi (Toshkent atrofida) paleolit davriga oid manzil , Chirchiqning yuqori oqimidagi Xo’jakent va Obirahmat g’orlari , Ohangaron vodiysidagi ko’p qatlamli Ko’lbo’loq manzili bor edi . Ularni tadqiq etish (Sulaymonov , Qosimov) shuni ko’rsatdiki , O’zbekistonning tog’li tumanlarida quyi paleolit davridayoq , yani bundan 600 – 700 ming yil ilgari ibtidoiy ovchilik va termachilik yashagan va bu hudud odamning jismoniy rivojlanishining ilk bosqichidagi yashash zonasi – bepoyon Yevroosiyo zonasi tarkibiga kirgan .

O’zbekiston hududida ibtidoiy madaniyatlar evalutsiyasining uzluksizligi borasida janubiy Farg’ona g’orlaridagi , Surxondaryodagi Machay , Obishir , Toshkentdagi Qo’shilishi , singari o’rta , yuqori paleolit va mezolit davrlariga mansub manzilgohlarning ochilishi va o’rganilishi guvohlik beradi . Shuningdek , tosh asriga mansub chaqmoqtosh ustaxonalari va ibtidoiy san’atning ko’plab namunalari ham topildi . Zarautsoy , Taketosh , Porongunsoy , Sarmish daralarida tadqiqotchilar ko’z oldida noyob “rasmlar galeriyasi” namoyon bo’ldi . Ularning o’rganilishi tufayli O’zbekistonda arxeologiya fanining mustaqil yo’nalishi qoyatoshlardagi ibtidoiy tasviriy san’at muamosini tadqiq etishga asos solindi (Kabirov , so’ngra Xo’janazarov) . Institut arxeologlarining tadqiqotlari natijasida toshdan metalga o’tish davri yoritib berildi . Surxondaryoda Eneolit qatlamlarini tadqiq etish shuni ko’rsatdiki , yangi tosh asrining boshiga kelib odam O’rta Osiyada tabiat mahsulotlarini o’zlashtirishdan tabiat olamiga faol tasir ko’rsatishga o’ta boshlagan . Bu hayvonlarni qo’lga o’rgatish va yovvoyi o’simliklarni madaniylashtirish orqali sodir bo;lgan hamda bunda janubiy mintaqadagi ibtidoiy jamoalar ustuvorlikga ega bo’lgan . Isttitutda olib brogan tosh asri yodgorlilariga oid tadqiqotlar O’zbekistonda ibtidoiy jamiyat tarixini tiklash va uni davrlashtirish uchun poydevor yaratib berdi . 50 – 60 – yillarda bronza davri yodgorliklarini qidirib topish va o’rganish ishlari ancha siljidi . Zarafshon vodiysi va Qashqadaryoda cho’l bronza davri qabilalarining ko’plab manzillari (Andronov Tazabog’yob madaniyati , milodgacha bo’lgan II asrning ikkimchi yarmi – I asr boshlari ) topildi . mana shu davrga mansub qabrlar va manzilgohlar Farg’ona viloyaytida ham aniqlandi. Ushbu davrda yashagan qabilalarning hayoti va madaniyatini tavsiflashda Yahyo G’ulomovning Ahmadali Asqarov va O’tkir Islomov tomonidan qabrdagi tadqiqotlari , keyinchalik Buxoro viloyatining g’arbiy qismidagi Moxandaryo manzillaridagi izlanishlari muhim ahamiyat kasb etdi . Ularning tadqiqotlari qadimgi dehqonlar va chorvadorlarning “Zamonbobo madaniyati” deb atalgan mustaqil arxeologik madaniyatini ko’rsatib berdi. Ushbu izlanishlar aralash chorvachilik – chorvachilik xo’jaligi rivojlangan adirlar zonasida hamda vohalarning chekkalarida , shunungdek , qadimda suv bosgan yerlarda yashovchi aholining , madaniy qiyofasi haqida tasavvur hosil qilish imkonini berdi. Biroq , ushbu zona aholisi O’rta Osiyoning janubida yashovchi qabilalarga xos bo’lgan quruvchilik va Fortifikatsiya ko’nikmalarini yetarli darajada egallamagan edi .

60 – yillardayoq Surxandaryoda (Shimoliy Baqtriya ) bronza davrining yangi yodgorliklari – Sopollitepa va so’ngra Jarqo’ton topildi . O’sha paytdayoq ularni o’ganish boshlandi(Ahmadali Asqarov) va tadqiqotlar fanga qadimgi dehqonlar hamda shahar quruvchilarning yuksak rivojlangan hayratomuz sivilizatsiyasini ochib berdi . so’ngra ma’lum bo’lishicha , bu sivilizatsiya qasrlar , ibodatxonalar , rivojlangan fortipikarsiya va hunarmandchilikka ega bo’lgan bepoyon Baqtriya – Marg’iyona sivilizatsiyasi tarkibiga kirgan . uning aholisi janubda Mesopotamiya va Hindistondagi markazlar bilan va shimolda dasht chorvadorlari bilan (Amdronov madaniyati vakillari) madaniyati zonasi bilan qalin savdo aloqalarini olib borgan . Bu kashfiyotlar va 1970 – yilda tashkil etilgan arxeologiya institute doirasida davom etirilgan tadqiqotlar o’sha paytdayoq O’zbekistonnnig janubiy hududlarini qadimgi shahar tipidagi yuksak rivojlangan sivilizatsiyaning bepoyon arealiga kiritish mumkinligi haqidagi fikriga asos bo’ldi. Ana shu vaqtda Janubiy vohalarga cho’l bronza madaniyati vakillarining kirib kelish manzaralari namoyon bo’la boshladiki bu hol O’rta Osiyo mintaqasida qadimgi sivilizatsiyalarning umumiy qiyofasining shakllanishida migratsiya jarayonlarining rolini aks errirar edi . O’zbekiston hududidagi madaniyatlarning tarkib topishiga oid bir yoqlama qarashlarni yuzaga keltirdi. Holbuki , u o’zining geografik mavqei , o’rtada joylashganligi tufayli qabilalar va madaniyatlar o’zaro ta’sir maydoni bo’lib qolgan edi .